Yeni yilin geçtigimiz ilk haftasinda ülkede yasananlara söyle bir baktigimda, belki de ilgimi daha çok çektikleri için olsa gerek, 3 “er” haberlerinde yogunlastim. Bir de “sik” var tabi. “Er” lerden biri bir profesör. Kisa bir süre önce Cumhurbaskani tarafindan Atatürk Kültür, Dil ve Tarih Kurumu’na atanan “Profesör” Mümtaz’er Türköne. Vaktiyle,“Atatürkçülük bagnazliktir” diyen Türköne, bu atamadan kisa süre sonra çiktigi bir televizyon programinda “Atatürkçü olmayi hakaret sayarim” dedikten sonra “Atatürkçülügü Atatürkçüler’den kurtarmak lazim”, gibi içi hiç de dolu olmayan bir laf sarf etti. Soyadinda da bu kelimeden bir parça tasiyan bu profesör, aldigi tepkilere dayanamayip (mi acaba), bu görevinden istifa etti. Reha Muhtar bu konuyu ele aldigi yazisinda, “Galatasaray’a Fenerbahçeli; Fenerbahçe’ye Besiktasli bir baskan olur mu?” seklinde elestiri getirmis. Istifadan önce sarf ettigi sözlerden sonra, ben de; Avcilar Kulübü baskanindan, Hayvanlari Koruma Dernegi’ne üye olur mu, desem yanlis olmaz sanirim. Adama sormazlar mi, madem kendinden emin degildin neden kabul ettin bu görevi, diye. Ikinci “er” ise Sen”er”. Gazeteci ve yazar Nedim Sener. Ikâmet adresi Silivri Cezaevi. Son durusmadaki ifadesinin tam metni internette var. (Sagolasin Google Baba). Gazetecilikten baska hiçbir sey yapmadigini belirten ve yazdigi yazi ve kitaplarda pek çok yolsuzluga isik tutan Sener, “Hrant Dink cinayeti”nde çok önemli bilgilere ulastigi için bir komplo sonucu tutuklandigini iddia ediyor. Nedim Sener hâlâ tutuklu. Uçüncü “er” Ilk”er”. Eski Genelkurmay Baskani Ilker Basbug. Internet Andici sorusturmasi kapsaminda “süpheli” sifatiyla ifade vermek üzere, tam da çagirildigi saatte mahkemeye gelen Emekli Orgeneral Ilker Basbug, alti saat sonunda “silahli terör örgütü yöneticiligi ve hükümeti ortadan kaldirmaya tesebbüs” suçlamalarindan tutuklandi. Ikâmet adresi Silivri Cezaevi. Adliye çikisinda, “Türkiye Cumhuriyeti’nin 26. Genelkurmay Baskani terör örgütü kurmak ve yönetmek suçundan tutuklandi. Takdir yüce Türk Milleti’nindir” dedi. Bence de öyledir. Bu haberi duyunca sasirmadim. Çünkü, bir süreden beri medyada, özellikle iktidar yanlisi medyada ve yazarlarinin katildigi televizyon programlarinda “Kimse dokunulmaz degildir, Demokrasilerde herkese dokunulur” mesaisi yapiliyordu ve meyvesini verdi. Isin bu noktaya gelecegini birçok kisi gibi ben de biliyordum ve hakli çiktim. Gözlüklerimizin camini silip, ayni duygularla bir de Meclis’e bakmak kaydiyla ben de ayni fikirdeyim. Orada ne görecegiz? “DOKUNULMAZLIK”. Oldu mu simdi? “Bir tarafa yagmur, bir tarafa dolu; buna ne Hak razi olur, ne de kulu”.  Adalet bunun neresinde? Vatandasin 5 TL ye içtigi çorbayi Meclis Lokantasi’nda 50 Krs’a içen, çalisanlarin maasina %2,5 luk zam için kaplumbaga hizindayken kendi maaslarina jet hiziyla %100 zam yapan vekillerden kaçinin dosyasi var mahkemelerde? Gerçekleri görebilenler, adalete katkida bulunmak adina, göremeyen vatandaslara bunlari göstermeyi görev bilmelidirler. Bu haftaya dolananlarin içinde bir de “sik” var tabi. “Ahmet Sik”. Yazdigi “Imamin Ordusu” adli kitap nedeniyle tutuklandigini ve belki patlar diye mahkemeye kitap getirmedigini söylüyor son savunmasinda. Gazeteci ve yazar Ahmet Sik, tutuklanip cezaevine gönderilirken gazetecilere; “Dokunan yanar arkadaslar” demisti. Bu savunmasinda da; “Dokunan yanar, dedim. Dokundum, buradayim” dedi. Ikâmet adresi Silivri Cezaevi. Bu arada, Cumhurbaskani’ndan  Meclis Baskani’na, iktidarindan muhalefetine kadar herkesin yakindigi ya da yakinir göründügü fakat ne hikmetse, kimsenin parmagini kipirdatmadigi bir konu var ki o da “tutukluluk süreleri”nin uzunlugudur. Son tutuklamaya bakacak olursak, ömrünü vatan hizmetinde geçirmis ve belki de tutuklanacagini bile bile, çagrildigi saatte mahkemeye gelmis bir emekli Genelkurmay Baskani’nin, (yurt disindan ifade vermeye gelip tutuklananlari saymiyorum bile) davanin tarih seridine bakildiginda, kaçma ya da delil karartma olasiliginin (bence hiç yok) zayif olmasina ragmen tutuksuz yargilanmak yerine cezaevine koyulmasinin kamuoyunda rahatsizlik yarattigi kanaatindeyim. Yargiyi, yasamayi ve vatandasi fazlasiyla mesgul edip yorduguna inandigim “Ergenekon” davasinin yeni yilda sona ermesini ve verilecek kararlarin kamu vicdanini rahatlatmasini, artik ülkenin daha öncelikli sorunlarinin çözümüne geçilmesini diliyor ve bekliyorum. Yoksa bu durum pehlivan tefrikasina dönüsecek olursa, ülkedeki “terörist” sayisi daha da artacaga, dagdakiler unutulacaga ve Silivri’de insaat sektörüne çok is düsecege benziyor. Saygilarimla.