TORBALI’NIN Ahmetli Mahallesi’nde yaşayan 87 yaşındaki Zehra Avlar, gençlik yıllarında Mehmet Avlar’a sevdalanarak, evlenmeye karar verdi. 66 yıl önce hayatlarını birleştiren yaşlı çift, evlenmelerinin ardından ikişer yıl arayla erkek ve kız çocuk sahibi oldu. Kız çocuğunu henüz 1,5 yaşındayken hastalık nedeniyle toprağa veren yaşlı kadın, Ali ismini verdiği diğer çocuğunu da bölgede arazi içerisinde bulunan bir kuyuya düşmesinden ötürü kaybetti. Yaşadığı acıların taze olduğu bir dönemde yarım asırı aşkın süre boyunca aynı yastığa baş koyduğu eşi Mehmet Avlar’ı kuyuya düşen çocuğunun ölümünden 1 yıl sonra kanser hastalığı nedeniyle toprağa veren Zehra nine, 40 yılı aşkın süredir tek başına yaşam savaşı veriyor.

YILLARDIR İKİ BASTON EŞLİK EDİYOR

İlerleyen yaşı nedeniyle yürümekte dahi güçlük çeken Zehra nineye yıllardır tutunduğu iki ayrı baston eşlik ediyor.  Son yıllarda ellerinden ve dizlerinden yoğun ağrı çektiğini ifade eden yaşlı kadın, hastaneye gidecek takatinin dahi olmadığını belirtti. Yaşamı boyunca sürekli zorluklarla karşılaştığını kaydeden Zehra nine, evlat acısının diğer acılara benzemediğini söyledi.  Eşi Mehmet Avlar’ın çocuklarının ölümüne daha fazla dayanamadığını ve kendini yıllarca eve hapsettiğini ifade eden Zehra nine, daha sonra kanser hastalığına yakalanarak, hayatını kaybettiğini dile getirdi. Kendi hastalığının da dışarıya çıkmaya engel olduğunu kaydeden Zehra nine, “Zamanında 20 yıl boyunca Ahmetli ilkokulunda hademelik yapan ben şimdi adım atacak hali bile bulamıyorum kendimde.” ifadesinde bulundu.

CİĞERİ YANDI

Ellerini ve dizlerini taşımakta dahi zorluk çektiğini açıklayan Zehra nine, bastonlar olmadan bir adım bile atamadığını söyledi. Geçtiğimiz günlerde bahçenin girişindeki çukur nedeniyle dengesini kaybederek yere yuvarlandığını ve 1 saat boyunca kalkmayı denediğini fakat başarılı olamadığını sözlerine ekleyen Zehra nine, “Korkum o ki, bir gün evimin içerisinde ölüm kokacak benim. Çünkü kapımı çalıp da ne oldu acaba diyenim yok. Hastaneye gitmeye kaç kez yeltendim ama yürüyecek halim yok ki evlat. Kim götürecek beni? Önce çocuklarımı sonra da evimin direğini kaybettim. Bu hayatta yaşama tutunacak neyim kaldı ki? Allah hiç kimseyi evlat acısıyla sınamasın. Annemi de, babamı da eşimi de kaybettim ama hiçbiri evlat acısı gibi yakmadı ciğerimi.” diye konuştu.  Murat CAN