2002 yılında üye olduğu AK Parti’de ne mücadeleler verdi. Kendisi için örülen duvarlara tırmanması, aday olması hiç kolay olmadı. İlçe başkanı olmak için verdiği mücadeleyi belediye başkanı olmak için vermedi. Ben siyaset için bu kadar çabalayan, çalışan bir adam daha görmedim, çok çalışkan. Torbalı’da iki yerel seçim kaybetti.Ancak hiçbir zaman siyasete ve kendisine oy vermeyen vatandaşa küsmedi. İnanmış bir kere.Sağır kurbağa gibi mücadele ediyordu. İnanmış olduğu bir dava ve içerisindeki Recep Tayyip Erdoğan sevgisi günde 4 saat uyumasına sebep oluyordu. İnanınca, çalışınca ve insan isteyince oluyor deriz ya Atilla Kaya tüm bunların gerçek olduğunu azmi ve çalışkanlığı ile göstermiş oldu. Çalışmadan sinsice hedefine varanlar yok mu var elbette. Ama bu kişiler kalıcı değildir ve gerçekle yakın zaman içerisinde yüzleşeceklerdir. Neyse konuyu dağıtmayalım. İzmir’de il yönetimine girmesi, bir dönem sonra teşkilat başkanı olması. 8. sıradan Milletvekili adayı olması ve bakan sırası diyebileceğimiz 2. sıradan seçilmesi tesadüf değil. Cuma günü sabah saatlerinde bana AK Parti Genel Merkez’de mesai harcayan çok sevdiğim uzun zamandan beri göremediğim biri tarafından Whatsapp aracılığı ile bir belge gönderildi. Belgede Atilla Kaya’nın Genel Merkezde görev aldığı yazıyordu. İzmir İl yönetimine de böyle mütevazı bir görevle başlamıştı Atilla Kaya. Sonra teşkilat başkanı ve ikinci sıra Milletvekili olmuştu. İzleyip göreceğiz Mevla’m neylerse güzel eyler.

NEDEN BU KADAR TAKLİTÇİYİZ

Ramazan ayının ilk haftası gelen bir teklifi değerlendirdim ve iftar yemeği için Tire Değirmen restorana gittik. Öncelikle şunu söylemek istiyorum servis çok geç geliyor. Allahtan çorba ve salata zamanında geldi yoksa kuru ekmek su ile karnımızı doyuracaktık. Lezzet anlamında sıkıntı yok, güzel. Ancak iftarda sofrada beklemek tekne ile umuda yolculuk gibi. Ha geldi,  gelecek derken dakika saat gibi oluyor. Uzun zamandır gitmiyoruz, otoparka girdik mekân bize değişik geldi. Tabelaya baktığımıza Değirmen restoran yazıyordu. Çevreyi kolacan ettiğimizde Değirmen Restorana hoş geldiniz yazıyordu. Tam arabadan ineceğiz devasa bir tabela, ilk Değirmen az ilerde. Araçla otoparktan çıkıyoruz yine “Gerçek değirmene gider” yazan bir tabela. Nedir bu taklitçilik anlamış değilim. TV ekranlarındaki Tiwix reklamı gibi. Sağ Değirmen sol değirmen mi olsun illa ki. Taklit etmeyi çok seviyoruz.Özellikle tekstil ve saatlerde rastlıyoruz bu durumlara.İki ortak bir yer açıyor ilerleyen yıllarda ayrılıyorlar aynı ismi birlikte kullanıyorlar. İlk zamanlar da değil de ilerleyen yıllarda sıkıntı oluyor.

İster misiniz dünyaya nam salan taklitçi Çinliler gelsin Tire’ye açsınlar devasa “Öz Değirmen restoran” kaşarlı köfteyi ve salatayı bizlere çatal ile değil Chopstick ile yedirsin. Çinliler sempatik gelir bize mekanı sık ziyaret ederiz.Ama dana eti diye domuz değil köpek eti yedirirler. Tekrar soruyorum bu kadar taklitene gerek var.

YAŞAR CEYLAN SERİ KATİL PEŞİNDE İZ SÜRÜYOR

Çok uzun yıllar oldu Yaşar Ceylan ile tanışalı. Hiç unutmam 1998 yılında Torbalı’nın yukarıdan fotoğrafları çekilecek, itfaiye aracı ile 15 metre yukarı çıktığını. O yıllarda en yüksek bina TorbakentSitesi ve şimdilerdeki gibi helikopter kamera yok. Gerçi şimdilerde helikopter kamera yine sadece Yaşar Ceylan da var. Tabi ki söylemine göre, bir kere uçurduğunu görmedik.Ayrıca 8 kanal yayın yapma özelliği olduğu gibi 10 kanatlı.Yani rüzgârı bırak, fırtınada bile çekim yapar etkilenmez. Yaşar abiden biliyoruz o anlatır biz ise yıllardır dinleriz. Yaşar abi iyi yazar ama nedense hiç ülkenin en büyük 3 kulübünden biri olan Beşiktaş’ta kalecilik yaptığı anılarını yazmaz. Gerçi bu aralar seri katil Atalay Filiz’i yazıyor. Bende yazdım seri katili Torbalı’da yakalanırsa ilçenin katma değeri artar mı diye. İroni yaptık, makara yazdık. Ama Yaşar Ceylan iddialı.Canlı yayın aracı ile iz sürüyor, sürekli yollarda. İnanmış bir kere inandığı yolda azimle gidiyor. Zaten bir yerde denk gelirse canlı yayın aracının içinde tüm dünyaya yayın yapacak milyonluk cihazlar var. Bir gazeteciye bir de balıkçıya rastgele denir.Bende Yaşar Ceylan’a diyorum rastgele.

ERTUĞRUL’DA SAHURUN AYRI BİR TADI VAR

Ertuğrul Mahallesi sakinleri her zaman kendinde bir farklılık gördüğü gerçeğini inkar etmez. Özellikle yıllar önce Torbalı’nın sahibi gibi görürlermiş kendilerini. Asıl gerçek bir Ertuğrul Mahalle sakinine Jön Torbalılı diyebiliriz. Gerçi günümüzde Torbalı’nın yerlisi yabancısı olmuş durumda. O kadar çok göç aldık ki, çarşıda tanıdıktan çok yabancı görmek mümkün. Neticede iç içe yaşamaktan mutluluk duyan bir toplumuz.Ülkede her ne sorun olursa olsun Torbalı kardeşlik adına pilot bölgedir. Geçtiğimiz akşam Ertuğrul’da iftar yapıyoruz ve senenin ilk selfiesini çektik. Karede masayı 5 dakika içerisinde donatan ve harika bir kaşarlı omlet yapan Bahtiyar Tümer Ünal, ağabeyi Ömer, Hasan Kudayyılmaz, Metin Çelik, Volkan Yılmaz, İbrahim Çetin, Özgür Gençay ve ben Ertuğrul Unlu Mamullerinin önünde uzun yıllar unutmayacağımız güzellikte sahur yaptık. Ramazan münasebetiyle sabaha kadar değil 7/24 açık olan Ertuğrul Unlu Mamulleri Torbalı halkının hizmetinde. Kadroda eksik var. Bazı yeni evli arkadaşlar izin alamıyor olmalı ki kendilerini göremiyoruz.

Hor görmemek gerek.Kılıbık değil de modern erkekler var.