YÜZYIL önce, karabulutların ülkemizin üzerine çöktüğü yıllar. Dünyanın her köşesinden, her ırkından sayısız insanlar, gerçek ifadeyle leş kargaları, ülkemizin üzerine kim bilir hangi hain planlarla üşüştüler. Aslında bu planlar apaçık ortadaydı; ülkemizin insanını yok edecek sonrada bölüşeceklerdi. (Aslında bu planların, bu gün de değişik kılıflar altında uygulamaya konduğu her feraset sahibi tarafından bilindiğine inanıyorum.)
Ama hesap etmedikleri bir şey vardı. Bu topraklar, önce Allah, sonra da onun sevdiği kullar tarafından ne pahasına olursa olsun korunacaktı. Çünkü bu topraklarda sayısız Allah dostu yaşıyor, bir o kadarı da şehit olarak yaşıyordu. Ve bunların bir kısmı fiile, bir kısmı da dualarıyla kahraman ordunun yanında yeralıyordu.
O günün dehşetini, çaresizliğini, ama imanın zaferini, Akif Merhumun dizeleri varken başka cümlelerle anlatmaya gönlüm razı olmadı. Şöyle anlatıyordu:
| Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dünyâda eşi? En kesif orduların yükleniyor dördü beşi. -Tepeden yol bularak geçmek için Marmara’ya- Kaç donanmayla sarılmış ufacık bir kar Eski Dünyâ, yeni Dünyâ, bütün akvâm-ı beşer, Kaynıyor kum gibi, mahşer mi, hakikat mahşer. Yedi iklimi cihânın duruyor karşında, Ostralya’yla beraber bakıyorsun: Kanada! Çehreler başka, lisanlar, deriler rengârenk: Sâde bir hâdise var ortada: Vahşetler denk. Kimi Hindû, kimi yamyam, kimi bilmem ne belâ… Hani, tâuna da züldür bu rezil istila Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin; Sönüyor göğsünün üstünde oarslan neferin. Ölüm indirmede gökler, ölü püskürmede yer; O ne müdhiş tipidir: Savrulur enkaaz-ı beşer… Kafa, göz, gövde, bacak, kol, çene, parmak, el, ayak, Boşanır sırtlara vâdilere, sağnaksağnak. Top tüfekten daha sık, gülle yağan mermiler… Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide gül“Asım’ın nesli…”diyordum ya…nesilmiş gerçek: İşte çiğnetmedi nâmusunu, çiğnetmiyecek. Şühedâ gövdesi, bir baksana, dağlar, taşlar… O, rükû olmasa, dünyâda eğilmez başlar, Vurulup tertemiz alnından, uzanmış yatıyor, Bir hilâl uğruna, yâ Rab, ne güneşler batıyor! Ey, bu topraklar için toprağa düşmüş asker! Gökten ecdâd inerek öpse o pâk alnı değer. Ne büyüksün ki kanın kurtarıyor tevhidi… Bedr’inarslanları ancak, bu kadar şanlı idi. Sana dar gelmiyecek makberi kimler kazsın? ‘Gömelim gel seni tarihe’ desem, sığmazsın. Herc ü merc ettiğin edvâra da yetmez o kitâb… Seni ancak ebediyyetler eder istiâb. ‘Bu, taşındır’ diyerek Kâ’be’yi diksem başına; Ruhumun vahyini duysam da geçirsem taşına; Sen bu âvizenin altında, bürünmüş kanına, Uzanırken, gece mehtâbı getirsem yanına, Tüllenen mağribi, akşamları sarsam yarana… Yine bir şey yapabildim diyemem hâtırana. Kılıç Arslan gibi iclâline ettin hayran… Sen ki, İslam’ı kuşatmış, boğuyorken hüsran Sen ki, a’sâra gömülsen taşacaksın…Heyhât, Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihât… Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber Sana âğûşunu açmış duruyor Peygamber. Akifin her satırına candan katılıyor ve onları bir defa daha rahmetle anıyor, “Rabbim bizlere o günleri bir daha yaşatmasın, başımıza gelebilecek bu türmusibetler de bizlere yardımını esirgemesin, Gençliğimize Çanakkale ruhununasip etsin” diyorum. Hayırlıcumalar. |
İki Halid’in arzusu
Adem ÖRENGÜL
Ali Gülen
Armağan KARS
Ayşenur Tekel
Azat Kaya
Betül Kazar Gençer
Cemil Zeybeker
Didem Okay
Hasan Akçap
Mehmet Ergün
Mustafa Uygun
Nesrin Buruncuk
Pixel Media
Salih Badalı
Sami Bingöl TURAN
Seda Tener
Şerife Naz Güldüler
Serkan Teker
Sinan TEKDEMİR
Songül Yavuz
Vedat AKSU
Yasin Gülcü
Yazar 30
Üzülüyoruz ama belli etmeyelim