Anayasa Mahkemesi’nin 54’üncü kuruluş yıldönümü törenine katılan Sayın Cumhurbaşkanı ile SayınKılıçdaroğlu…

Sayın Cumhurbaşkanı protokoldeki herkesle tokalaşıp, SayınKılıçdaroğlu ile tokalaşmadan geçip gidince…

Aklıma rahmetli Demirel ile Ecevit geldi.

Araları her zaman gergin olan Demirel ile Ecevit bir cenazede yan yana gelince mecburen tokalaşmışlar.

Hanım gazetecilerden biri de bunu Demirel’e sormuş:

“Efendim Ecevit’in elini sıkmışsınız.”

Demirel’in cevabı: “Ya neresini sıkacaktım?”

Eski siyasetçilerimiz daha nüktedan, daha espirili ve daha hoşgörülü idiler.

Mesela Sayın Erdal İnönü…

Sayın Erdal İnönü’ye hakaret eden bir partilinin ihracı konuşulmaktır… Yardımcıları partilinin ihracında ısrar ederler…

Erdal İnönü ise karara karşı çıkmaktadır… Sonunda dayanamaz, tartışmayı şu sözlerle bitirir:

-Adam size küfür etmemiş ki, bana küfür etmiş… Size ne oluyor?

Mesela Sayın Osman Bölükbaşı…

Bölükbaşı meclis’te konuşurken, DP milletvekili Murat Ali Ülgen laf atıyor: “Erkeksen doğru konuş!”

Bölükbaşı lafın altında kalır mı?

“Murat Ali, erkekliğimin zekatını versem, sen de erkek olursun!”

Bölükbaşı prostat ameliyatı olur, elinde sonda torbası hastane koridorunda yürürken, geçmiş olsun diyenlere güler:

“Şu feleğin işine bakın, siyaset herkesin eline bir şey tutuşturdu, bize de bi torba!”

Mesela İsmet İnönü…

İsmet Paşa’yla Bölükbaşı’nın arası pek iyi değildi. Rivayet o ki, bir gün uçakla giderken Ömer İnönü babasına, “Para atalım da şu aşağıdaki köylüler sevinsin” der.

Bölükbaşı, Ömer İnönü’ye cevap verir:

“Babanı atalım da bütün millet sevinsin.”

Son günlerde siyasette yaşadığımız üslup sıkıntısı, bu güzel nükteleri hatırlamamıza vesile oldu.

Siyasetçilerimizin üsluplarını hep birlikte yüzümüz kızararak izliyoruz. Devletin zirvesinden sıradan milletvekiline kadar…

Hepsi asık bir suratla bağıra bağıra konuşuyor. Konuşmanın içerisinde argodan, hakarete kadar her türlü nefret sözcükleri var. Onlar kavga halinde olunca, vatandaş da birbirine sakin yaklaşarak konuşma becerisini yitiriyor.

Sokakta sinirlendiğinde aklına ilk gelen, önündeki adama sataşmak, küfretmek oluyor.

Ve sonuçta…

Mutsuz, gergin, birbirine nefretle bakan bir toplum olup çıkıyoruz. Halbuki minicik bir yaklaşım değişimi, iyilikle, güzellikle, hoşgörüyle anlaşma niyeti o kadar çok şeyi değiştirir ki Türkiye’de…

“Hepimiz nezakete susadık sayelerinde!”

Bu toplumun ataları, erenleri, velileri… ne demişler:

“insinsen de incitme.”

Yunus Emre Şöyle diyor:

“Söz ola kestire başı,

Söz ola kese savaşı,

Söz ola ağulu aşı,

Bal ile yağ eder bir söz”

Söz… Üslup… Dil… Konusunda… Sayısız atasözümüz vardır:

-İstediğini söyleyen istemediğini işitir.

-Bakacağın yüze utanılacak söz söyleme.

-Dil söyler saklanır, baş belaya katlanır.

-Akıllı insan sözünü kuyumcu terazisinde tartar.

-Sözünü hiç tartmadan söylüyorsan eğer, aldığın cevaptan da incinmeyeceksin.

-Büyük lokma yiyeceksin, büyük söz söylemeyeceksin.

-Söylediğiniz söz sicil gibidir… Yarın önüne konur… Bunu bileceksin…  Bugünkü yazımızı da yine bir fıkra ile noktalayalım. Tren bozulmuş. Şef kondüktör, “İnip bir el verin,” demiş yolculara.

“Lokomotifi çalıştırmamız gerek. Hep birlikte treni iteceğiz.”

Yolcular inmiş. Başlamışlar treni itmeye. Şef kondüktör bir de bakmış ki, kondüktörden biri, almış bir yolcuyu ayağının altına sille tokat dövüyor. Hemen koşmuş. “Ne yapıyorsun?” diye gürlemiş.

“Adamcağız hem treni itiyor, hem de senden dayak yiyor.” 

“Olur mu, şef!” demiş kondüktör. “Baksana! Herifin bileti üçüncü mevki, yataklıyı itiyor!”

Tekrar buluşabilmek umuduyla esen kalın.