ŞEYBAN-ı Rai isimli Allah dostu, isminden de anlaşıldığı gibi çobanlık yaparak geçimini sağlardı. Bildiğimiz gibi Cuma günü öğle namazı vaktinde Cuma namazı kılınır. Ve bu vakitte ticaret yapılmaz, bir kazanç peşinde koşulmaz, cumaya gidilir. Çünkü tek başına Cuma namazı kılınmaz. Şeyban-ı Rai de Cuma günleri namaz vakti gelince sürüsünün etrafına bir çizgi çizer ve namaza giderdi.

Koyunlarının başına dönünceye kadar o çizgiye kurt yaklaşmazdı. Koyunlarda o çizginin dışına çıkmazlardı. Bu sebeple Şeyban-ı Rai de gönül rahatlığı içinde namazını kılardı.

Hud (as) da kavmini Allah’a inanmaya çağırdı. Onlar azgınlıklarına ısrarla devam ettiler. Onlara “Bu azgınlıklarınıza devam ederseniz sizi çok acıklı bir azap yakalayacaktır” Yani başınıza çok büyük bir bela gelecektir dedi. Fakat onlar, “Bizi korkuttuğun azap ne zaman” diye alay ettiler.

Çok şiddetli esen, bir rüzgâr onların üzerinde esmeye başladığında Hud (as) kendisine iman eden Müslümanların çevresine bir çizgi çizdi. Rüzgâr o çizgiye gelince hafifliyor fakat küfürlrinde ısrar eden alaycıları parçalıyordu. Sonunda onları yok etti.

KOYUN DAKURT TA

Elbette koyunları çizgiden çıkarmayan, kurdu koyunlara saldırtmayan, rüzgarı Müslümanlara hafifleten, inkarcıları parçalattıran çizgiyi çizen kullar değil, onlara, bunu yapmalarını emreden, her şeye gücü yeten Allah’tı.

Günümüzde “görmediğim şeye inanmam” diyenler, bu tespitimize de karşı çıkabilirler. Konuyla ilgili örneklerimizi Kur’anı Kerim ve hadisi şerifler ışığında çoğaltmaya çalışalım.

Ateşin özelliği yakmaktır. Ama Nemrut, Hz. İbrahim’i cezalandırmak istedi. Çok büyük bir ateş yaktırıp, kendisinin bile, yanına yaklaşamadığı bu ateşe, Hz.İbrahim’i, uzaktan, mancılıklarla attırdı. Ancak ateş Hz. İbrahim’i yakmadı. Çünkü Allah ona “yakma” dedi. Ateş Allah’ın dediğini anladı ve yakmadı. Yani ateş söz dinledi.

Karun, hazinelerinin anahtarları, bir sürü insan tarafından, güçlükle taşınan birisiydi. Hz. Musa’nın kavmindendi. Kendisine “Fakir, fukaraya bu mallardan ver” dendiğinde, “bunları ben aklımla kazandım, vermem” dedi. Allah, toprağa “Onu içine çek” diye emredince, toprak onu yutuverdi. Yani toprak, Allah’ı anladı ve dediğini yaptı.

Hz İsa (as) su ile toprağı karıştırıp çamur yaptı. Sonra onu kuş şekline soktu. Allah, o şekle, kuş olup kanatlanmasını, uçmasını emretti. O şekil kuş olup kanatlandı. Yani su ve çamur Allah’ın emrini anladı ve dediğini yerine getirdi.

DUYMASAK DA BİLMESEK DE

Hz. Musa kavmi ile Mısır’dan kaçtı. Kızıl Deniz’e gelince Deniz ikiye ayrılıp onların geçmesine izin verdi. Onları takip eden Firavun’nun ordusu da aynı yoldan geçmek istedi. Fakat onlar yolun ortasına gelince deniz, kapanarak onları boğdu. Çünkü Allah denize “Musa’nın halkına izin ver, Firavun ordusunu ise “Boğ” diye emretti. Deniz Allah’ın dediğini anladı ve söyleneni yaptı.

Bunlar geçmişte yaşanan olaylardır. Yüce rabbimiz, bu olayları dinleyip ibret alalım diye bizlere yüce kitabında haber veriyor. Bu gün de benzer olaylar yaşanıyor. Her bahar, toprak Allah’ın emriyle her türlü güzellik ve nimetleri bizlere sunuyor. Çünkü yeryüzü Allah’ ı anlıyor ve emrine uyuyor.

“ Dünya” dahi, Allah’ın emrine uyup durmadan Mevlana gibi dönüyor. Ve bunu Mevlana’dan farklı olarak, hiç durmadan ve aynı ritimde yapıyor.

Biz duymasak da, Dünya bu işi Allah’ı zikrederek yapıyor. Zira Allah “Yer, gök ve arasındakiler Allah’ı zikretmektedir” buyuruyor. Duymasak da, bilmesek da. Hayırlı cumalar.