Tutmaz, diyorum, çünkü herhangi bir yerinde ne egitimin “e” si var, ne de kalitenin “k” si. Daha dogrusu, bu tasari böyle bir kaygi tasimiyor. Tahmin ettiginiz gibi, iktidarin “12 yillik temel egitim” atagindan söz ediyorum. Henüz 8 yillik temel egitim rayina oturmamisken, sorunlari çözülememisken, hâlâ küçük köylerden büyük köylere “tasimali” egitim yapiliyorken, memleket ikili ögretim illetinden kurtulamamisken, ögretmenlik meslegi belli bir statüye kavusamamisken bu süreyi 12 yila çikarma sevdasina anlam verememis, bu isin içinde bir “is” var diye düsünmüstüm. Megerse isin sirri “kesintili” de sakli imis. Yani “4+4+4” ! AKP iktidarinin basindan beri uyguladigi taktikle, ortaya bir tasari çikarildi, tepkiler beklendi ve simdi de komisyonlarda geri adim manevralari ve kavgalari yapiliyor. Ilk haliyle uygulamaya konulacagini düsünürsek, 8 yillik temel egitim öncesindeki durumun da gerisine düsüyoruz. Okul öncesi egitimin adi bile geçmezken, eskilerin “ilkokul”undaki 5 yillik zorunlu egitim bile 4 yila indiriliyor. (Bu arada çocugun henüz 9-10 yasinda olduguna dikkatinizi çekerim.) 4üncü yildan sonra “evde egitim” hikâyelerine sadece gülüyorum. Temel egitimin tüm asamalari “örgün”, yani “okul” ortaminda olmalidir. Bugün okullarimizda verilen egitim ve ögretimin kalitesi bile yerlerde sürünüyorken evde egitim ya da açik ögretim seçenegi sunuyor gözükmek göz boyamadan öteye geçemeyen bosuna bir gayrettir. Meslekî egitime önem verme iddiasinda olup, konuyla dogrudan ilgisi olan is dünyasinin temsilcisi TUSIAD söz konusu tasariya elestiri getirince hükümet kanadindan topyekûn saldiriya geçmek ne yaman bir çeliskidir. Ögretmen konusamiyor. Zaten ona görüsünü soran da yok. Egitim sendikalari konussa da etkisi olmuyor. TUSIAD konusunca “bertaraf” olma tehdidi aliyor. Muhalefetin zaten bu islere akli ermez. Hükümet ne derse o dogrudur. Bunun da adi “demokrasi” oluyor. Maksat sadece “üzüm yemek” olsaydi, toplumun yarinlarini ve vatandasin çocugunun gelecegini ilgilendiren böyle bir tasari, konuyla ilgili genis çevrelerin ve uzmanlarin görüsleri alinmadan hazirlanmamaliydi. Yani, gerçekten “demokratik” olan ülkelerde yapildigi gibi yapilmaliydi. Anadolu Liseleri ve Fen Liseleri sinavla ögrenci aldigindan ve son dönemde genel liselere de “Anadolu Lisesi” tabelâsi(!) asildigindan dolayi gerek Endüstri Meslek ve gerekse içinde erkek ögrencilere de bölüm bulunan Kiz Meslek Liselerinde ögrenci sayisi zaten önemli ölçüde artis göstermekteydi. Ticaret ve Imam Hatip Liseleri için de bu durum geçerli. Hâl böyle olunca, iktidarin kesintili 12 yillik egitim girisimi, tam da Basbakan’in “dindar bir nesil” yetistirmekten söz ettigi günlere rastlayinca, dogaldir ki, Imam Hatip Liseleri’nin orta bölümlerini de gündeme getirdi. “Dinci” basinda izledigim kadariyla, bugünlerde, bulug çagindaki kiz ve erkek çocuklarin birlikte egitim görmesinden rahatsiz olduklarini yüksek perdeden dile getiren köse yazarlarinin da sayisi hayli artti. Oysa bilmelilerdir ki, ergenlige geçis dönemlerinde bu çocuklara yasadiklari dogal biyolojik degisikliklerle ilgili rehberlik yapmak, onlari cinsiyetlerine göre ayri odalara koymaktan daha önemlidir. Bu çagda bu kafalari tasiyan o yazarlarin benden cesaret almadiklarina bire bin bahse girerim. Bahse girecegim bir baska konu ise, sadece Imam Hatip Liseleri degil, ülke genelinde din ve din egitimi konusu siyasilerin oyuncagi olmaktan çikmadigi sürece bu tür çekismelerden ve ayak oyunlarindan kurtulamayacagimiz gerçegidir. Bugünlerde internette dolasan ve esprili hitabetiyle anilan merhum politika adami Osman Bölükbasi’na ait oldugu yazilan ve benim de altina imzami atacagim bir söz var: “Hayatim boyunca bütün sektörleri inceledim, en kârlisinin din ticareti oldugunu gördüm”.Bu sözün anlatmak istedigi, söyleyeninin kim oldugundan daha önemli bence. Yukarida sözünü ettigim nedenlere ve bu tasari gündeme geldiginden beri yasanan kavgali ve olumsuz sürece baktigimizda, AKP iktidarinin bu son girisimi pedagojik olmaktan çok, ideolojik olma egilimi sergilemektedir. Sadece elestirilere gösterilen tahammülsüzlük bile bu uygulamanin herkesi kucaklamaktan çok uzak oldugunun kanitidir. Unutulmamalidir ki, temelinde toplumsal uzlasi ve yarar bulunmayan uygulamalar, gönlünde diktatör olma hevesi yatanlarin marifetidir. Saygilarimla.