BİR zamanlar her türlü iş, ülkenin coğrafi durumuna göre, eşek, deve veya atla yapılırmış. Bazen bir kişinin arazisinin çokluğuna göre hem eşeği hem birkaç devesi hem de atı olurmuş. Bu hayvanlar genellikle çok çalıştırılır, az dinlendirilirmiş.

İşte böyle çok çalıştırılan bir deve ile eşek, sahipleri tarafından çok hor kullanıldıkları için akıl birliği edip ahırdan kaçmışlar. Sırtlarında ne bir yük ne de bir binici varmış. Hatta semerleri bile yokmuş. Güçlerinin yettiği kadar uzaklara gitmişler.

Ormanların arasında, bol otlaklarda karınlarını doyurup soğuk sulardan içmişler. Yatmış uyumuşlar. Doyasıya istirahat etmişler. Artık özgürlüğün tadını çıkarıyorlarmış. Günler, haftalar böyle güle oynaya devam edip gitmiş.

Yine böyle günlerden birinde eşek, deveye “Deve kardeş benim bütün ihtiyaçlarım tamam fakat bir şey var ki, mutlu olmama gölge ediyor” demiş. Deve, merakla “nedir seni mutsuz eden” deyince, eşek demiş ki “Canım yüksek sesle şarkı söylemek istiyor, anıramıyorum onun için mutsuzum. Ne dersin birkaç ağız bağırayım mı?”

Deve “Yapma arkadaşım! Şayet anırırsan bizleri aslanlar, çakallar duyar sonra parçalarlar. Veya insanlar duyar, gelir bizi yakalarlar. Sonra ahırlara hapsederler. Sırtımıza ağır yükler vurur, uzak mesafelere taşıtırlar. Bu rahatı bir daha bulamayız. Aman gözünü seveyim! Sakın böyle bir şey yapma” demiş.

ŞARKI SÖYLEYECEĞİM

Eşek, isteğinde ısrar etmiş. Devenin akıllıca nasihatlerini kulak ardı etmiş. Bir ara deve tam uykuya dalacakmış ki, eşek bütün sesiyle anırmaya başlamış. Devenin yüreği ağzına gelmiş. Yandığımız gündür diye üzülmüş.

Üzülmekte de haklıymış. Çünkü yakınlarından bir yolcu kafilesi geçiyormuş. Eşeğin sesini duyunca, “Buralarda eşek olmamalı deyip aramaya başlamışlar. Sonunda deve ve eşeği bulup yakalamışlar. Yüklerinin bir kısmını deveye bir kısmını da eşeğe bağlamışlar. Sevinçlerine diyecek yokmuş.. Çünkü hem yükten kurtulmuş hem de mal sahibi olmuşlar.

Yol uzamış deve sinirinden kendi kendini yiyormuş. O kadar özgürlük ve nimetten sonra başına gelenlere üzülüyormuş. Ta m da bu sırada eşek yükleri taşıyamaz olmuş. Yorulmuş ve olduğu yere yığılmış kalmış.

Adamlar eşeği de devenin üzerine bağlamışlar. GÖTÜRELİM İLERİDE İŞİMİZE YARAR DEMİŞLER. Eşek devenin üzerinde rahatlayıp gözlerini açmış.

CANIM DANSETMEK İSTİYOR

Deve şöyle diyormuş “Ey sevgili eşek arkadaşım! Senin güzel sesinle söylediğin güzel şarkın beni coşturdu. Canım bu şarkının eşliğinde dans etmek istiyor. Ne dersin?” Eşek yalvarmaya başlamış      “yapma deve kardeş senin dans etmen, benim ölümüm olur, yapma etme, geçmişte ki arkadaşlığımızı hatırla” diyormuş ama deve onu dinlememiş ve dans etmiş. Eşek yere düşüp şarkısının cezasını çok acı bir şekilde ödemiş.

Yakın geçmişimizi çok acı hatıralarla yaşamış olan bizler için, bu günlerimiz düğün bayram gibi. Rabbim o günleri bir daha göstermesin. Ama içimizde bu rahattan oldukça coşanlar ve coştukça ne konuştuklarının farkında bile olmadan, desteksiz atmaya çalışanları görüp duydukça eşeğin akıbetini hiçte uzak görmüyorum.

Rabbim bizlere içinde bulunduğumuz nimetlerin kadrini, kıymetini bilip şükretmeyi nasip etsin, zamansız ve anlamsız davranışlardan muhafaza etsin. Hayırlı cumalar.