CEMİL Amca saygın bir ağabeyimizdir. Herkes ona sonsuz saygı duyar, sohbet etmeye can atar. Çünkü güler yüzlü ve tatlı dillidir. Yalnız Cemil Amcamızın yanlış bir huyu vardır ki, o huyunu bütün esnaf bilir. Hangi bakkala, markete gitse ekmeklerin kızarmışlarını alabilmek için bütün ekmekleri karıştırır. Bu huyundan dolayı hiçbir bakkal Cemil Amcanın kendisinden ekmek almasını istemez. Ama yanlış davrandığını da söylemez.

Oğlu Ömer’in de babasının, bu huyundan haberi vardır, huzursuzdur ama babasına saygısızlık olur diye bir şey konuşamamaktadır.

Bir gün Cemil Amca ziyaretime geldi. “Çayları söyle, hoşuna gidecek bir şey anlatacağım” dedi ve devam etti: “Bilirsin ben kızarmamış ekmek yemem. Hangi bakkala gitsem mutlaka kızarmış olanı seçerim. Hamur ekmeğe neden paramı vereyim canım. Bu gün, canım ekmek almaya çıkmak istemedi. Ömer’i gönderdim. İnsan ancak bu kadar gözü kapalı olur. Pişmemiş ekmekleri almış gelmiş. Sinirlendim. Evladım neden kızarmışlarını seçmedin! Diyecek oldum. Sen misin bunu söyleyen?

Sinirli bir şekilde: “Hamur olanlarını kim yiyecek!” diye çıkışmaz mı? İlk defa bana karşı böyle davrandı. Önce çok içerledim. Sonra annesinden sebebini öğrendim. “Çocuk haklı galiba!” dedim.

Çayları yudumlarken, “Cemil Amca, bunu birisinin sana söylemesi gerekiyordu. İyi ki Ömer söylemiş.” dedim.

 HOŞGÖRÜLÜ OLALIM DA…

Sevgili dostlar! Ramazana bir hafta kaldı. Çarşıda, pazarda açıkça orucunu bozanları sıkça göreceğiz. Onları suçlamak işin kolay tarafıdır. Onlara zorla oruç tutturacak halimiz yok. Ama bu şekilde davranan dostlarımıza, darılır gücenir diye hiç bir şey olmamış gibi davranmamız, bildiklerimizi anlatmamamız, ne kadar dostça bir davranış olur bilemiyorum?

Bazı konuları biraz yanlış yorumluyoruz gibime geliyor. Her hangi bir dostumuz dinî kurallara aykırı hareket etse, birileri hemen: “Hoşgörülü olalım.” diyor. Zaten kimsenin bir başkasının yakasına yapışıp “Kardeşim, neden oruç tutmuyorsun?” dediği yok. Ancak hoş görmek başka bir şey, bir kardeşimizi bir konuda aydınlatmak başka bir şeydir.

Farz olan ramazan orucunu kasten bozmanın dünyalık cezası altmış bir gün oruç tutmaktır. Ayrıca Cebrail (as)’in duasına, Peygamber Efendimizin “âmin” deyişi, hemen her Müslüman’ın bildiği bir olaydır. Cebrail (as), “Ramazana yetişip hiçbir engeli olmadığı hâlde oruç tutmayanın burnu yerde sürtülsün (hayatından lezzet almasın) şeklindeki duasına Allah Resulü, “amin” ile cevap vermiştir. Âmin’in manası ise, “Evet ben de öyle olmasını istiyorum.” demektir. Ahretteki boyutunu da isterseniz yine Allah Resulünden dinleyelim:

 BİRİSİ ÖMER OLMALI

Sevgili Peygamberimiz (sav) oruç tutmamanın ahretteki cezasını şöyle anlatıyor:
“Ben uyuyorken, iki adam geldi, iki koltuğumdan tutarak çıkması zor bir dağa götürdüler ve: “Buraya çık!” dediler. Ben de: “Çıkamam!” deyince: “Biz onu sana kolaylaştırırız.” dediler. Bunun üzerine dağa çıkmaya başladım. Ortasına gelince aniden kuvvetli sesler duyuldu.
Ben, “Bu sesler nedir?” deyince: “Cehennem halkının feryadıdır.” dediler.
“Tekrar gitmeye başladık. Bir de gördük ki avurtları yarılmış, bu yarıklardan kanlar akan, ayakları bağlanmış bir topluluk!” Ben, “Bunlar kim?” dedim. “Oruçlarını vaktinden önce yiyenler (oruç tutmayanlar).” dediler.
Şimdi bir Müslüman bu tehlikeyi biliyor, oruç tutmayan da bilmediği için orucunu yiyorsa, o

Müslüman kardeşimize hiçbir şey söylememek, susmak “hoşgörü” olur mu?

Birisinin Ömer’in yaptığını yapması gerekiyor. Neden o birisi biz olmayalım? Hayırlı cumalar.

NOT: Bu hafta İmam Hatip Okulunun açılmasına önayak olan Şaban Alkan hocamızı hakkın rahmetine tevdi eyledik. Rabbim mekanını cennet eylesin.