Hz. Ali (ra) zamanında bir bayan onun huzuruna çıktı. “Çocuğum dama çıktı. Damın kenarına yaklaştı. Bana doğru gelmesini istiyorum gelmiyor. İşaret ediyorum anlamıyor. İyiyi kötüyü kavradığı yok. Ona göğsümü gösteriyorum, emzirmek istediğimi anlasın diye fakat anlamıyor.

Yakalamak için ona doğru gidiyorum, daha da tehlikeli yere doğru gidiyor. İnsanlarda bana yardım etmekte aciz kaldılar. Allah için elimden tut, kimsesiz ve biçarelerin yardımcısı sensin. Bana bir çare bul. Yoksa meyvem heba olacak diye kalbim titriyor.” Diye dert yandı.

Hz. Ali (ra) dedi ki, “Senin çocuğunun yaşlarında bir çocuk bul. Dama çıkar, senin çocuğun onu görsün. Çocuğun o çocuğu görünce kendiliğinden tehlikeden uzaklaşıp öteki çocuğun yanına kendiliğinden gelir. Çünkü cins, kendi cinsine yönelir, kendi cinsini bulur.”

Kadında öyle yaptı. Çocuk kendi cinsini görünce ona yöneldi. Damın kenarından uzaklaşıp diğer çocuğun yanına geldi. Böylece damdan düşmekten kurtuldu. Kadın da rahat bir nefes aldı.

Sevgili dostlar! İnsanlarda damdan düşmek üzere olan çocuklar gibidir. Rabbimiz biz insanları sapıklıklara düşmememiz için kendi cinsimizden olan peygamberleri göndermiştir.

UYARICI VE MESAJ AYNI

Hz. peygamber (sav) de “Ben de sizin gibiyim. Sizin gibi olmayanlara yönelerek kaybolmayın” demiştir. Bizlerin yanlış yapmamamız için hayatı boyunca türlü eziyetlere katlanarak bizleri cehennemden uzaklaştırmaya uğraşmıştır.

Ama insanoğlu kendi ruh yapısıyla uyumlu olanı seçmekte ısrar etmiştir. Hz. Ebu Bekir de, Ebu Cehil de birer insandı. Fiziki olarak aralarında fark yoktu. Ama Hz. Ebu Bekir peygamberin danışmanıydı. Ebu Cehil’in danışmanı ise Ebu Leheb oldu.

Şekil olarak her ikisi de insandı. Fakat bir de ruh yapıları vardı. Bir takım ruhlar, kötüyü, yanlışı, taşkınlığı, zulmetmeyi, haramı arzuluyor ve kötüye yöneliyordu. Bir takım ruhlar ise iyiyi, doğruyu, sakin olmayı, adaletli, helali arzuluyor ve ona yöneliyordu.

Dikkat edilirse her iki kişiye gelen mesaj aynıdır. Mesajı getiren aynıdır. Mesajı okuyan ses aynıdır. Hatta dinleyen kulaklar, yorumlayan beyinler de aynıdır. Çünkü iyi insanın da kötü insanında uzuvlarını, rabbimiz aynı özelliklerde yaratmıştır. Ama “oluklar çift, birinden nur akmakta diğerinden kir.”

Hz. Musa (as) Firavun’a Allah’ın emirlerini sakince, net bir şekilde anlattı. O da dinledi. Musa ile beraberken kalbi, anlatılanlara ısındı. İçinden “Galiba, Musa doğru söylüyor” dedi. Sonra da “Birde iyi bir dosta, bu hususta akıl danışayım” diye düşündü. Durumu hanımı Asiye Hatun’a anlattı.

Olup biteni dinleyen Asiye “A gönlü kara! Bu dinlediğin sözlere gönlünü feda et. Çünkü bu anlattıkların Allah’ın yardımını ifade ediyor. Sen bu sözleri duyar duymaz neden hemen “evet” demedin” dedi ve ağladı.

DOĞRUYU DUYMAK VE UYMAK Firavun hanımından uzaklaşıp gizlice yardımcısı, danışmanı, baş veziri Haman’la buluştu. Musa (as) dan dinlediklerini anlattı. “Bu dinlediklerim benim aklıma uygun gibi geliyor. Ne dersin, Musa’nın dediklerini kabulleneyim mi, ona inanayım mı? Deyince Ebu Cehil ruhlu olan Haman, üstünü başını yırttı, sarığını yerlere attı.

“Bu sözler benim kralımın karşısında nasıl söylenir? Şimdiye kadar cihanın Mabudu olan sen, nasıl olurda bundan sonra aşağılık bir kul olursun? Önce benim boynumu vurdur, gözüm bu aşağılık durumu görmesin” dedi.

Hz. Musa da, Hz. Asiye de doğruyu ve hakkı tavsiye etti. Fakat Firavun, nefsine, şeytanın yoluna uymayı tercih etti. Çünkü Haman şeytanın askeriydi, firavun da şeytan ruhluydu.

Kendi cinsine doğru gitti ve helak oldu. Rabbim bizlere doğruyu duymak ve uymak nasip etsin. Şeytan ruhlu danışmanlardan da korusun inşallah. Hayırlı cumalar.