YILLARDIR araştırıp yazmaya ve fikir yürütmeye çalışıyorum. Milletimizin milli ve manevi değerleri ile birlikte yücelmesi, ülkemizin mamur hale gelmesi, “Dünya arenasında bizim de sözümüz olsun, altın bir nesil yetiştirelim” hayal ve düşüncemden hiç taviz vermeden halen daha yazıyorum.

Bu gün geldiğimiz noktaya baktığımda yanlış bir şeyler görüyor ve acaba ben yanlış mı görüyorum diye de kendimi kontrol ediyorum.

Zihniyetlerin kıyasıya mücadele ettiği Anadolumuz’da bir şeylerin yanlış olduğunu hissediyorum.

Ortadoğu’dan alacağımız hiç bir şey olmadığını istesek de alamayacağımızı biliyorum.

Neden bulaştık bu Ortadoğu bataklığına, ne işimiz vardı (Irak, Libya, Mısır, Suriye) diye de yaşananları geçmiş tarihimiz de yaşananların ışığı altında sorguluyorum.

Anladığım ve vardığım bazı sonuçlar olsa da yazamıyorum. Devletin sırları ve ilişkilerinin seviyesini bilemiyorum. Düşüncelerim yanlış da olabilir kaygısı ile fitneye malzeme olmak da istemiyorum.

Anadolumuzun binlerce yıldır kaderi bu olsa gerek.

Malazgirt başlayan resmi serüvenimizin sonucu, 16 beyliğe parçalanan Selçuklu Devletleri,

Söğütle başlayan 600 yıllık serüvenimizin sonunda yıkılan ve dağılan koskoca Osmanlı İmparatorluğu,

Samsunla başlayıp Ankara ile gerçekleşen Cumhuriyet serüvenimiz,

Kör topal da olsa devam ederken kafamda oluşan bin türlü sorunun içinden çıkamıyorum.

Düşüncelerimi ve bildiklerimi vicdanımın bana koyduğu yasak nedeniyle yazamıyor ve okurlarımla paylaşamıyorum.

Bu gün öncelikli PKK’mı yoksa ülkem için Suriye’den akıp gelen (Emperyalist Tuzak) terör belası mı?

Osmanlının son yüzyılında Avrupa ile uğraşırken, yüzünü Doğuya (Ermeniler) ve Ortadoğu’ya (Mısıra) çevirmesi sonucu başımıza açılan büyük belalara bugünkü resmin çok uyduğunu düşünmekten bir türlü kendimi alamıyorum.

Anadolu, gelmiş geçmiş bütün medeniyetlerin beşiği olan ve herkesin gözü olan bir bölge ve İstanbul (Bizans) Hıristiyanlığın merkezi kabul edildiği için bir türlü bataklıkları kurutmamıza imkân verilmediği gibi sürekli kapitalist ve komünist dünya tarafından kontrol altında tutuluyoruz.

“Dünya 5’den büyük”

Anlamı ve hedefi çok büyük bir söz… Ama bir sözün söylendiği ülkeye bir de sözü söyleyene bakıp, senin dört ayağından bir ayağını mutlaka havada bırakıp dört ayaküstüne düşmene izin vermezler ve vermeyeceklerini gösteriyorlar.

Bugün, ülkemizde yaşananların benzeri Irak’ta yaşanmadı mı? Yoksa ben yanlış bir pencereden mi bakıyorum. Ege’nin dağlarında eşkıya devlete kan kustururken, Yunan’a silahını çevirdiler diye af edilip kahraman ilan edilmediler mi?

Doğuda, Osmanlı Ermeni Çeteleri ile uğraşırken Ermeni Taşnak partisi Osmanlı Meclisindeydi. Ama hedefleri Osmanlıdan toprak almak ve devlet kurmaktı.

Aynı Mecliste sözde Osmanlının yanında görünen ama Avrupa’nın kontrolünde Arap ve Kürt Mebuslar da vardı.

O günkü tarihi okuyanlar bilirler ki; hem Arapların hem de Kürtlerin sözde temsilcileri Osmanlının altını sürekli oymakla meşgullerdi. O günlerin yanlış politikaları, Cumhuriyet hükümetini yıllarca Emeni belasıyla uğraştırmıştır.

Yine kafam karıştı,

Bu gün Türkiye Cumhuriyeti Devleti için öncelikli olan, PKK’mı, yoksa! Suriye’den akıp gelen terör (Emperyal) belası mı?

Acaba, iş işten geçmeden “Yurtta sulh cihanda sulh” politikamız mı sürmeli.

Allah’a emanet olunuz.