KÜFRETMENİN yanında değilim ancak; bazen öyle durumlar oluyor ki… Bazı kelimeler vardır ki yerinde ve zamanında kullanır, adresini de iyi gösterirsen küfürden daha etkilidir. Küfür yanında yaya kalır.

Küçüklüğümüzde köyde hep karşılaştığımız şeydi… “Eşşek sıpası o senin emsalin mi! Neden kavga ettin?” Bizler bunu pek de anlamazdık ama o kavga ettiğimiz şahısla bizim kavga etmemizin büyüklerimiz tarafından onaylanmadığını anlardık. Niçin onaylanmazdı? Emsalimiz olmadığı için onaylanmazdı. Yoksa kavga edebilirdik. Bunda bir mahsur yoktu… Kavga için tek bir şartımız vardı. Kavga ettiğimiz kişinin bizim emsalimiz olması durumu.

Aradan yıllar geçti. Bizler hep bu duruma dikkat ettik. Büyüklerimizin gerçekte bize ne demek istediklerini de yaşam içinde anlayarak içimize sindirdik. Yaşadıkça, yaşımız ilerledikçe bu temel yaşam kuralını da daha bir hazmettik. Hayatımızda uygulamaya gayret ettik, bazı çizgiyi atladıklarımız sayılmazsa…

Emsal neydi! Güç bakımından emsal, sosyal statü bakımından emsal, düşünce ve akli melekeler bakımından emsal, ekonomik açıdan emsal, insanlık anlayışı açısından emsal, boyu boyuna, cinsi cinsine emsal vs. vs.

Neden emsal? Çünkü emsal olmadığı halde seninle dalaşma sevdasında olan kişi, emsal olmaması nedeniyle senin mevcut durumundan beslenecek de ondan…

Hani reklamın iyisi kötüsü olmaz denilir ya işte öyle bir şey… Tabii ki adamın maksadı senin üzerinden kendini gerçeklemek ve reklam yaparak statüsünü senin statüne ulaştırmak ise buna meydan vermemelisin. Eğer ciddiye alır da onun beklediğini gerçekleştirirsen onun ekmeğine yağ sürmüş olursun. Bu nedenle…

Deli ile girme aynı çuvala ya ben onu … der, ya da o beni …der. Büyüklerimiz yine; “Üsküfüyle uçmayan kuşun kıçı ayazda kalır” derlerdi.

Anlıyorum ki kovuğundan başını çıkaranla onun görüntüsünü seslendiren farklı kişiler. Seslendirenin içinin yanıklığını sen bilmiyor musun? Sen bilmiyorsan ben neden söyleyeyim öyle değil mi?

Peki, dalaşan kişi emsalin olmaz ise ne olur… Seninde çok yakından bildiğinşeyler olur. Şımarıklıklar olur. Ben de ne oldumlar olur. Haddini bilmemek olur. Kibir olur. Kurbağanın öküz kadar büyük olma isteği olur.

Oysaki herkes yerini, haddini ve seviyesini, kim olduğunu, nerede oturmasıgerektiğini bilse bütün bunlar olur mu? Bu tatsızlıklar meydana gelir mi?

Köy odalarına kim hangi saatte gelirse gelsin, neresi boş olursa olsun, kimse kimseye yer göstermeden herkes kendi yerini bilir, oraya otururdu. Çünkü orası köydü, herkes herkesin ağırlığını bilirdi. Dolayısıyla yerini bilirdi. Kimse haddini aşamazdı. Taa başuçta yer olsa da kendisinin yerinin girişteolduğunu bilen kişiüst tarafa kesinlikle oturmazdı, oturamazdı. Bilirdi ki oranın sahipleri geldiğinde kendisi istemezse de kaya kaya gerçek yerine gelecekti.

Şehirlerde kimse kimseyi bilmediğinden, dolayısıyla tanımadığından kimin yerinin neresi olduğu konusunda zaman zaman karışıklıklar çıkmakta… Bazı haddini bilmezler kendi yerlerinin toplumun başucunda olduğu kanısına varmaktalar. Bunun böyle olamadığını öğrendikçe de hırçınlaşmaktalar… Sevgili kardeşim bu iş öyle senin bildiğin gibi parayla pulla olacak iş değil. Bu iş mayayla ilgili mayayla… Benden söylemesi. Mayanın ne olduğunu da sen ne yazık ki bilemezsin.

Demem o ki hayatta layıkolduğunuz yere oturunuz. O yer neresidir, siz herkesten daha iyi bilirsiniz. Aksi takdirde oturduğunuz yerin gerçek sahibi geldiğinde o istemese dahi siz gerçek yerinize gönlünüz olmasa da tıpış tıpışgeçer,oraya gömülürsünüz.

Herkim ne olursa olsun ancak cürmü kadar yer yakar. Kurbağanın öküz olma öykünmesi, telaşı niye… Kurbağa boyutunda olduğu için midir?