“UZUUUN uzun yazmayayim… Türkiye Cumhuriyeti’nin ilk basbakani Türkiye Cumhuriyeti’nin son basbakani tarafindan “Hitler” ilan edildigine göre, “soykirim” iddiasinin nesine itiraz edecek Türkiye Cumhuriyeti?” (4 Mayis 2010 Yilmaz Özdil-Hürriyet) Devami yok, çünkü yazarin o günkü köse yazisinin tamami yukarida okudugunuz iki cümleden ibaret. Az sözcükle çok sey anlatmanin en güzel örneklerinden biri bu yazi. Evet degerli okurlarim, nihayet bunu da gördük. Türkiye Cumhuriyeti Devleti’nin kuruculari arasinda bulunan, Mustafa Kemal’in en yakin çalisma arkadasi, asker ve devlet adami merhum Ismet Inönü, siyasette ölçünün giderek kaçtigi, sorumluluk ve devlet adami ciddiyetinden iyice uzaklasilan su günlerde bizzat Basbakan tarafindan Hitler’e benzetilerek siyasete alet edildi. Ustelik özellikle Sayin Basbakan’in, ölenin arkasindan kötü seyler söylemenin caiz olmadigini buyuran hadislerin varligindan habersiz oldugunu söylemek de mümkün degil. Simdi Basbakan, Ermenilerin sözde soykirim iddialarina konu olan yillarda Osmanli subayi olan Ismet Pasa’yi, 2.Dünya Savasi süresince en az 6 milyon Yahudinin sistemli bir sekilde öldürülmesinden sorumlu olan Hitler’e benzeterek Ermeni iddialarina karsi Türkiye’nin elini zayiflatmis olmuyor mu? (Bu arada, konuyla ilgili olarak Nisan ayinda konusan ABD Baskani Obama’nin tavrindan Sayin Basbakan memnun olurken Disisleri Bakanligi’nin bu konusmadan duyulan hosnutsuzlugu ifade etmesi de ayri bir çeliski olarak not edilmelidir.) Devlet adami ciddiyeti, ayaküstü söylenen sözlerin bir adim ötede nerelere varabilecegini kestirmektir ayni zamanda. Kaldi ki; çok partili sisteme, yani demokrasiye geçis sürecinde büyük emegi bulunan, parti içi mücadele ile degisen ilk genel baskan olan, Balkan Harbi, Inönü Muharebeleri ve Sakarya Meydan Muharebesi süresince doguda ve batidaki cephelerde kumandanlik yapan, ülkeyi 2. Dünya Savasi’na sokmamayi basaran, Sevr’i geçersiz kilan Lozan Antlasmasi’nda imzasi bulunan, son nefesine kadar ülke sorunlarini takip eden Ismet Inönü’nün ülkeye hizmetleri “one minute” (van minüt) çikisina sigmayacak kadar da büyüktür. Gönül ister ki, sikistikça eski defterlerden cimbizla çikarmalar yapan siyasiler, olaylari yasandiklari sürecin kosullari dogrultusunda degerlendirme yeteneginden yoksun olmasinlar. Kendini savunamayacak durumdaki ölmüs kisilere satasma ve saldirmanin degerlendirmesini kamu vicdanina birakmak istiyorum. *** Geçtigimiz hafta yasanan bir baska gelisme ise, parti kapatma davasi açmayi Meclis’in iznine baglayan 8. maddenin 327 oy alarak Anayasa degisiklik paketinden düsmesi oldu. Bu düsüsle sanki kiyamet koptu. Suratlar asildi, sinirler gerildi, Yumruklar kasindi. Elde kâgit kalem, hain avina çikildi. Sonuca göre AKP 10 fire vermisti. Bence yasananlar fire degil, bir demokrasi isleyisiydi. Bu sonuç, elmalarla armutlari birlikte toplamanin sakincalarina isaret edenleri hakli çikarmisti. Geçen hafta bir televizyon programinda DP lideri Hüsamettin Cindoruk’un “toplama parti” dedigi AKP içinde özgür iradelerine ipotek koydurmayan vekiller oldugunu görmek demokrasi adina sevindirici olmakla beraber tüm siyasi partilerimizde olmasi özlenen bir durumdur. Sasilmasi gerekense, daha fazla demokrasi çabasinda olduklarini iddia edenlerin bu durumla iftihar edip pay çikaracaklari yerde, özgür iradeleriyle olumsuz oy kullananlari tespite çalisip onlara hakaret etmeleridir. Bu konu ile ilgili, üzülmekle kahrolmak arasinda gidip geldigim bir diger gelisme ise AKP Mersin Milletvekili Kürsad Tüzmen’in, kendisini aklamaya çalisirken içine düstügü garip durumdur. “Hiç kimse yalakalik yapmaya çalisarak baskalarini karalamasin” dedikten sonra, “Basbakan uçurumdan atliyorsa bize yakisan onun arkasindan atlamaktir” diyerek, bir önceki cümlesinde yalakalikla suçladiklarindan pek de uzaga düsmedi. Umarim Sayin Tüzmen bu sözleriyle, AKP’nin parti içi demokrasi anlayisini özetlememistir. Olmadi Sayin vekilim, olmadi. Yakin bir geçmiste, Van’da sürü liderinin ardindan uçurumdan atlayarak telef olan 1500 koyunun ölüsünün hastaliga neden olmamasi için yakildigi haberini okumamis olabilirsiniz. Eminim ki, lise yillarinda psikoloji hocanizin sürü psikolojisini anlattigi dersi iyi dinlemis olsaydiniz, hiç de sik olmayan bu sözleri söylemezdiniz. Bugünlük bu kadar degerli okurlarim. Özellikle gençlerden bir istegim olacak. Internette bir “Ismet Inönü”, bir de “Hitler” yazip tiklayin. Okumanizi istemeyenlere inat, çikan bütün yazilari okuyun. Okuyun da karar verin, Basbakan mi hakli, yoksa yakin tarih mi? Saygilarimla.