GÖRÜNEN köy kılavuz istemez. Müneccim olmak da gerekmiyor. Gelişmelere şöyle bir baktığımızda, gelecek on yıl içinde dağdaki zeytinliklerin yüzde 30’u bakımsızlık ve sahipsizlik nedeniyle bir nevi terkedilecek. Çünkü dağ köylerindeki köylü nüfus zaman geçtikçe çalışamayacak derecede yaşlanıyor, arazi bakımsız ve sahipsiz kalıyor. Her yıl birçok yaşlı çiftçi hasat ya da budamada ağaçtan düşüp bir yerini kırıyor. Çiftçinin varsa, şehirdeki oğul ve/veya kızlarına ne demeli… Her yılbabalarından yiyecek zeytin yağı bekliyorlar ancak yağın elde edilmesinde beşkuruşluk faydaları yok. “Oğlum/Kızım gel topla hem size hem de bize, biz yaşlandık artık toplayamıyoruz.” Öyle ya bunu dese olmaz darılırlar küserler. Ne olacak pekii… Onlar o yaşlı hallerinde zeytin ağaçlarına bakacaklar toplayacaklar, yağını çıkaracaklar beyefendiler/hanımefendiler zeytinyağının ayaklarına kadar da getirilmesini bekleyecekler. Oooh ne ala memleket! Ancak zaman içinde her iki taraf da bu duruma alışmıştır. Bu bir görev olmuştur… Aksi takdirde ana da babaya darılır.

Çiftçine kadar yaşlı olsa da zeytini ağacın başında bırakacak değil ya mecburen toplayacak. Hasat içinkoca bir yıl bekliyor. Elinden geldiğince her türlü bakımı yapıyor. Hasat geliyor toplayacak, toplayacak adamı yok. Oğlan yok, gelin yok, kız yok. Zar zor birilerine yüzde elliden toplatıyor. Toplattıklarını da yüzde 15 le fabrikaya sıkıma veriyor. Yüzde 20 de -hiç bakım yapmasa dahi- diğer genel masrafları oluyor. Neticede elinde yüzde 15’lik bir yağ kalıyor. Yani 100 lt yağ alınan bir yerden çiftinin eline bir yıl içinde 15lt yağ geçiyor. Bu yağ da çoluk-çocuğunyiyeceğini ancak karşılıyor.

Bilinen o ki dağ köylerinde küçük çiftçiler geçimlerini genellikle zeytinden karşılıyorlar. Peki, bu durumda bu çiftçi geçimini ne ile sağlayacak! Üstelik de zeytin bir yıl meyve veriyor bir yıl vermiyor.

Çiftçi bütün uğraşlarına rağmen yaptığı iştenkar edemeyince zeytinliğinin bakımını yapıp ilave masraf etmek de istemiyor. Girdiler söylemeye hacet yok bir dolu masraf, eeee cebinde de yok… Ne yapsın o da zeytinliğine bakmıyor. Artık Allah ne verirse… İkisi de bir birine bakamayınca ne olacak…! Sonuç olarak çiftçi zeytinliği, zeytinlik de çiftçiyi bırakıyor. Sen sağ ben selamet…

Bu nedenlerle iddiam odur ki gelecek on yıliçinde dağdaki fakir çiftçinin – yalnızca zeytinden aldığı üç beş kuruşla karnını doyuran çiftçinin – hali iyice perişan olacak.

Öyleyse ne yapmalı? Ne yapılabilir tez elden… Ebetteki bunun çözüm mercii biz değiliz. Banagöre Ziraat Odası, Ziraat Odası Şirketi, İlçe Tarım Müdürlüğü ve Torbalı Belediyesi temelde bir araya gelip diğer yan kuruluşları da işin içine katarak bu zor duruma yerel bir çözüm bulmalılar. Haaa unutuyordum, bir de Torbalı Zeytin Üreticileri Birliği vardı… Halk Eģitim Müdürlüğü vardı. Yoksaa… Yoksa ne!… Yoksa dağdaki küçük zeytin çiftçisi bitecek diyorum. Diğer türlü yoksul çiftçinin gelecek on yıl içinde bitişine hep birlikte seyirci oluruz.

Bu duruma bir çözümbulunmalıdır. Bahsettiğim bu yoksul çiftçilerin ellerinde kalan son birkaçzeytinliği bir elden işlemeli, belirttiğimkurumlarındesteği ve organizasyonuyla da değerlendirmelidir.

Ben şahsen böyle bir projenin içinde gönüllü olarak yer alabilirim. Benim gibi birçok gönüllü destekçinin olduğuna da eminim… Yeter ki !…