PEYGAMBER Efendimizin sevgili torunu, Hz. Hüseyin ( r.a) anlatıyor; “Babamla birlikte Kâbe’yi tavaf ediyorduk, yanık sesle Allahü teâlâya dua eden bir kimsenin sesini işittik. Babam (Hz. Ali), böyle yanık yanık dua eden bu adamı, çağırmamı emretti. Yanına gittim, Güzel yüzlü, temiz bir kimseydi. Ancak sağ tarafı felç olmuş, kurumuş, hareketsiz idi. Ona, “Sen kimsin, durumun neden böyle, ne oldu sana?” dedim. O da bana dedi ki:

“Adım Menazil… Ben çalgı çalmak, şarkı söylemekle şöhret salmış, Arabistan’ın ünlülerinden bir gençtim. Hep nefsimin arzuları peşinde koştum. Recep ve Şaban aylarında bile bu günahlara devam ederdim. Babam, dinine, ibadetine çok dikkat eden birisiydi. Beni bu günahlarımdan kurtarmaya çalışıyordu. Bana, “Allahü Teâlâ’nın azabı şiddetlidir, bir anda kahredebilir. Sana sürekli günah işleten bu arkadaşlarından vazgeç, Allah’ın sevmediği bu kötü işleri bırak! Melekler ve bu üç aylar senden şikâyet ediyorlar” der, dururdu.

Nasihate hiç tahammülüm yoktu. Babamın böyle nasihat ettiği günlerin birinde, babamın üzerine yürüyüp döverek susturdum. Babam, uğradığı bu terbiyesizliğimden son derece üzüldü. Yaşlı gözlerle, mahzun kalbiyle yüzüme uzun uzun baktı ve “Bu mübarek aylarda oruç tutup geceleri ibadet ediyorum. Beytullah’a gidip seni şikâyet edeceğim ve senin şerrinden korunmak için, Allahü Teâlâ’dan yardım dileyeceğim” dedi.

BABA BEDDUASINA UĞRAMIŞ KİŞİ

Babam bir hafta oruç tuttu. Arkasından Kâbe’ye giderek, “Ey Rabb’im, mazlumların âhını yerde bırakmazsın. Bu ayda, bu mübarek yerlerde yapılan duaları reddetmezsin. Hakkımı oğlumdan al, bana vurduğu kollarını felç et!” diye dua etmeye başladı. Henüz duası bitmeden sağ tarafım felç oldu.”

Bu olaydan sonra beni gören herkes, “Baba bedduasına uğramış kişi” demeğe başladı.
Hz. Hüseyin (ra) diyor ki, o kişiye dedim ki : “Baban sen bu hale gelince, bu hâline ne dedi?”

O genç, “Babamdan özür diledim. Onun da babalık şefkati galip geldi ve beni bağışladı. Daha önce Allah’ın beni cezalandırması için Beddua ettiği yere, bu sefer şifa bulmam için hayır dua etmek üzere yola çıktı. Deve ile Kâbe’ye geliyordu, bindiği deve ürkünce babam düşüp öldü. Şimdi çaresizim. Çaresizliğime ağlıyorum.” dedi.

Hz Hüseyin diyor ki, Babam Hz. Ali (ra) bu felçli genci dinleyince acıdı ve dua etti. Recep ayında yapmış olduğu bu dua bereketiyle de Hak Teâlâ ona şifa ihsan etti ve o genç, eski sıhhatine kavuştu.

Bu mübarek zaman dilimleri, dualarımızın kabulü için yüce Rabbimiz tarafından, Peygamber Efendimize bildirilmiş O da bizlere bu faziletli günleri ve ayları haber vermektedir.

Konu, isteklerimizin kabul edilmesi olunca duanın yapılış şekli de çok önemlidir Yeri gelmişken çok kısa olarak, bir iki cümle de duanın yapılış şeklinden bahsetmek faydalı olacaktır. Duanın yapılışında önce samimi bir tövbe, istiğfar edilmelidir. Onun arkasından salâvat okunmalıdır (Allahümme salli ala Muhammedin ve ala âli Muhammed). Daha sonra Rabb’imizden isteklerimiz sıralanmalıdır. Son olarak da yine salâvat okunarak bitirilmelidir (Yani istekler iki salavatın arasına konmalıdır.)

DAVETE İCABET SÜNNETTİR

Sevgili dostlar! Bu mübarek vakitler, özellikle de üç aylar ramazan için hazırlıktır. Tıpkı farzdan önceki sünnetler gibi. Bir işe ne kadar iyi odaklanırsak, o işte en güzeli yakalamamız o kadar kolay olur. Ben bu mübarek geceleri, zaman zaman, Rabbimizin bizlere hazırlayıp sonra da davet ettiği ziyafetler olarak görüyorum. Davete icabet sünnettir.

Allah Resulünün duasıyla bitirelim, “Allah’ım! Recep ve Şaban’ı bize mübarek kıl, bizi ramazan’a ulaştır.” Üç aylar’ın tüm müslüman kardeşlerimizin kurtuluşumuza vesile olması temennisiyle, hayırlı cumalar diliyorum.