Yanına gittim, Güzel yüzlü, temiz bir kimseydi. Ancak sağ tarafı felç olmuş, kurumuş, hareketsiz idi. Ona, “Sen kimsin, durumun neden böyle, ne oldu sana?” dedim. O da bana dedi ki: “Adım Menazil… Ben çalgı çalmak, şarkı söylemekle meşhur olmuş, Arabistan’ın ünlülerinden bir gençtim. Hep nefsimin arzuları peşinde koştum. Recep ve Şaban aylarında bile bu günahlara devam ederdim. Babam, dinine, ibadetine çok dikkat eden birisiydi. Beni bu günahlarımdan kurtarmaya çalışıyordu. Bana, “Allahü Teâlâ’nın azabı şiddetlidir, bir anda kahredebilir. Sana sürekli günah işleten bu arkadaşlarından ayrıl,, Allah’ın sevmediği bu kötü işleri bırak! Melekler ve bu üç aylar senden şikâyet ediyorlar.” der, dururdu.

Nasihate hiç tahammülüm yoktu. Babamın böyle nasihat ettiği günlerin birinde, babamın üzerine yürüyüp döverek susturdum. Babam, uğradığı bu terbiyesizliğimden son derece üzüldü. Yaşlı gözlerle, mahzun kalbiyle yüzüme uzun uzun baktı ve “Bu mübarek aylarda oruç tutup geceleri ibadet ediyorum. Beytullah’a gidip seni Allah’a şikâyet edeceğim ve senin şerrinden korunmak için, Allahü Teâlâ’dan yardım dileyeceğim.” dedi.

HAKKIMI OĞLUMDAN AL

Babam bir hafta oruç tuttu. Arkasından Kâbe’ye giderek, “Ey Rabb’im, mazlumların âhını yerde bırakmazsın. Bu ayda, bu mübarek yerlerde yapılan duaları reddetmezsin. Hakkımı oğlumdan al,  bana vurduğu kollarını felç et!” diye dua etmeye başladı. Henüz duası bitmeden sağ tarafım felç oldu.”

Bu olaydan sonra beni gören herkes, “Baba bedduasına uğramış kişi” demeğe başladı. Hz. Hüseyin (R.A) diyor ki, o kişiye dedim ki: “Baban, sen bu hale gelince, bu hâline ne dedi?”

O genç, “Babamdan özür diledim. Onun da babalık şefkati galip geldi ve beni bağışladı. Daha önce Allah’ın beni cezalandırması için Beddua ettiği yere, bu sefer şifa bulmam için hayır dua etmek üzere yola çıktı. Deve ile Kâbe’ye geliyordu, bindiği deve ürkünce babam düşüp öldü. Şimdi çaresizim. Çaresizliğime ağlıyorum” dedi.

Hz. Hüseyin diyor ki, Babam Hz. Ali, bu felçli adama acıdı ve dua etti. Recep ayında yaptığı bu dua bereketiyle de Hak Teala ona şifa ihsan etti ve o genç sıhhatine kavuştu.

Hiç şüphesiz bu olay bizlere dua etmenin yerini, zamanını ve içinde bulunulan ruh halini anlatmaktadır. Bir tarafta hayatı felç olmuş bir insan, bir tarafta Müslüman kardeşine samimiyetle üzülen bir kalp bir tarafta da derdin çaresi için uygun zamanın seçilmesi.

Üç aylarda yapılacak belirli bir ibadet olmamakla birlikte peygamberimizin “Alla’ım! Recep ve şaban’ı bize mübarek kıl ve bizi ramazana kavuştur.” diye dua ettiği bildirilir.

Üç aylarda bu duanın dışında başka dua yoktur demek yanlış olur. Çünkü dualarımız, bizi Rabbimiz katında değer kazandıran ibadetlerdir ve duasız ibadet olmaz. Peygamberimizin “Ayakkabınızın bağı bile olsa Rabbinizden isteyiniz” şeklindeki açıklaması oldukça manidardır.

 DAVETE GİDEN KAZANIR

Hatta bu aylar boyunca oruç tutup namaz kılsak, sadakalar versek de şayet bu ibadetlerimizi dualarımızla taçlandırmıyorsak yani “Allah’ım bu ibadetlerimi kabul buyur, sevdiğin ameller arasına kat” diye dua etmiyor ve nasıl olsa çok ibadet ettim diye duayı önemsemiyorsak çok büyük hata ederiz.

Sevgili dostlar! Bu mübarek vakitler, özellikle de üç aylar ramazan için hazırlıktır. Tıpkı farzdan önceki sünnetler gibi. Bir işe ne kadar iyi odaklanırsak, o işte en güzeli yakalamamız o kadar kolay olur. Ben bu mübarek ayları, gün ve geceleri, zaman zaman, Rabbimizin bizlere hazırlayıp sonra da davet ettiği ziyafetler olarak görüyorum. Davete giden nimetlerden faydalanır, gitmeyenin ayağına bir şey getirilmez.

Rabbim içinde bulunduğumuz bu güzel vakitleri rızasına uygun geçiren kullarından eylesin bizleri de o kullardan kılsın. Hayırlı cumalar.