*Köroglu, *Eksik etek, *Kari, *Avrat *Körpem, *Göz agrisi, *Kasik ortagi, *Ömür törpüsü, *Bizimki, *Usaklarin anasi, *Saçi uzun akli kisa, *Içisleri bakani, *Kepçe tutan *Ömür söken, *Yengen, *Can yoldasim, *Kalem kaslim, *Sultanim, *Kizini dövmeyen dizini döver, *Avrat mali, *Kapi mandali, *Kiz kocaya, oglan hocaya, *Elinin hamuruyla, *Allah’in bizlere emaneti, *Cennet analarin ayaginin altindadir, *Ana gibi yar, Bagdat gibi diyar olmaz, *Aglarsa anam aglar, gerisi yalan aglar…

Bütün bunlar kadinlarimiz için söylenmistir.
Kadin annemizdir, kiz kardesimizdir, esimizdir, sevgilimizdir…
Yarin Anneler Günü…
Annesi sag olanlara ne mutlu.
Benim gibi bir çogunuzun annesi rahmetli olmustur.
Onlarin yerini hiç bir sey dolduramaz.
Çok sevdigim bir yazarimizin su satirlari ne güzel özetliyor bunu;
“Kadinlar bir gün çekip gittiklerinde, pelerinde “yetim – öksüz” kalan çok olur. Mutfaktaki dolap, perdeler, kavanozun içindeki eski dügmeler, özenle saklanmis küçülmüs giysiler, dolap diplerindeki kurdeleler…
Çekmecenin dibinde artik kimsesizdir eski tarak.
Sabah karanliginda mutfaktan gelen tikirtilar susar, yetim kalmistir tabaklar. Bir kadin gittiginde hep suyu unutulur saksilarin.
Sik sik boynunu büker “sarikiz”.
Teki kalmis o eski bardagin anlamini bilen olmaz, degerini kimse anlayamaz krom hac tasinin.
Balkon artik sessizdir.
Koridor kimsesiz.
Bir kadin gittiginde….
Bir kadin gittiginde ne çok kisi gider aslinda; bir agir isçi, bir temizlikçi, bir bakici, bir bahçivan, bir muhasebeci…
Bir anne gider…
Bir dost…
Bir arkadas….
Bir sevgili…
Ne çok kisi yok olur aslinda, bir kadin gittiginde…
Hep böyle olur; bir kadin gittiginde; övgüler, uyarilar, yakinmalar, dualar yetim kalir.
Kapi esigindeki “Dikkat et….’ler duyulmaz, annesi gitmistir “geç kalma…’nin.
Kadinlar, arkalarinda büyük boslular birakarak giderler. Bir kadin gittiginde pek çok kisi gitmistir aslinda. Ve bir kadin gittiginde pek çok “yetim” birakmistir arkasinda…”

Evet kadinlarimizin sagliklarinda kiymetini bilmeyiz. Yaptiklari islerin çogunlukla farkina dahi varmayiz. Kendi yaptiklarimizi abartiriz da onlarin yaptiklarini hep siradan isler olarak görürüz. Bu dogrulari biz erkekler hepimiz biliriz ama yine de keseri kendimize yontariz. “Güç kimdeyse kanunlari o koyar” hesabi. Bu hep böyle geldi maalesef böyle gitmekte. Hep kadin erkek esittir, esit olmalidir deriz de…

Ama is uygulamaya gelince;
Birlesmis Milletler tarafindan yapilan bir arastirmaya göre;
1.Dünyadaki islerin %66’si kadinlar tarafindan yapiliyor.
2.Buna mukabil kadinlar, dünyadaki toplam gelirin ancak %10’una sahipler.
3.Dünya’daki mal varliginin ise sadece %1’i kadinlara ait.
4.Yani dünyadaki islerin %34’ünü erkekler yapiyorlar ama dünyadaki toplam gelirin %90’ina ve toplam mal varliginin %99’una sahipler.

Eeee erkek arkadaslar ne oldu?
Hani esitlikten yanaydik.
Simdi, çogunuz evet esitlikten yanayiz, ama içinde bulundugumuz toplum kabul gören düzeni böyle diyeceksiniz.
Herneyse…
Hadi öyle olsun…
Ama gelin kadinlarimizin, annelerimizin kiymetini bilelim. Onlara sarilalim, kucaklayalim. Unutmayin ki; “Açilan iki kol arasina sigmayacak dünya yoktur.”

Bugünkü yazimizi da bir fikra ile sonlandiralim.
Temel vefat etmis… Cenaze töreni sirasinda hoca Temel’in ne kadar dürüst, cömert, iyi bir aile reisi, mükemmel bir es, sevecen bir baba oldugunu söylemis…
Bu konusma devam ederken gözü yasli anne ortanca oglu Dursun’a dönerek;
“ Bir gidip bak bakayim, oradaki baban mi?…”
Kaybettigimiz annelerimize Allah’tan rahmet diliyor, sag olanlarin ellerinden öpüyorum.
Tekrar bulusabilmek umuduyla esen kalin.