BIZIM delikanliligimizda Murat 124 marka arabalarin ve Peugeot marka motosikletlerin arka tamponunda neredeyse klasiklesmis bir slogan yazardi: “Lise’lim”
Torbali Lisesi’nde tam alti yil talim ve terbiye gördük.
Bu alti yillik zaman süresince sanayide çalisan çirak ve kalfalarin döküntü motosikletleriyle okulun çikis saatlerini kolladiklarini fark etmistim.
Bizimle hemen hemen ayni yastaydilar ve bahtlarina okula devam etmek yerine sanayi’de çiraklik yapmak düsmüstü.
Bizimle ayni yastaydilar ama sanayinin agir çalisma sartlari hem onlari bizden yasli gösteriyordu hem de karsi cinse karsi daha atak yapiyordu.
Okul önleri onlar için vazgeçilmez bir durakti.
Kimilerinin bizim okuldan sevgilileri vardi kimilerin de yeterince cesarete ve uygun bir tipe sahip olmadiklari için uzaktan sevdikleri vardi.
O zamanlar arabesk müzigin tahti henüz sarsilmamis sayilirdi.
Orhan Gencebay ve Ferdi Tayfur kasetleri satis rekorlari kirarken, Cengiz Kurtoglu’nun “Lise’lim” sarkisi degismez hit’lerdendi.
Aklimda kaldigi kadariyla sarkinin sözlerinin bir kismi söyleydi:
seninle bir kalem bir kagit gibi…
seninle bir defter bir kitap gibi…
birlikte yazmistik kaderimizi
ilk askim sevgilim lise’lim benim…
Ögle yemegi molalarinda döküntü motorlariyla Atatürk Sanayi’sinden Torbalidaki çesitli liselerin önüne akan gençleri de bu müzikler kiskirtiyordu.
Ögretmenlerimizin gözünde onlar bir avuç serseri takimiydi ve kizlara onlarla muhatap olmamalari tavsiye edilirdi.
Polisin gözünde onlar hadise çikarmaya meyilli güvenilmez tiplerdi.
Bize göreyse kafalari pek çalismadigi için okula devam edemeyen sanayici çiraklari…
Bu durum bazi kizlarin onlara gönlünü kaptirmasina engel degildi elbette.
Hem biçkin tavirlari da bazi kizlari cezbediyordu.
Okullarin açildigi Eylül ayi bana biraz da bu sanayi çiraklarini hatirlatir ve ben “Lise’lim” sarkisinin sözlerini onlardan biri tarafindan yazildigini düsünürüm.

 TORBALI’DA ELLIBIN SEYTAN VAR

BILIYORUM bu çok iddiali bir söz. Hem seytanlari kim sayabilir?
Fakat geçenlerde muhabbet ettigim bir arkadas yüzüme ciddi ciddi bakip “Kubilay, sen daha iyi bilirsin ama su Torbali’da ellibin seytan var. Sen ile ben de bu rakama dahiliz” dedi.
O esnada arkadasimla biraz siyaset konusuyorduk.
Kafamdan hemen bir hesap yaptim.
Bu ilçede yüzellibin kisinin yasadigi göz önüne alinirsa o arkadasin dedigi de dogruysa Torbali’daki her üç kisiden biri seytan oluyordu.
“Yok, yok daha o kadar degil.Is daha o raddeye varmadi” diye düsündüm.

HELAL OLSUN CINAYET HASAN’A

PAZAR sabahi saat sekiz civarinda bisikletime atlayip biraz sabah sporu yapayim dedim.
Torbali’da Pazar sabahlarina bayiliyorum.
Sokaklar, kahveler hatta caddeler bile bombos oluyor.
Sanki kimyasal bir silah atilmis da bütün millet telef olmus gibi.
Muratbey Mahallesi civarinda ilerlerken bos kahvelerden birinde tek kisinin oturdugunu gördüm.
O da bizim Cinayet Hasan.
Içimden “Helal olsun be” dedim.
Bir de bizim Hasan’i begenmezler oysaki adam pazar sabahi bile ayakta…