Beyoğlu’ndan kalktık sandık selamet

Galata’ya vardık, koptu kıyamet

Hurşit Reis, sandık sana emanet
Sandık sandıklar içinde çok şanımız var
Hazreti Mevla’ya yalvarmamız var…

Haziran ayında yine seçim var. Yine sandığa gidiyoruz. Seçimlerin önü var, arkası var, kolu var, yakası var. Gömlek gibi yani. Sıkıldıkça biz bu gömleği giyiyoruz. Giyip giyip çıkarıyoruz. Bir de bakıyoruz ki, eski hamam, eski tas. “Şapkamı koysam seçilir” diyenlerin devamıyız. “Şeyhimiz kimi işaret ederse ona veririz” diyenler de vardı. Ağanın bir değil, birkaç köyü olur ve o köylerde koyunları meleşirdi. Hangi parti ağaya göz kırptı, hoooop, oylar o tarafa. Başka türlüsü mümkün mü? Çünkü vatandaş “maraba”dır ve maraba, ağanın eline bakmaktadır. Beri tarafta durum çok mu farklıydı sanki? Her partide her dönemin kesin adayları belli. Yemin metnini kâğıda bakarak bile okuyamayanları görmedik mi? Karar yukarılarda alınıyor. Birileri genel başkanın kulağına hangi isimleri fısıldarsa onlar aday. Seçmenlerin temel görevi de başkalarının seçtiği adaylara oy vermek. Tanıyıp tanımamak önemli değil. Yukarıdakilerden iyi mi bileceksiniz? Ben niye çok eskilere gidip kafanızı karıştırıyorum sanki? Daha dün, bir Bakan, Kürşat Tüzmen, “Başbakan uçurumdan atla dese atlarım” dememiş miydi? Bizim demokrasiden anladığımız özetle budur yani. Sana ne gösterirlerse, önüne kimi getirirlerse onu seçeceksin ve buna “demokrasi” diyeceksin. Eğer bizdekinin adı demokrasi ise; bu demokrasinin metabolizmasında ciddi bir sorun var ve çok ağır işliyor demektir. Buna “Türk tipi demokrasi” diyecek olursak, “Türk tipi Başkanlık” nasıl olur, varın siz düşünün artık. Bu devran böyle sürüp giderken, ana muhalefet partisi CHP, uzun bir aradan sonra, adayların büyük bir kısmını “ön seçim” yoluyla belirlemeye gitti. Çok da iyi oldu. Demokrasi tünelinde gözümüze bir kıvılcım çaktı. Bu da, CHP seçmeninin, adayların çoğunu kendisinin belirlemesi demekti. Yani seçmen “konu mankeni” olmaktan çıkarılıyordu. Zaten yıllardan beri yakınılan da bu değil miydi? Ben de bir seçmen, bir emekli ve bir yerel basın elemanı olarak Torbalı’da bu ön seçim atmosferini olabildiğince izledim. Aday adaylarını dinledim. Tanımaya çalıştım. Seçmenin sorularına ve aday adaylarının cevaplarına tanık oldum. Seçim günü de oradaydım. CHP seçmeni, kendine değer verilmesinin hazzını yaşıyordu. Sonucu hep beraber gördük. Seçmen, Ankara’ya gittikten sonra kendisini unutanların üstünü çizdi. Halka inemeyenler sandıktan çıkamadı. Diğer zamanlarda da halkın arasında olanların, halka dokunanların, seçmeni yakından tanıyanların kazanması sürpriz olmadı. Vekili Meclis’te konuşurken “işte benim seçtiğim vekil” diyebilecek bir CHP seçmeni var artık. Keşke kontenjan da olmasa, keşke kadın ve engelli kotası daha gerçekçi olsa diyeceğim ama, bu kadarı bile demokrasi adına bir kazanımdır diye düşünüyorum. Keşke diğer siyasi partiler de bu yola gidebilseler. Keşke onların seçmeni de böyle bir hakka sahip olabilse. Bugünden sabaha bir iyileşme olmasa da, adaylarını bu yolla belirleyen bir siyasi partinin seçimlerde alacağı oy miktarının artacağı kanaatindeyim. Bu vesile ile, Haziran seçimlerinin ülkemiz için hayırlı olmasını diliyorum.

ÜÇ TEK SÖZÜM VAR

1- İlçenin en işlek caddesinde, önümde giden son model arabanın sürücüsü! Benim de vergilerimle temizlenen bu caddeyi arabanın camından fırlattığın izmaritle kirlettiğin için suratına tükürmek istiyorum ama, çevre kirliliğine sebep olmamak adına şimdilik bu hakkımdan vazgeçiyorum.

2- Alış veriş merkezi otoparkında engelli sürücülere ayrılmış bölüme aracını park ederek kendini uyanık sanan ve son derece sağlıklı görünümlü sürücü! Plakanda özel bir işaret de olmadığına göre, senin engelin beyninde olabilir mi?

3- Köprünün altındaki tek yönlü ve daracık yolda arabamla hastane yönünde ilerlerken karşımdan gelen ve beni yolun sağına sıkıştıran sürücü! Sen sürücü belgeni semt pazarından mı yoksa mevsim manavından mı aldın?

Unutmayalım! Toplum düzeni ve yararı için belirlenmiş olan kurallara uymak hepimizi olgunlaştırır.

Saygılarımla.