Öncelikle otobüs bileti almak için gişedeyim. Otobüsün gelmesine yaklaşık 10 dakika var ama önümdeki hanım bir yandan çantasından cüzdanını çıkarmaya çalışıyor diğer yandan telefonla konuşuyor. Gişe memurunu oyalayabildiği kadar oyalıyor yani. Haliyle ben ve sırada bekleyen diğer kişiler isyan ediyor, otobüse yetişemeyip gidecekleri yere geç kalacakları için. Uzun bir uğraştan sonra işini halledip durağa gidiyor. Ben de biletimi aldıktan sonra durağın biraz daha kenarında otobüsü bekliyorum.
1- Bilet alacağımız parayı gişeye yaklaşırken hazırlayalım ki gişe sırasındaki diğer insanların zamanından çalmayalım.
Durağın kenarında bekliyorum, çünkü hemen hemen 10 kişin birbirini rahatsız etmeden durabileceği durakta sadece 4 kişi geniş geniş, sanki evindeymiş gibi, eşyalarını da yanlarındaki oturma yerlerine koymuş duruyorlar.
2- Otobüs durağında diğer insanları rahatsız etmeden ve gereğinden fazla yer kaplamadan otobüsü beklemeliyiz. Tabi bir de otobüsün geliş yönüne doğru yüzümüzü dönmek gerekir. Herkes otobüse doğru bakarken biz arkamızı dönsek epey rahatsız edici olabilir.
Sonunda otobüs geldi. Ama o da ne, Eyvah! Gişedeki hanım biletini çantasına koymuş bilet arıyor arkasında 10 kişilik kuyruk otobüse binmek için onu bekliyor. Gişedeki gibi otobüse binerken de biletimizi hazırlamamız gerekir. Neyse ki oturdum bir yere, bir şekilde yolculuğa başladım. Ama rahat rahat seyahat etmek ne mümkün, yanımda kocaman gazeteyi açmaya çalışan bir amca, kolu kafama çarpacak neredeyse.
3- Aynı duraktaki gibi geniş bir şekilde oturmamak yanımızdaki kişiyi rahatsız etmemek gerekir. Gazete gibi büyük bir şeyi okuyacaksak da katlayarak küçük küçük okumalıyız.
Ve biri konuşmaya başladı. Sanki telefon sadece otobüste çekiyor. Aylardır görüşmediği akrabası Fatma Hanımla başlıyor muhabbete. “Ay Fatma senin oğlan kaçıncı sınıfa geçti. Aaa o da mı evlendi. Nee kocaya mı kaçmış” gibi aile içi muhabbetlerine bütün otobüs şahit oluyor. Mecburen!
4- Lütfen otobüsten inince, “müsait olunca” bu tarz konuşmaları yapalım. Mümkünse otobüste telefonumuzu sessize alalım. Şehirlerarası yolculuklarda gösterilen hassasiyeti şehir içi otobüslerde de gösterelim.
Birkaç durak sonra yaşlı bir dede biniyor otobüse. Önlerde oturan genç tabi ki de görmüyor dedeyi. Sözde görmüyor… Kulağında kulaklık, uyuyor. Sözde uyuyor… Bana gelene kadar önlerden biri yer veriyor dedeye. “Yok rahatsız olma evladım” diyen dedeye “zaten ineceğim” demez mi, hep aynı laf. Kimse nezaketten, saygıdan yer vermez zaten. Hadi nezaketi, saygıyı geçtim zaten ön koltuklar yaşlı, gazi ve hamileler için. Kural yani…
5- otobüslerde yaşlı, gazi ve hamileler için ayrılan yerlere tamam oturuyoruz da bari yerlerin sahipleri(yaşlı, gazi ve hamileler) gelince yer verelim.
Bir sonraki durakta inmek için birisi ikaz düğmesine bastı. Durağa gelince ikaz düğmesine basan kişinin haricinde 4 kişi daha indi. Ancak biri vardı ki yaklaşık 1 dakika onun inmesini bekledik. Otobüs durmadan yerinden kalkmayanlardan kendisi.
6- ineceğimiz durağa yaklaşırken inişlerin yapıldığı orta ve arka kapıya doğru ilerlememiz gerekir. Sonuçta kimse bizi beklemek zorunda değil. Acelesi olan olabilir. İnsanların zamanından çalmayalım.
Sonuç olarak toplu taşıma araçları gibi kalabalık ortamlarda diğer insanları rahatsız etmemeli, saygılı olmak gerekli. Bu tür davranışlarda bulunmak için kurallara gerek yok…