DEGERLI okurlarim bir vatandas olarak Persembe Pazari’nda yasadigim sikintilari bu köseden daha önce dile getirmistim. Esnafin tavri, fiyati kafasina göre belirlemesi müsteriye ürün seçtirmemesi benim hosuma gitmeyen konular. Öyle ya, markette nasil ürün seçebiliyorsak pazarda da seçebilmeliyiz diye düsünüyorum hep.
Önceki aksam domates satin almak üzere Persembe Pazari’na çiktim Ben ari domates severim. Pazari turladim, tüm etiketlerde 1,5 TL yaziyor. Sadece bir tezgâhta 75 kurus oldugunu gördüm. ‘Arkadas sen neden 75 kurusa satiyorsun’ diye sordum. Yari yariya fiyat indirmesi tuhafima gitti. Arslanlar Köyü’nden oldugunu ögrendigim pazarci arkadas fiyatin düsüklügün izah etti. Elinde çok az domates kalmis, ertesi gün hale gidip alacakmis tüketmek için de ucuza satiyormus. Biz böyle konusurken elime beyaz bir poset verip ‘Buyur Abi doldur’ dedi. Inanin çok sasirdim. Gözlerim doldu.. Ben Persembe Pazari’nda böyle bir centilmenlik ile ilk kez karsilasiyorum desem yeridir.. Bu kibar arkadas pazarda 84-85 numarali tezgahta duruyor. Pazar müsterisinin de ürününü seçme hakki oldugunu hatirlayan bu genç arkadasa çok tesekkür ediyor, bol kazançlar diliyorum..
Diger pazarcilara sesleniyorum. Urünü seçmek müsterinin en dogal hakki. Insanlar parasini veriyor, torbaya ne doldugunu da görmek, seçmek ister… Benim bundan sonra domates alacagim adres belli..

TABANA HAKIM YAZAR

DEGERLI okurlarim önceki gün çok verimli bir ziyarette bulundum. Torbali Ticaret Odasi yönetimi her hafta belirli araliklarla fabrikalari ziyaret ediyor. Nezaket ziyareti. Çok güzel bir uygulama. Ekip ziyarete çikmadan önce tesadüfen ben de yanlarindaydim. Kemalpasa yolu üzerinde bir boya fabrikasina gideceklerdi. Bana da yanlarinda gitmemi teklif ettiler. Kirmadim ve ben de onlara esik ettim.
Fabrikasi sahibi ile hos-bes ettikten sonra bizlere isletmeyi gezdirmek istediler.
Uretim alanini gezerken ben ekipten biraz uzaklastim. Gazeteci adam kendisine sunulan ile yetinmez. Daha fazlasini görmek, arastirmak ister. Kendi basima dolasmaya basladim. Bayanlarin çalistigi bir bölümde ekipmanlari incelerken bir bayan, “Hüseyin Abi beni tanidin mi” dedi. Ne yalan söyleyeyim, taniyamadim. “Çapakliyim ben de senin gibi” dedi. Ama çikaramadim. Beni iyi taniyormus ve yazilarimi takip ediyormus.
Fabrikadan ayrildiktan sonra kendi kendime düsündüm..
Degerli okurlarim beni taban çok iyi taniyor. Halk kendisinin yaninda olani çok iyi biliyor. Ama masa basina oturan hemen çevresindekini tanimamazliktan geliyor.
Varsin tanimasinlar.
Beni isçi tanisin, pazarci tanisin, çiftçi tanisin, soför tanisin, köylü tanisin, mazlum, magdur, guraba tanisin.
Burnundan kil aldirmayan hiç kimse ile isim olmaz..
Ben böyle mutluyum. Hiç makam sahibinin lütfuna ihtiyacim yok. Koltuklariniz sizin olsun, ben tabanla mutluyum. Siz tavanda dans etmeye devam edin. Allah’a emanet olun.