Peygamberimiz ısrarla evet, onun gözünde aklık vardır, dedi. Peygamberimiz gözün siyahını çevreleyen beyazlığı kastediyordu ki, bu herkesin gözünde vardır.

Yine bir başka bayan, Ya Rasulallah, beni bir deveye bindir, yani bana bir deve hediye et dedi. Peygamberimiz de “Seni bir dişi deve yavrusuna bindiririm” buyurdu. Bunun üzerine o bayan, “Ben deve yavrusunu ne yapayım, o beni taşıyamaz “ deyince peygamberimiz: Her deve bir dişi devenin yavrusudur, açıklamasını yaptı. Evet, her deve mutlaka bir dişi deveden doğar.

YAŞLI KADINLAR CENNETE GİRMEZ

Bir başka gün yine ihtiyar bir bayan Allah Rasulüne gelerek, Ey Allah’ın rasulü ben cennete girecek miyim? Dedi Peygamberimiz: “Yaşlı kadınlar cennete girmez” buyurdu. Kadın döndü evine gitti. Peygamberimizin asla yalan söylemeyeceğini bildiğinden sürekli ağlamaya başladı.

Komşuları durumu peygamberimize bildirip “Ya Rasulallah kadın helak odu, ağlayıp duruyor. Çünkü siz “İhtiyar kadınlar cennete giremez.” Buyurmuşsunuz, dediler. Peygamberimiz, “Doğru, ihtiyar kadınlar cennete giremezler, önce gençleştirilirler sonra cennete konurlar” buyurdu.

Rivayete göre bodur ve çirkin suratlı bir insan olan Dahhak  bin Süfyan Müslüman olmak için peygamberimizin yanına geldi ve Müslüman oldu. Hazreti Aişe (ra) da hicab ayeti henüz nazil olmadığı için peygamberimizin yanında oturuyordu. Dahhak, hz. Aişe (ra) yı göstererek “Benim bundan daha güzel iki hanımım var, istersen onlardan birini boşayayım da onu sen al” deyince

Hz Aişe, canı sıkılmış olacak ki, “Karıların senden de mi güzel?”  dedi. Adam hayır, ben daha güzelim ve daha kerem sahibi birisiyim, dedi. Aişe validemizin bu güzel ve ince düşüncesine Peygamberimiz tebessüm etti.

AĞRIMAYAN TARAFIYLA YİYORUM

Yine bir gün Allah Rasulü,  gözü ağrıyan ve hurma yemekte olan Süheyl isimli sahabisine, Gözün ağrıdığı halde hurma mı yiyorsun? Dedi. Arkadaşı da son derece saygılı bir şekilde “Ey Allah’ın Rasulü ağrımayan tarafıyla yiyorum” dedi. Bu cevap üzerine peygamberimiz tebessüm etti. Bazı rivayetlerde azı düşleri görülecek kadar güldü, denmiştir.

Peygamberimizin Nuayman isimli bir arkadaşı vardı. Bu zat bazı hataları olmakla beraber peygamberimizi çok severdi. Peygamberimiz de ona kaba davranılmasına müsaade etmezdi. Her ne zaman Medine çarşısına turfanda bir meyve veya yiyecek gelse Nuaym gider ondan alır ve peygamberimize getirirdi.

“Bunu senin için aldım, benim sana hediyemdir” derdi. Fakat parasını vermezdi. Satıcı parayı isteyince onu peygamberimize getirir ve peygamberimize “Bu adamın parasını ver” derdi. Peygamberimiz, hani sen bunu hediye getirmiştin, ne parası istiyorsun? Deyince adamcağız:

Ne yapayım, param yoktu, senin bundan yemeni arzu ettim, onun için aldım geldim, şimdi sen parayı ver, deyince peygamberimiz de tebessüm ederek parayı öderdi.

Yukarıda nakletmeye çalıştığımız örnekler şakadaki sınırı belirtmektedir. Allah rasulü her konuda olduğu gibi bu konuda da bizlere en güzel örnektir. Allah Rasulü “Kardeşinle mücadele ve şaka etme, Evet, ben de şaka yaparım ancak doğruları söylerim” buyurur. Hz Ömer de “Şaka eden kimse ile alay edilir” derdi.

Muhakkak ki, ölçüleri aşmamak şartıyla şaka yapılabilir. Fakat bunu sürekli olarak yapmamalı ve alışkanlık haline getirmemelidir.

Şakada aşırılığa gelince o, fazla gülmeyi gerektirir. Fazla gülmek de kalbi öldürür. Şakada ölçüyü kaçırmamak gerektirir. Rabbim şaka yaparken Müslüman kardeşimizin gururunu kırmaktan sakınan kullarından eylesin.