Mülk, Hud, Kehf surelerinde “Allah yeri ve gökleri, Dünya nimetlerini, hayatı ve ölümü, hangilerinin daha güzel amel edecekleri hususunda insanları denemek için, yarattığını” bildirir. Nur, Ahkaf, Sebe ve Mü’min surelerinde ise “Kötü ameli olanlar, yalnızca kötülüklerinin karşılığıyla cezalandırılırken, iyi amel işleyenler fazlasıyla mükâfatlandırılacaklardır” buyurulur.

Ayetlerde geçen “Amel” güzel ve çirkin sıfatlarıyla kullanılarak günah ve sevabı ifade etmektedir.

Kur’an’ı Kerimde içki, kumar, falcılık, haksız yere adam öldürme gibi büyük günahlar “Şeytan’nın ameli olarak belirtilmiştir. Yine Kâfirlerin amelleri de ıssız çöllerdeki seraba ve derin denizdeki karanlığa benzetilir. Yani Allah’ın sevmediği “Ameller” günahın karşılığıdır

Ameller görüldüğü gibi güzel ve çirkin olarak ayrılmaktadır. Din kitaplarında bu ifadeler, “Ameli Salih (Sevap) ve ameli gayri sarih (Günah) olarak karşımıza çıkar. Genel olarak da yüce kitabımızda “Ameli Salih” işleyenler rabbimiz tarafından övülür ve cennetle mükâfatlandırılacağı müjdelenir.

Özetlersek, Salih ameller dinimizin emir veya tavsiye ettiğidir. Yani iyidir, doğrudur, güzeldir, sevaptır. Gayri sarih ameller ise yapılması yasaklanan veya dinimizce hoş karşılanmayan, kötü, yanlış, zararlı ve günahtır.

     ARADAKİ FARK NEDİR?

Peygamberimizin “Kişinin manasız işleri terk etmesi Müslümanlığının güzelliğini gösterir.” “Helal da bellidir, haram da bellidir. Bu ikisinin arasında ise insanların çoğunun bilmediği şüpheli durumlar vardır. Şüpheli şeylerden kaçınan dinini ve şerefini korumuş olur.” Buyurur.

Burada dikkat etmemiz gereken en önemli konu, bizlerin Dünyada sevap veya günah işlemek hususunda serbest olduğumuzdur. Yaptığımız ve yapacağımız “Ameller” sevap ve günah olarak bu serbestlik içerisinde kendi tercihimize göre değildir. Onu Allah belirlemiş, kitabında bildirmiştir.

İçinde yaşadığımız toplumun güzel veya çirkin şeklinde ki tespitleri, tercihleri dinimizin emirleri ile örtüştüğü oranda tercihimiz olur. Veya toplumun güzel, çirkin şeklindeki davranış ve fiilleri, değerlendirmeleri bizler için öncelikli değildir, olmamalıdır.

Aradaki fark günah ve sevab olan davranışın hem dünyada hem de ölümden sonra ki hayatta sorgulanmasıdır.  Bir de günah ve sevab amelin, davranışın sınırının Allah tarafından çizilmiş olmasıdır. Dolayısıyla yapılan amelin, davranışın öncesinde bir niyet ve inanç söz konusudur.

     VAR OLUŞ GAYEMİZ DENENMEKTİ

Yaptığımız iş Allah’ın sevgisini kazanmak değilse ne yaparsak yapalım bu amelin sevapla günahla alakası söz konusu olmaz. Hemen aklımıza takılacaktır, insanların faydalanması için yapılan bir davranış sevap olmaz mı? Veya toplumun zararına yapılan bir davranış günah olmaz mı?

İşte bütün mesele buradadır.  Yapılan işin değerlendirilmesi toplumu oluşturan fertler tarafından yapılır. Nobel ödülü ile birlikte parayla ödüllendirilir. Şayet topluma göre yanlışsa hapisle veya idamla cezalandırılır. Ama her halükarda iyi ve kötünün sorgusu dünyada biter.

Ancak sevap ve günahın sorgulaması böyle değildir. Bazen sevap işlersiniz toplum sizi ödüllendirir veya cezalandırır. Ödül de ceza da olabilir. Ama sevap işlemişseniz karşılığını ahrette mutlaka ödül olarak alırsınız. Yanlışın da cezasını çekersiniz. Yani teraziyi seçerken dikkat etmeliyiz. Yani kafamıza göre sevap ve günah üretmemeliyiz

Bu nedenle değerlendirmelerimizi yaparken ölçüyü vicdanımızda dikkatle tespit etmeli. Bir zarf içerisinde öncelikle Allah’a, bir başka zarf içerisinde de içinde yaşadığımız topluma sunmalıyız. Çünkü var oluş gayemiz de öncelikle Allah’ın rızası vardır ve değerlendirme ona göre yapılacaktır. Hayırlı cumalar.