İlçenin dört bir yanında ev kiralayan Suriyeliler, hiç dil bilmeden yaşamaya çalışıyor. Torbalı’da yaşayan birçok insan Suriyelileri sevmiyor. Ülkelerine geri dönmelerini istiyor. Bazı vatandaşlarda onlara sahip çıkılması yönünde düşünceye sahip. Ülkemizde misafir olan Suriyelilerin birçoğu çalışıp kendi ekmek paralarını kazanıyor. Birçoğu da çocuklarına peçete, su sattırarak çalıştırıp parasını yiyor. Türkçe öğrenip kendi kendine yetebilen de var hiç Türkçe bilmeyip kimseyle anlaşamayan da. İşte son olarak söylediğim şartları taşıyıp kimseyle diyalog kuramayanlar büyük problemlere neden oluyor. Arapça’dan başka dil bilmeyenler karşısındakini gerçekten çok zor duruma sokuyor. Türk halkı olarak yabancılar ile anlaşmakta pekiyi değiliz. Türkçe’yi hiç bilmeyen bir yabancı ile bağırarak konuşup anlaşmaya çalışırız. Zaman zaman Suriyeliler ile de anlaşırken bağırıp bir yöntemi kullanıyoruz. Ancak hiç de faydalı olmuyor. Suriyeliler marketten alışveriş yapıp, fırından ekmek alıyor. Resmi işlemleri için devlet dairelerine gidiyor. Hastalandıklarında ise sağlık ocağı veya hastaneye gidip muayene oluyor. Tabi bunları yaparken Türkçe bilmediği için hem Suriyeli hem de Torbalılılar oldukça zorlanıyor. Geçtiğimiz gün Torbalı Mahallesi Muhtarı Hüseyin Kuran’ı ziyaret ettim ve bir Suriyeli ile yaşanan diyalogu yerinde gördüm. Elinde kimlikler ve faturalar ile muhtarlığa gelen Suriyeli bir vatandaş muhtara Arapça bir şeyler anlatıyor. Ancak kendini ifade edemediği için anlaşma sağlanamıyor. Mahallede Kürtçe bilen birisi muhtarlığa geliyor ancak Arapça’dan başka bir şey bilmeyen Suriyeli derdini yine anlatamıyor. Muhtar Hüseyin Kuran bir tercüman veya ev sahibi ile gelmesini istedi. Ancak Suriyeli vatandaş ev sahibini de tanımıyor. Çat pat anlatabildiğine göre kirayı 5 aylık peşin veriyormuş. Bu nedenle de ev sahibini tanımıyor. Torbalı’da harabe durumdaki evlere talip olan Suriyeliler ne yazık ki zor durumdalar. Herkesin tepki gösterdiği Suriyelilere artık bir süre sonra iyi niyetli olsanız bile siz de tepki göstermeye başlıyorsunuz. Ama gerçekten durumları çok kötü. Bilmediğiniz bir memlekette hayatta kalmaya çalışıyorsunuz. Üstüne üstlük hiç bir şey bilmedikleri için daha az paralar ile çalıştırılıp emekleri çalınıyor. Evine ekmek götürmek için mecburen çalışmak zorunda kalan Suriyeliler diğer beden işçilerinden daha az ücretle çalıştıkları için birçok Torbalılı işsiz kalıyor. Suriyelilerin kendilerine yaşattıkları bu sıkıntılardan dolayı dolup taşan vatandaşlar zaman zaman kavgaların yaşanmasına neden oluyor. Birçok mahallede bu yüzden huzur bozulmuş durumda. Küçük bir kıvılcım Suriyeliler ile Türkler arasında büyük bir kavgaya sebep olabiliyor. Bunun örneklerini Pamukyazı ve Atatürk Mahallesi’nde yaşadık. Yaşamaya da devam ediyoruz.

GÖLLÜCE ÇOK DERTLİ

Torbalı’nın en uzak mahallerinden olan Göllüce dert küpü olmuş durumda. Birçok Torbalılının gidip görmediği hatta adını bile duymadığı Göllüce’de uzun yıllardan beri doğru dürüst hizmet yapılmamış. Tire yolu üzerinde Atalan Mahallesi’nin ilerisinde yer alan Göllüce’de vatandaş ekmeğini yevmiyelik işçilik ile kazanıyor. Kendine ait tarlası olmayan mahalle sakinleri çevredeki toprak ağalarının yanında çalışarak para kazanıyor. Para kazanmak için bahar döneminde salyangoz toplayan mahalle sakinleri oldukça dertli. Ekmek parası kazanmak için mahallenin gençleri ise Torbalı ve İzmir’e göç etmiş. İlçedeki birçok dağ köyünde olduğu gibi burada da göç büyük sorun. Köyde yaşı ilerlemiş kişilerin dışında kalan genç sayısı çok az. Mahallede ulaşım problemi üst düzeyde. İlçe merkezine gitmek isteyen vatandaşlar sabah, öğle ve akşamüzeri sefer yapan ESHOT’u kullanıyor. Saat 16.00’dan sonra mahalleden çıkmak isteyenler ne yazık ki araç bulamıyor. Özel aracı olup ilçe merkezine gidecek biri ile yolda karşılaşılırsa sorun yok. Ama kimse gitmiyor ise 3 kilometre uzaktaki Atalan Mahallesi’ne yürümek zorunda kalıyorsunuz. Saat 16.00’dan sonra rahatsızlanan birisi komşulardan arabası olanların yardımı ile hastaneye yetiştiriliyor. Bu sorunun çözülmesi için gerekli makamlara yazı yazan mahalleliler herhangi bir çözüm bulamamış. Göllüceliler bu sorunu 25 yıldır çözememişler. Bundan sonra da çözemezler herhalde. Göllüce’de Yukarı Kahve’nin işletmecisi Göllüce’yi Hakkari’nin bir köyü ile eş değerde tutuyor. İzmir’in göbeğinde ulaşım problemi yaşayan bir mahallenin olması gerçekten de büyük ayıp.

800 TON ALTIN SÖYLENTİSİNE HÜCUM

Geçtiğimiz ay Müge Anlı’nın sunduğu programda kayıp bir vatandaş aranıyordu. Canlı yayına çıkan birisi kaybolan adamın Nif Dağı yakınlarında bir yerde çok yüklü bir miktarda altın bulduğunu ve bundan sonra ortadan kaybolduğunu iddia etmişti. Müge Anlı’nın ekibinden birisi Nif Dağı’nın bulunduğu alana gelip birkaç kişi ile görüştü. Burada da Nif Dağı’nın etrafında 800 ton altın olduğu söylenince bunu duyan definciler soluğu Nif Dağı’nda aldı. Kemalpaşa ve Torbalı sınırları içinde yer alan Nif Dağı kazılarının yapıldığı bölgeye akın eden defineciler bölgede yaptıkları kazak kazılar ile tarihin yok olmasına neden oluyor. Nif Dağı Kazı çalışmalarını yürüten Prof. Dr. Elif Tül Tulunay definecilerden çok çektiklerini dile getirip tarihin yağmalandığını her fırsatta dile getiriyordu. Yapılan bu programın ardından definecilerin istilasına uğradılar. Kazak kazı için gece gelenler kazı alanı başta olmak üzere her yeri kazmışlar. Kazı bölgesinde gerçekleştirilen kaçak define avcılığından sonra civarda tamiri mümkün olmayan deformasyonlar oluştuğunu ifade eden Prof. Dr. Elif Tül Tulunay bu konudan çok dertli. Binbir emek harcayıp göz nuruyla, el emeğiyle gün ışığına çıkartılan her şey tahrip edilmiş.