Bugün size yemek (rüşvet alma) den bahsedeceğim. Yani konu yeri gelecek yemek yemek (beslenmek) şeklinde belirtileceği gibi çoğu zaman da mecazi anlamda rüşvet yemek şeklinde değerlendirilecektir. Bu da nereden çıktı demeyin. Birkaç gün önce uzun zamandır yapamadığım bir şeyi yapayım dedim. Sabah erkenden biraz yürüyüp koşmalıydım. Son zamanlarda göbeğim biraz dışarı çıkmıştı. Bu durumu kontrol altına almalıydım.

İnsan tek başına yürürken bazen aklına acayip düşünceler takılıyor. Bu durum tek başına yürüyenlerin genellikle başına gelir. Benim de aklıma olmayacak bir şey takıldı. Konu yemekti. Yani beslenmek buradan da çağrışımla… Rüşvet almak…

Bazen benim gibi sarkık göbekliler görüyorum. Bu kişiler gerçekten yedikleri için mi böyle olmuşlardı, yoksa gerçekte iyi beslenemedikleri için mi bu duruma gelmişlerdi. Bazıları yediklerini gösteriyorlardı. Bazıları ise yedikleri halde ne yediklerini bilemezdiniz. Dışarıdan bakıldığında anlaşılmazdı. İyi yemesini bilmeyen, yani düzenli beslenemeyenler, ne yerlerse yesinler niteliksiz yedikleri için dışarıdan anlaşılıyor. Bazıları ise usulüne göre yediklerinden göbekleri çıkıp, enseleri kalınlaşmıyor. Bunlar nitelikli beslendikleri için kas yapıyorlar. Yediklerini kaslarında güç olarak topluyorlar. Dışarıdan baktığınızda bu kişilere amma da yemişsin haa! Diyemezsiniz…

Benim gibi bazı göbeklilere, amma da yiyorsun haa! Denildiğinde; vallahi hiçbir şey yemiyorum, ne yapayım su içsem bile yarıyor, göbek bağlamama neden oluyor. Bundan dolayı gereğinden fazla yediğimi zannediyorsunuz. Oysaki durum böyle değil. Benim göbeğim ekmek ve makarna göbeği, daha doğrusu doğru beslenemediğim için göbeğim çıkıyor. Eğer doğru yiyebilsem göbeğim falan çıkmayacak, yediklerim bedenimde kas yapacak. İşte o zaman belki yediklerimle övüneceğim. Hatta siz bile bana imrenecek, benim gibi yemeye çalışacaksınız.

Yürürken insanın aklına bu tür olduk olmadık zırvadan şeyler takılıyor. Ben beslenme uzmanı değilim ama çevreden gözlemlediklerim bunlar. İnsan yedikçe göbeği şişiyor, ensesi kalınlaşıyor. Vücut iyice hantallaşıyor. Hareket kabiliyeti de oldukça sınırlanıyor. Bir de alışmaya görsün insan yer yiyebildiği kadar. Ta ki birileri dışarıdan; ya ne yapıyorsun bu kadar da yenilir mi? Bize bir şey bırakmadın diyinceye kadar.

Önce kontrolsüzce yiyoruz, sonra da yediklerimizi sindirelim diye bin bir türlü zahmetlere katlanıyoruz. Nedir efendim; kontrolsüz yediklerim başkaları tarafından görülmesin, beni dışarıya mahcup etmesin. Biraz kontrol altına alayım da en azından ortalamadan fazla sapmayayım.

Yemek var! Yemek var. Ekmek de, makarna da, pilav da yemektir. Aynı şekilde bonfile, somon balığı, karides veya havyar da yemektir. Sizin göbekli veya kaslı olup olmamanız  yediklerinizin kalitesine bağlıdır. Ucuz ve kalitesiz şeyler yerseniz göbeğiniz çıkar, vücut direnciniz azalır ve hantallaşırsınız.  Kaliteli yerseniz vücudunuz sarkmaz, kas yapar. Yedikçe de güçlenirsiniz.

Aslında ne zaman, ne kadar, ne yediğiniz önemlidir. Beslenme uzmanları sabah kahvaltılarının çok güçlü olmasını istiyorlar. Öğlen yemekleriniz orta durumda olsun ama akşamları fazla yemeyin aparatif şeklinde geçiştirin diyor. Akşamları geç vakitlerde fazla yerseniz, uyuyamazsınız afakanlar basar. Rahatsız ve huzursuz olursunuz. Onun için yemenize çok dikkat etmeniz gerekir diyorlar. Ne bileyim; bu işi bilen beslenme uzmanları öyle diyorlar.

Bazıları da ne kadar yerse yesin, yediğini belli etmiyor. Onların vücut yapısı yediklerini yakmaya müsaitmiş – bu durum Allah vergisi olsa gerek- yediklerini hiç belli etmiyorlarmış. Yemek de imkânlara bağlı. İmkânın varsa düzgün ve çok yiyebiliyorsun. İmkânın yoksa da işte şöyle böyle…

Nereden kafama takıldı bu yeme-içme işleri. Her halde çevremdeki göbekliler ve yemesini bilmeyenlerden. Beslenme uzmanlarından duyup, öğrenmezsem ben nereden bilirim… Neticede Ziraat Mühendisiyim. Beslenme uzmanı değilim ya. Yalnızca biraz çevremi gözlemliyorum. Hepsi bu…

Hani atalarımız durumu özetleyerek can boğazdan gelir, aynı zamanda boğazdan da çıkar demişler. Yine bilim adamları insanlar ne kadar az yerlerse o kadar fazla yaşar diyorlar.             Yemeden de durulmuyor ki be birader. Hele insanın işkembesi büyümeye görsün onu doldurana, ihtiyacını karşılayabilene aşk olsun. Sonuçta yiyen de ölüyor, yemeyen de, ama en iyisi ayağın yorgana göre uzatılmasıdır. Emeğin ve ürettiğin kadar yemektir. Daha fazlası şişkinlik yapar, insanı zora sokar. Benden söylemesi…