Arkadaşları; “O gecikti. Bari biz, yiyecek ne varsa onları yiyip uyuyalım, beklemeyelim.” dediler. Nitekim evde bulabildikleri kadarını yediler, yatsı namazlarını da kıldıktan sonra yatıp uyudular.

İbrahim bin Ethem gelince onların uyuduğunu gördü ve bir şey yemeden aç olarak yattıklarını düşünüp çok üzüldü. “Getirdiğim unu yoğurayım, bir şeyler pişireyim de uyandıkları zaman yesinler ve yarın oruca niyet edebilsinler” diye çok uğraşıp, bir şeyler hazırladı. Arkadaşları uyandıkları vakit, onun kendileri için ne sıkıntılara katlandığını görünce, ne yaptığını sordular. O da olanları anlattı. Bunun üzerine birbirlerine, “Bakın! O bizim için ne fedakârlıklara katlanıyor, bizim hakkımızda ne kadar iyi düşünüyor. Fakat biz onu yemeğe beklemiyoruz.” deyip, Ondan özür dilediler.

Yine bir gün, bir sarhoşun yanından geçiyordu. Ağzı bulaşmış, yerde yatar gördü. Su getirip ağzını yıkadı ve “Allah’ü teâlâ’nın isminin anıldığı bir ağzı, böyle bulaşmış, berbat bir halde bırakmak hürmetsizlik olur” dedi. Sarhoş kendine gelince İbrahim Ethem hazretlerinin yaptığını ve söylediği sözü bildirdiler. O kimse tövbe etti ve Allah’a ibadet eden bir kul olarak ömrünü geçirdi. Sonra İbrahim Ethem hazretlerine rüyasında; “Sen bizim için onun ağzını yıkadın. Biz de senin kalbini temizledik” denildi.

   DAMDA DEVE NE GEZER

Onun bu güzel ve yüce makama ulaşması şöyle başlar: Bir gece yatağına yatmış uyumak üzeredir. Kendisi bir devletin başkanı durumundadır. Dolayısıyla yatağı da son derece rahattır. Uyumadan önce Allah’ın hikmetlerini, ilmini ve Ona yakın olmayı düşünmektedir. Tam uykuya dalacağı sırada sarayının üzerinden bir gürültü gelir.

İbrahim bin Ethem, “Kim var orada” diye bağırır. Yukarıdaki ses “Benim, Devemi kaybettim, acaba buaralarda mı? diye onu arıyorum” der. Bunun üzerine İbrahim Bin Ethem, “Be gafil! Deve damda ne gezer? Böyle saçmalık olur mu?” diye karşısındakini azarlar.

Yukarıdan gelen cevap oldukça düşündürücüdür. “Ey İbrahim! Sen kuştüyü yataklarda Allah’ı arıyorsun, bu tuhaf değil de benim damda deve aramam mı tuhaf?” Bu cevap karşısında İbrahim bin Ethem biraz düşündükten sonra sarayını, tacını tahtını terk eder, kendini Allah yoluna adar ve ömrünü bu yolda bitirir.

Belh şehrinde dünyaya gelmiş, Şam’da vefat etmiştir. Hazreti Ömer’in soyundandır. Yaşadığı dönemde Bağdat, Şam, Mekke ve Medine’de meşhur olmuş, sayısız insanın hidayetine sebep olmuştur.

Kendisi yaşadığı dönemde birçok meşhur alimle görüşmüş olardan ilim almıştır. İmam’ı Azamın ilim meclisine katılmış Ondan istifade etmiştir.

    ÖLMEDEN CENNETE GİRİLMEZ

Peygamberimizden Hadisler rivayet etmiştir. Buhari ve Tirmizi (En güvenilir iki hadis kitabının yazarı) onun güvenilir bir hadis ravisi, aktarıcısı olduğunu söylerler. Hayatı bu gün bizlerin kabullenemeyeceği kadar büyük fedakârlıklarla doludur. Fakat onun yakaladığı bu makama ulaşması  ancak tacı tahtı terk etmesi sayesinde kazanmıştır.

Günümüzde en küçük bir menfaat karşılığında nelerden vazgeçtiğimiz düşülürse ancak işte o zaman İbrahim Ethem gibilerin yaptıkları anlaşılabilir. Yoksa bize bunlar Masalın ötesinde gibidir.

Mevlana hazretleri “Cennete gitmek için önce candan geçmek gerekir” derken belki bunu anlatmak istemektedir. Ne kadar doğru! Çünkü ölmeden cennete girilmiyor.

    “Lokmayı helalinden temin edebilmek için uğraşmak, geceleri ibadet edip gündüzleri oruç tutmaktan efdaldir” diyen İbrahim Bin Ethem’i, ölüm yıldönümünde rahmetle anıyoruz. Rabbim şefaatlerine nail eylesin. Hayırlı cumalar.