KÖYLERE gidin… Hem de sik sik gidin… Dolasin, oralarin havasini teneffüs edin. Çiplak ayakla dolasin.. Yesile bakin, kadinlarla konusun. Ikram ettiklerini severek kabul edin..
Sizinle uzun uzun sohbetler edeceklerdir, bik-madan dinleyin.. Soru sorun, takdir edin.. Bagdas kurun, ekmegi elinizi koparin, lokmanizi yeme-gin suyuna batirin, ayrani demir kasede için…
***
Çayi KERPIÇ bir evin bahçesinde için.. Önce kapinin esiginden size bakan, sonra ufaktan sohbetin ortasinda laf atan, kalmaya yakin bir bakmissiniz sohbetin ana kahramani olan köylü kadinlarin gözlerin içine bakin.. Bol bol gülün.. Kendinizi kasmadan kahkahalar atin.. Size ‘oglum, kizim, yavrum’ demelerine izin verin..
Birakin size hayirsiz ogullarini, dirdirci gelinlerini anlatsinlar.. Sesinizi çikarmayin.. Tüm büyüklügünüzü, görevinizi bir kenara birakin, siz de onlarla birlikte hükümete sallayin.. ‘Ah su devlet’ diye baslayin söze… ‘Basima bu sözlerden dolayi birsey gelir mi’ diye düsünmeyin.. Çünkü 10 dakika sonra bir baska konuda ayni insanin devletini nasil sahiplendigini göreceksiniz…
Aklinizdan tüm isleri atin orada…
***
Uzun uzun inceleyin etrafinizi.. ‘Cennet gibi buralar’ derken sürekli orada yasadiginizda sikilip sikilmayacaginizi da aklinizin bir kösesinde tutun ama.. Turistik gezi ile daima kalmanin ayni olmadigini bilin…
Sicak, samimi, dogal hallerine sasirin bol bol.. ‘Neden sehirde böyle degil’ diye muhasebe yapin…
Evlerin içine girdiginizde kurutulmus sebzeler, tozlanmis duvar saatleri, üzerinde danteli duran televizyonlar, desenli bir hali, üzerine serilmis bir çul, onun üzerine konulmus bir minder görecek-siniz.. Bir de soba… Kenarlari tozlanmistir… Uzerinde temizlik bezleri kurumaya birakilmistir.. Burnunuza bir koku gelecek.. KERPIÇ evlere özgü rutubet ve nem karisimi bir koku… Anlama veremeyeceksiniz bu duruma.. Çünkü evler tertemizdir. Insanlar tertemizdir.. Ama evlerde KERPIÇIN kokusu vardir… Uzerine çok da durmayacaksiniz.
***
Duvarlar çok simetrik degildir.. Yer yer kabarik falandir.. Söyle bir göz gezdireceksiniz. Onun üzerinde de çok kafa yormayacaksiniz..
Belki sahteden belki de gerçekten mutlu olacaksiniz ayrilirken.. Sarilip, öpeceksiniz…
!Tabiki bir daha gelirim’ diyeceksiniz..
Size hediye ettiklerini minnetle kabul edeceksiniz…
Arabada güzel sözlerle degerlendireceksiniz günü..
Sonra bir gün orta siddetteki bir depremde sadece kerpiç evlerin yikildigini duyacaksiniz..
Köydeki KERPIÇ evde duydugunuz koku burnunuzun diregini sizlatacak bir an..
Eger o kerpiç eve hiç gitmediyseniz bunu anlayamazsiniz..
***
Bunun için tüm yöneticiler köyleri gezmeli..
Yönettigi insanlarin yasam sartlarinin hepsini görmeli.. Görmeli ki burnunun diregi sizlayabilsin…
Görsün ki fakirligi, yoksunlugu, yoksullugu anlayabilsin…
Görsün ki halkinin acisini kendi acisi gibi hissetsin… Masa basinda ilçe, il, ülke yöneten insanlardan merhamet beklemeyin…
Elazig depremi KERPIÇ yapilarin yikilmasi ile fakirligi, fukaraligi simgeler…
Yaninda beton bina yerinden oynamamistir ama garibanin evi yerle bir olmustur.
Daha ne olsun…
Allah’a emanet olun…