1973 yilinda Cumhuriyet Halk Partisi yurt genelinde bir yarisma baslatti. O yil 50. yilini dolduran partiyi anlatan bir makale yarismasiydi bu… Kazanan 9 Eylül 1973te açiklandi… Ordulu, henüz 25 yasinda genç bir avukat yarismayi kazandi… Makalesinin ismi “Devlet Partisi’nden Halk Partisi’ne” idi. Bu yarismadan henüz bir yil önce CHP’de sular durulmuyor, 49 yillik partide kazanlar kayniyordu. 1961 ihtilâlinden sonra gelen hükümet günleri de uzun sürmemis, millet CHP’ye tekrar muhalefet görevi vermisti. Atatürk’ün vefatindan sonraki süreçte CHP, Halk Partisi olmaktan çok rejimin savunucusu rolüne bürünmüstü. Bu süreçte halkçi söylemlerle ön plana çikan Demokrat Parti ve Adalet Partisi’ne üst üste seçimler kazaniyor, Cumhuriyet’i kuran parti günden güne güç kaybediyordu. Birileri bu duruma ‘dur!’ demeliydi ve o isim Bülent Ecevit oldu.
Partinin demokratik bir kimlige bürünmesini savunan Ecevit, 1971 Muhtirasi’na sahip çikan Ismet Inönü ile ters düsmüs 4 Mayis’ta CHP Kurultayi’nin Inönü’nün siyasetine güvenoyu vermemesi neticesinde 14 Mayis 1972’de CHP’nin yeni genel baskani olmustu.
Oldukça çalkantili günler geçiren Türkiye’de döneme en uygun slogan bulundu; ‘Halkçi Ecevit!’ CHPyi 34 yil Atatürk’ün ‘Devletçilik’ ilkesiyle yöneten Inönü’nün ardindan yeni dönemde Atatürk’ün ‘Halkçilik’ ilkesi öne çikiyordu. Tüm bu yasananlarin akabinde karsilandi CHP’nin 50.yili…
“Devlet Partisi’nden Halk Partisine” makalesiyle yarismayi kazanip belki de yeni döneme öncülük eden isim Ertugrul Günay’di… Henüz o yillarda da seçkinlerin degil, seçilmislerin iktidarini savundu. Partinin iktidar olmak için halkla barismasi gerektigi, Ankara’dan çikip Anadolu’yu tanimasi gerektigi tezini savundu. Hatta 1976 yilinda Deniz Baykal ve ekibi tarafindan CHP Genel Baskanligi’na aday gösterildi, kazanamadi…

Yine 1994 yilinda Deniz Baykal’in CHP’si tarafindan Istanbul Büyüksehir Belediye Baskanligi’na aday gösterildi, kazanamadi. Günümüzün basbakani Recep Tayyip Erdogan’a kaybetti… Siyasete ara verdi, kabuguna çekildi… Siyaset hayati boyunca “Bosna Için Insanlik Girisimi”, “Dogu Konferansi”, “Yeni Siyaset Girisimi” gibi sivil hareketlere öncülük etti.

1999 yilinda partisinin baraj altinda kalmasiyla muhalefet bayragini açti ve genel baskan adayi oldu. Sen misin aday olan, derhal 1973ten beri hizmet verdigi partisinden ‘Ihraç’ edildi…
2007 yilinda 13 yil önce kaybettigi rakibi tarafindan siyasete davet edildi ve kabul etti, Kültür ve Turizm Bakani oldu. Akabinde Izmir’den milletvekili seçildi. Onun döneminde kültürel anlamda pek çok basarilar kazanildi, Turizm’de rekorlar kirildi. AK Parti Hükümeti’nin hep birlestirici adami oldu, kutuplasma siyasetinden uzak durdu. Insanlarin degerleriyle dalga geçen sanatçilara bile o sahip çikti, ülkeden gitmelerine engel oldu. Kendisini en agir dille elestirenlere bile mantik çerçevesinde cevaplar verdi. Peki ya sonra ne oldu?‘Halkçi siyaset’ fikriyle ödül kazandigi günün 40. yildönümünde, Anadolu Halki’nin Kurtulus Mücadelesi’nin zaferle sonuçlandigi yerde, Izmir’de bir grup tarafindan yuhalandi. Belki de 1972 Kurultayi’nda sandiga gömülen siyasetin son temsilcileri tarafindan. Yine de beyefendiliginden taviz vermedi, gülümsedi…
Gazi Mustafa Kemal Atatürk ‘Türk Milleti Çaliskandir, Türk Milleti Zekidir’ derken millet iradesine güvenini anlatiyordu aslinda… Keske hepimiz atamiz kadar milletimize ve onun seçimlerine güvensek, farkli fikirlere de saygi duysak… Ne dersiniz, hos olmaz mi?