Adına “İNSAN” dediğimiz yaratık bir otelin 30.katından binlerce  hemcinsini otomatik silahla tararken, kendisini de patlatmak suretiyle yüzlerce masum bedeni  kana bularken, adliye koridorlarında adam öldürüp dehşet saçarken, ayrıldığı eşini sokak ortasında saçından tutup sürüklediği yetmezmiş gibi çocuklarının gözü önünde başına kurşun sıkarken, halk otobüsünü durdurup şoförünün sırtında odun kırarken, tuttuğu takım galip geldi diye konvoyda rastgele ateş edip balkondan bakan masumun canına kastederken, ağzı var dili yok bir hayvanı tekmeleyip işkence ederken, piknik yaptığı yerde ateşi söndürmeyip güzelim ormanlarımızın ve içindeki canlıların yanıp kül olmasına sebep olurken, kendisinden başka yaratıkların da yaşam alanı olan yerleri betonlaştırıp onlara yaşamı dar ederken, üç günlük yavrusunu çöp bidonuna bırakırken, sudan bahanelerle başka ülke insanlarına bombalar yağdırırken, bin türlü yalanla dolanla hemcinslerini aldatmaya çalışırken, karşısındakinin  zaaflarından faydalanıp her türlü istismarı mubah sayarken, ülkeleri yönetmek adına türlü entrikalar çevirip yolsuzluklara ve zararlı yapılanmalara göz yumarken, sorumsuz ve doyumsuz uygulamalarıyla gezegenin ekolojik dengesini alt üst edip insanlığın geleceğini karartırken ; adına “HAYVAN” dediğimiz yaratık;  çocuklara oyun arkadaşı, yaşlılara can yoldaşı oluyor. Enkaz altından canlı bulabilmek için kurtarma ekiplerine; uyuşturucu tacirlerini yakalamak için narkotik elemanlarına rehberlik ediyor. Yüzyıllardır insanoğlunun malını, mülkünü ve de canını koruyor. Görmeyene göz, yaşlıya yoldaş oluyor. Kimi etiyle, kimi sütüyle, kimi de sesiyle insan yaşamını kolaylaştırıyor. Emzirdiği yavrusunu tehlikelerden korumak uğruna canını feda ediyor. İnsan sağlığına hizmet etmek üzere laboratuarda kobay oluyor. Birçoğu da pisliğini orta yerde bırakmayıp üstünü örtüyor. Bazıları da zararlı organizmaları yok ederek doğal dengenin sürdürülmesini sağlıyor. Bazı icatlarda insanoğluna örnek teşkil edenleri bile var. İnsanoğlu şunu aklıdan çıkarmamalı: Onu yaratan kainatın yaratıcısı, hayvanı da, doğayı da yaratandır. Her şey doğada var. Doğa yoksa insan da yok, hayvan yoksa doğa da yok. Bir dünya insanı olarak, bu gezegende sadece insana değil; hayvana da doğaya da yapılan eziyeti ve zulmü lanetliyorum. Bir an düşünmeli insanoğlu;  hor gördüğü, tekmelediği hayvanın da iki gözü, iki kulağı var. Annesi  var, babası  var. Yavrusu var, yuvası var. Biz ona her ne kadar  “içgüdü”  desek de,  onların da duyguları ve doğal gereksinimleri var. Senin de canın var, onun da canı var. Kadın-erkek farkı  yok, İNSAN var. Bir bakıma insan-hayvan farkı da yok,  CAN var, NEFES var.  Televizyonda ilgiyle izlediğim belgesel yapımlarda, bazı ülkelerde insana ve hayvana verilen değerin birbirinden pek farklı olmadığını  görünce mutlu oluyorum. Bu dünyada birlikte var olup birlikte yaşadığımız hayvanları – ki ben onlara “doğacanlar” diyorum-  sadece bir gün, bir hafta değil;  yaşadığımız sürece koruyup gözetelim.  Ancak bu şekilde “eşref-i mahlukat”  yani yaratılmışların en şereflisi olduğumuzun farkına varabiliriz. Saygılarımla.