İsteklerini peygamberimize anlatmak konusunda cesaret edemediler. “Acaba, bu konuyu peygamberle kim konuşabilir? Veya kim bu konuyu ona anlatırsa peygamber ona kızmaz, diye kendi aralarında istişare ettiler.” Üsame (ra) hakkında fikir birliğine vardılar. Çünkü Üsame’yi Allah Rasulü çok severdi. Onu Hasan ve Hüseyin’den ayırmazdı.

Aynı zamanda Üsame, Peygamberimizin evlatlığı, ilk Müslüman olanlardan Zeyd hazretlerinin oğluydu. Ev halkından sayılıyordu.

Kureyş’liler durumu Üsame’ye aktardılar ve peygamberimizle konuşmasını rica ettiler. Üsame de durumu peygamberimize anlattı. Allah Rasulü Üsame’ye, “Allah’ın koymuş olduğu bir cezada senin rican, senin fikrin söz konusu olabilir mi? Buyurdu.

Sonra da kalktı ve insanlara karşı bir konuşma yaptı. O ibret alınacak konuşmasında şöyle diyordu. “Sizden önceki kavimlerin, milletlerin perişan olmaların sebebi nedir biliyor musunuz? Onlar, içlerinden soylu birisi hırsızlık yaptığı zaman onu serbest bırakırlar, o suçun cezasını vermezlerdi. Fakat zayıf  (Fakir ve kimsesiz) biri hırsızlık yaparsa cezayı ona uygularlardı.”

“Allah’a yemin ederim ki, kızım Fatıma dahi hırsızlık yapmış olsa bile hiç tereddüt etmeden onun elini keserim” dedi. Ve hüküm O kadın hakkında uygulandı.

ONUN HALİFESİ DE ONUN YOLUNDAYDI

Hz. Ömer zamanında, Hz Ömer’in oğlu bir suç işlemişti. Bu suçtan dolayı cezalandırılacaktı. Cezanın uygulanması bir topluluk önünde yapılıyordu ki insanlar suç işleyenin durumundan örnek alsınlar. Hz. Ömer (RA) cezaya şahitlik edenlerin arasındaydı.

Cezanın belli bir bölümü uygulandığında takatsiz kalan oğlu babası Hz. Ömer’e bakıp “Bir yudum su”  dedi. Böyle bir durumda babanın içinde kopan fırtınaları anlatmanın imkânsızlığı bellidir.

Ama hz. Ömer “Oğlum cezan bitinceye kadar sana su yoktur. Şayet cezan bittiğinde sağ kalırsan hakkındır su veririz, içersin. Şayet cezan bitmeden ölürsen cennette Rasulullah’ın yanında suyunu içersin. Eğer Allah Rasulü sana, “Ömer ne yapıyor diye sorarsa, O Kur’anı okuyor ve onda emredileni yerine getiriyor” dersin dedi.

Ve Hz. Ömer’in oğlu ceza tamamlandığında çoktan ruhunu hakka teslim etmişti.

ÖMERLER UNUTULMUYOR

Ömür bir şekilde son bulacaktır. Bizler de bizden öncekiler gibi bu dünyaya veda edeceğiz. Belki, birkaç gün veya ay bizlerden bahsedenler olacaktır. Ama birkaç yıl sonra en yakınlarımız dahi bizleri unutacaklardır. İsteseler bile aksini yapamayacaklar.

Bunun sebebi insanların fani oluşudur. İnsanlar doğar yaşar ve ölürler. Bu Rabbimizin değişmez kanunudur. Yani unutmak ve unutulmak insanın yaratılışında vardır.

Ancak Dünyanın en üstün varlığı olan insanı yaratan rabbimiz, hiçbir zaman unutmaz. Her yaptığımızın hesabını sorar. Ve sevdiklerini de unutmadığı gibi unutturmaz.

Yaklaşık bin beş yüz yıl geçmesine rağmen Ebu Bekirler, Ömer’ler unutulmuyor. Çünkü unutturulmuyorlar. Saygıyla gıptayla anılıyorlar. Rabbim şefaatlerine nail eylesin. Hayırlı cumalar.