Türk Milletini yok etmeye çalışan Emperyalist kuvvetler maddelerini de o şekilde hazırlamıştı bu maddelerin en ağırları şunlardır:

7. Madde: İtilaf devletleri güvenliklerini tehlikede gördükleri stratejik yerleri işgal edecekler.
8. Madde: Vilayet-i Sitte’de (Altı Doğu Anadolu İli – Van- Bitlis-Elazığ-Erzurum-Sivas-Diyarbakır) bir karışıklık çıkarsa, buralar işgal güçlerince mazeret göstermeksizin işgal edilebilecektir.

Bunlarla beraber ordularımız terhis edilmiş, kalelerimiz, tershanelerimiz ve tüm iletişim araçlarımız işgal kuvvetlerine verilmişti. İstanbul’un da işgalini gören Mustafa Kemal Paşa kurtuluş için Anadolu’ya gitmek zorundaydı. Bunu da 19 Mayıs 1919 da Samsuna çıkarak yaptı. Halkın elindeki silahları toplamak için samsuna gönderilen Mustafa Kemal’in niyeti farklı olarak halkı örgütleyip Milli Mücadeleyi başlatabilmekti. İlk icraatı havzada bir genelge çıkarmak oldu. Havzada bulunan Fransız birliğinden endişe duyan Mustafa Kemal Paşa ardından Amasya’ya geçti. Amasya Genelgesi ulusal mücadelemizin meşruiyetinin ilk yazılı belgesi oldu belge şu maddeleri içermekteydi:

1.Vatanın bütünlüğü milletin bağımsızlığı tehlikededir.

2.İstanbul hükûmeti aldığı sorumluluğun gereğini yerine getirememektedir. Bu durum milletimizi yok olmuş gösteriyor.

3.Milletin bağımsızlığını, yine milletin azim ve kararı kurtaracaktır.

4.Milletin içinde bulunduğu durum ve şartların gereğini yerine getirmek ve haklarını gür sesle cihana duyurmak için, her türlü baskı ve kontrolden uzak millî bir heyetin varlığı zaruridir.

Amasya’da alınan bu kararların genelge ile tüm yurda duyurulması İstanbul hükümeti ve Emperyalist kuvvetlerini derinden rahatsız etmiş ve Mustafa Kemal Paşa askerlik görevinden alınmıştır. Bu sırada Türk Milleti de en az Mustafa Kemal Paşa kadar vatanını müdafaa ediyordu. Ege bölgesinde Kuva-yi Milliyeler ve Anadolu’nun her yerinde kongreler ve cemiyetler kurulmaya başlandı. Sivil olarak devam eden Mustafa Kemal Erzurum’da toplanış bakımından bölgesel lakin alınan kararlar bakımından ulusal olan kararlar aldı ve bu kararlar arasında alınan en büyük kararlar:

– Milli sınırlar içinde vatan bölünmez bir bütündür, parçalanamaz.

– Her türlü yabancı işgal ve müdahalesine karşı millet topyekun kendisini savunacak ve direnecektir.

Bu sözler yurtta ve dünyada büyük bir yankı ve dikkat uyandırdı. Tüm sömürgeci ve sömürülen devletlerin gözü buraya çekilmişti. Acaba Türkler başarabilecek miydi?

Erzurum’dan sonra Anadolu’dan herkesin katılabilmesi için Sivas’ta bir kongre düzenlendi. Tüm dünyanın ilgilendiği bu kongrede Meselâ Fransa’da yayınlanan Le Temps bir başyazısında, Türkiye’de yeni bir durum ortaya çıktığını, Mustafa Kemal Paşa ve arkadaşları ile bir an önce ve bu yeni durumu hesaba katarak bir antlaşma yapılması gerektiğini yazmıştır. Yazıda: “Güvenilir görünen bilgilere göre, Küçük Asya’da teşkilatlanmakta olan Türk kuvvetleri ne adi yağmacı çeteler haline düşmüşler ne de ilkel sürüler haline dönüşmüşlerdir. Yetenekli şeflerin yönetiminde siyasî ve millî bir program gereğince kurulmuşlardır…”

Herkesin dikkatini çeken bu olaylardan sonra İstanbul’da da hareketlenmeler yaşanmış ve Milleti Mebusan açılmıştır. Fakat Misak-ı Milliyi bir gece yarısı İngilizlerden gizlice onaylayan meclis olayın sabahı kapatılmış ve maalesef güzel İstanbulumuz fiilen işgal edilmiştir. Mecliste Misak-ı Milliyi imzalayanları çoğu tutuklanmış kaçabilenler de Atatürk’ün emri ile Ankara’ya doğru ilerlemişlerdir. Ankara’da, Sivas’tan gelen delegeler ile birlikte bir meclis kurulmuş ve Büyük Millet Meclisi adını almıştır.

İtilaf devletleri bu olaylardan sonra durmayıp Osmanlı İmparatorluğu ile Milletimizin kara lekesi olan Sevr Barış Antlaşmasını imzalamıştır bu kara antlaşma ile ülkemiz maalesef parçalara ayrılmış ve son görüntüsü ancak bu olmuştur.

Lakin bu kirli antlaşma İstanbul Hükümeti tarafından kabul edilse de o anki tek meclis olan Büyük Mİllet Meclisi tarafından onaylanmamış ve tarihe ölü doğan antlaşma diye geçmiştir