aklı hür, vicdanı hür, irfanı hür nesillere dokunabilmek için çabalayarak,

gurur duyulan eserler olabilmek için daha çok okuyarak,

hayat damarlarını koparmamak için sanata daha çok sarılarak,

milletin müşterek sesi olabilmek için bu mektepte dirsek çürütmeye devam ederek,

her alanda egemenliğin verilmediğini, alındığını anımsayarak,

Hakkâri, Tekirdağ, Konya demeden yurttaki sulhu cihan için de isteyerek,

bilimle ters düşerse O’ndan bile vazgeçecek kadar doğrunun peşine düşerek,

yeryüzündeki hiçbir güce yenilmemek için ulusa daha sıkı sarılarak,

en büyük güç olan cehaletle her gün yeni kavgalara tutuşarak,

milletlerin zenginliğiyle değil ahlakıyla ilgilenerek,

ihtiyacım olan tek şeyin çalışmak olduğunu bilerek, her güne çalışmak için yeni bahaneler bularak,

geleceğin aydınlığa ulaşmak için gençlere daha çok şey katmayı hedefleyerek,

en büyük vazifenin analık olduğuna inanarak doğmamış çocuklar için kendimi geliştirerek,

bir erkeğin arkasında değil, birlikte yürüyerek yardımcısı ve destekçisi olarak,

yapamadığım ne varsa yapmaya çabalarken “biz Atatürk’ün o bahsettiği kadınlarız” diyip daha çok azmederek,

‘başaracağım’ diyerek çıktığım yolda ‘sonunda başardım’ diyerek andım tam da bugün Mustafa Kemal’i…

Bugün, yarın ve daima bu şekilde…

Saygı, sevgi ve minnetle…

Not: 10.11.2020 tarihinde Medya Çuvalı’nda yayınlanan yazımda, hala aynı görüş ve düşüncelere sahip olduğum için hiçbir düzeltme yapmadan bugün de yayınlandım.