Konumuza Mehmet Büyükçelik dostumun konuyla ilgili yazisini kösemize alarak sürdürüyorum.
Günesin dogusu sonrasinda, çiçeklerle bezeli bir bahçede dolasiyorsunuz. Güllerin yapraklarinda çig’ler. Güzel kokularin etkisindesiniz. Yasadiginiz, çok hos bir andir. Duygulariniz cosmaktadir. Ama gelin görün ki size sözcüklerle anlatilan somut bir sey yoktur. Iste siir bu ortamin ta kendisidir. Sanki gözler kulagin önüne geçmis gibidir.
Siirin gizemli durusu onu öyküden ayiriyor. Anlamindan önce, nasil bir estetikle ve beceriyle yapildigini duyumsatiyor. Siirle birlikte tüm sanatlar, ancak yapilisiyla bir güzelligin disavurumudur. Yani, “ressam öncelikle resimleri seven birisidir; manzaralari degil” (André Malraux).
Anlami olan her seyin güzel olmadigi bir dünyada yasiyoruz. Ama bu durumu sanata dönüstürmek (sanatla düsündürmek) ise hosumuza gidiyor.
“Papatyayi izleyin, ne anlatiyor?” Elbette dili yok, anlatamiyor. Ama ne kadar zarif, ne kadar hos; içimizden neler geçiyor onun durusuyla.
Siir biçimine bürünmüs manzum öykülerin varligi, siirin ancak gücünden yardim almayi amaçlayan tarihsel bir girisimdir. Geçmiste bu alanda hos yapitlar vardir, ancak kendi melez türünü olusturmakla kalmistir. Kolayciligindan taklit ve tekrarciliga çokca düsmüs, toplumu kaniksatmis ve sanatsal inceligi yeterince yaratamamistir. Oysa siir, ele avuca sigmayan, kurallari altüst eden, sürekli yenilik pesinde estetik degerler tasiyan bir baskaldiridir.
Sözcükler anlam verirler; bir araya gelince konuyu olustururlar. Ama siiri kurgularken sair bunun kaygisindan çok siirin nasil etkileyici olacagi kaygisindadir. Burada siirin yapisi öncelenir. Kimsenin söylemedigi ve duyumsatmadigi çagrisimlarla estetigi yakalama pesindedir. Sanatsal düsünce bunu gerektirir.

José Julián Martí Pérez, (28 Ocak 1853 – 19 Mayis 1895). Kübali sair ve yazar.
1853 yilinda Havana’da dogan Marti, 17 yasindayken sömürge yönetimine muhalif eylemleri nedeniyle Ispanya’ya sürgün edilmistir. Zaragoza Universitesi’nden mezun olduktan sonra Mexico City’e gitmis ve burada edebiyat çalismalarina baslamistir. Askeri darbenin olusturdugu rejime karsi muhalefeti nedeniyle bu ülkeden ayrilmak zorunda kalan Marti, Guatemala’ya daha sonra Küba’ya dönmüstür ancak Ispanyol yönetimine karsi mücadelesinden dolayi tekrar Ispanya’ya sonra ABD’ye ve Venezuela’ya sürgüne gitmistir. Küba bagimsizlik savasi için ülkesine dönmüstür. 19 Mayis 1895’te Dos Rios savasinda Ispanyol güçleri ile girdigi çatismada yasamini yitirmistir.
Türkiye`de IstanbulEsenyurt`da ve Ankara Çankaya’da (Hosdere Caddesi üzerinde) heykeli bulunmaktadir. Ayrica ismiyle anilan Jose Marti Küba Dostluk Dernegi bulunmaktadir.
Özdemir Asaf Arun, 11 Haziran 1923 yilinda Ankara’da dogdu. Hukuk Fakültesi’ne, Iktisat Fakültesi’ne (3. sinifa kadar) ve bir yil Gazetecilik Fakültesi’ne devam etti. Bu arada Tanin ve Zaman gazetelerinde çalisti ve çeviriler yapti. 28 Ocak 1981′de hayata veda etti. Ikilikler ve dörtlüklerden olusan ilk siirlerinde yogun bir söyleyis özelligi göze çarpar. Insan toplum iliskilerine yönelik temalari konu edinerek düsündürücü bir siir evreni kurmustur. Duygu ve düsünce yogunluguyla birlikte, alay ve taslama siirine egemen olan ögelerdir. Insan iliskilerinin toplumsal ve bireysel yanlarini sen ben ikileminde vermistir. Çok kullandigi sevgi, ayrilik, ölüm temalari, son dönem siirlerinde giderek yerini kaçis ve umutsuzlugun tedirginligine birakmistir. Siirin bir görüsü yansitmasi, bir iletisinin olmasi düsüncesinden yola çikmistir. Yuvarlagin Köseleri kitabinda siirin ve yazarin islevi konusundaki görüslerini dile getirmistir. Bati siiri ve geleneksel Türk siirinden yararlanarak verdigi bilesim sanatini zenginlestirip gelistirmistir.
Siirle kalin,

Uyanik Düs
Açik gözle düs görüyorum,
Gece ve gündüz düs görüyorum,
Kah bir okyanus var karsimda
Sonsuz ve isyanci,
Kah sonsuz kumlar.
Ve bir aslan, çöllerin hakimi
Ustünde kumlarin.
Ve boynunda aslanin
Mutlulukla sakiyarak
Ruhumun hakimi
Yüzüyor uykumda,
Ve çagiriyor beni,
Çagiriyor durmaksizin!

Jose Marti
Çeviren : Ataol Behramoglu

 
Için Için
Toprak kazmak
Basinda dikim için
Sonunda ölüm içindir
Insan kazmak
Basinda ekim için
Sonunda görüm içindir
Birim içindir
Varim içindir
Bugün içindir
Yarin içindir
Bütün için
Yarim içindir
Belki önce benim için
Ama ondan sonra hep
Hep senin içindir
Özdemir Asaf

 
Silgi
Sil, silebildigin kadar
su satilmis günleri
yeni bir sayfa yarat
üzerine diz bizi.
Çalmaz kulagimizi bir ah,
o uzak köselerden
onlar çiglik atamaz ki.
Herkes ayni renkte görebilseydi
ekmegi, sütü, zeytini
pembenin ne demek oldugunu bilirdi.
Sil yalan dolani, kirilmasin isik
düsmesin ak kagida gölgesi.
Çocuklarin gözyasini kim siler
kim siler sanirsiniz alin terini
kir tutmayan siir, silgi.
Mehmet Büyükçelik

“Bir Benden”

Hayatin Küçük Harfleri
Büyük harfler gerisinde sakli
baharin büyülü yüzü
dil fisiltisi, görünmez aydinlik
gece yarisinin ince gizinde
tutunur hecelere öpüslerinden
keskin agirliginda flu köpük
izini sürer siir günlerin
dogmamis güneslerin
ve hoyrattan arda kalan anin

Okun sözcüge ulasiminda
en derin anlam biçkinligi
yürür kilcal damarlarinda
hayatin. mahpusa Pazar
günesi yesil dal uçlarinda

Alip götürür tümcelere ansizin
koca bir kitabi olur gezginin
yokken var olmanin sirri

Hangi tasi kaldirsan
minnacik dev cüsse

Mehmet Bardakçi