Günes’ tutulur…

Teneke çalar kurtarirdik…

‘Ay’ tutulur…

Davul çalar tutukluluguna son verirdik…

Cahildik ama tutuklu kurtarmada üstümüze yoktu…

Hinlik bilmezdik, kafesteki kus bile içimizi acitirdi…

Akil tutuldu…

Çare yok, elimiz kolumuz bagli; bes günlük piyade eri gibi egitim sahasinin tam orta yerinde çakili kaldik…

Vekil tutuklu, ait oldugu meclis küçük istasyonlarda durmayi bilmeyen ‘Kurtalan Ekspersi’ gibi mübarek…

Kurtaran yok…

Hala, “Bana mi sordular da mebus yaptilar”, “Bilse bilse anca hakimler bilir” projeli gecekondu piskinligi…

“Hele biraz daha burunlari sürtsün” acimasizligi…

Sadece vekili degil…

Demokrasisi bile ‘tek adamli’ hücrede tutuklu…

Bir eli demir parmakliklar üzerinde duran mandalsiz çorap gibi askida…

Tutuklu…

Havasi alinmis balon gibi havada asili ve de yorgun Turuva ati gibi kafa sallayan ‘bayramlar’ tutuklu…

“Allah kurtarsin, safak kaç?…”    

Yeni düstük…

19 Mayisla beraber yatiyoruz, arkasi gelecek gibi…

Istahina sorgu sual olmaz ey benim göbekli kapitalizmim…

Türk varligi varligina armagan olsun…

Bogazdan asagi inen lokmalar tutuklu…

Yedi yüz lirayla evrenin sirlarini bile kiskandiracak mucizeleri yaratanlari yaratanlara…

Yeni kindarlari üretim hatlarina yükleyenlere karsi…

Fukaranin ‘nutku’ tutuklu…

“Sen bende tutuklu kaldin…”

Ne hos bir cümle, insanin tutukluluga karsi içini isitiyor, ceketi sik gösteriyor ama…

Yürek burkuyor.

“O da bir sey mi…”

“Sen birde seksenlerdeki tutukluluklari görseydin…”

Lafini tutmuyorum…

Bir yanlisin bir baska yanlisla yikanip ak-pak yapilmasini bir türlü anlamiyorum…

Belki haklilar, engizisyon yargilamalarindan bayagi ilerideyiz.

“Yetmedi” diyenler sobe desinler…

‘Sürgün’ kalkti diyenler halt etmis…

Kültür sürgünde…

Vicdanlarin kollari plastik kelepçeli…

Bazi günler tepeden tirnaga umuda giyinmis insanlar geçiyor önümden. Sirali hizali degiller…

Vatanini sevmekten baska katigi olmayanlari görüyorum…

Bir tayini üç güne usulca pay eden neferler biliyorum…

Koyulduklari yollarin üzerinde ‘vatan ve namus’ levhalari…

Koyunlarinda bir tutam saç vardi…

Ölmek korkutmuyordu…

Tutulmak ölümdü…

Ölmek için sira kavgasi yapanlari bir on yilda unuttuk…

Halbuki ilk on yilda ne çok sey yapmistik…

Simdi çogu tu kaka oldu…

Cumhuriyet dedigimiz sey; müflis kasaba bakkalinin abdest ibrigi gibi mezata düstü…

Süleymaniye de ki çuval ter degil, kir tutuyor…

Tuttugumuz yol yol degil…

“Yaz kizim…”

“Iyi halinden eser yok…”

“Görülen lüzum üzerine tutukluluk halinin devamina…”