SEVGILI okurlarim önceki gün Torbali’dan Izmir’e tedavi olmasi için bir hastamizi özel bir hastaneye götürdüm. Hastamiz tedavi olana kadar, ben de bir takim ziyaretlerde bulundum. Ziyaret ettigim yerler sirasiyla söyle. Saadet Partisi Il Baskanligi, Sosyal Hizmetler Il Müdürlügü, son olarak da Dernekler Masasi Il Müdürlügü’nü ziyaret ettim. Bu ziyaretteki gözlemlerimi siz degerli okurlarim ile paylasmak istiyorum.
Sevgili okurlar, her gittigim yerde karsilastigim büyük ilgi ve alaka beni derinden düsündürdü. Torbali’daki ziyaretler gözümün önüne geldi. Örnegin Torbali Devlet Hastanesi’ne gittiginde bu sicak ilgiyi hasta oldugun halde bile göremiyorsun. Fakat benim ecdadim geçmiste hastaneler önünde Sifa Vakfi kurmustu. Ve muayeneden önceki psikolojik olarak hastayi motive etmek sureti ile ilgi ve alakanin güler yüz göstermenin hastayi ayakta tedavi ediyordu.
Bir tek hastane için degil diger resmi kurumlarda, odalarda, derneklerde, topluma hizmet eden tüm kuruluslarda insana saygiyi ön planda tutalim. Bir isi için gelen makam sahibine gösterilen ilginin yarisini benim gariban milletime de göstermeyi ihmal etmeyin. Zaten sikilarak geliyor makaminiza, belki bir güler yüze ihtiyaci var. Sicak bir muhabbetle isi halledilecek belki vatandasa degerini vermenizi istiyorum sadece. Fakat benim ilçemde görevini lakiyla yapan devlet memurumun ilçede soysa aktivitelerde bulunacak hiçbir yeri yok dersek yalan olmaz. Bu nedenle hafta içinde yasadigi sikintilarini hafta sonu üzerinden atamayan memurumuza da yüklenmek dogru degil. Haftanin yükünü yorgunlugunu üzerinden atmis olsa hafta basinda pozitif enerji verecek, mutlu olacak, mutlu edecek kisacasi yükleniyoruz ama hak vermek de gerek. Bence burada Kaymakamlik ve Belediye is birligi içerisinde geziler, aktiviteler düzenlemesi gerekir.

BU ÇOCUKLAR ROBOT DEGIL!
FAZLA bir bilgi edinmeden yaziyorum ama arastirip, inceleyip ve irdeleyip siz degerli okurlarimla paylasacagim. Ilkögretim ögrencisi hafta içinde okuluna gidiyor. Okuldan gelip yemegini yedikten sonra, dinleniyor, gerekiyorsa biraz uyuduktan sonra ödevine çalisiyor. Bazi aileler sokaklarin güvenli olmamasindan dolayi çocuklarini disariya oyun oynamalari için salmiyorlar bile. Bazi çocuklar çelik çomak oyununu bilmezler. Yakar top, saklambaç, mese, kör ebe, köse kapmaca gibi geleneksel oyunlari bilmeyenler vardir. Ama bilgisayar oyunlarinda zehir gibiler. Bir de bazi aileler çocuklarini hafta sonu dershaneye gönderiyor. Çocuk bilgi bakimindan geri kalmasin diye gönderiyorsunuz ama ben öyle düsünmüyorum.
Çocuk hafta sonu bir giriyor dershaneye aksam karanliginda çikiyor. Bu çocuklar robot degil. Tamam anliyorum sizi çocuk tek yönlü büyümesin, hayati boyunca siki tempo çalismaya alissin istiyorsunuz. Beyin taze simdi ne verirseniz onu alir. Ama kardesim anne ve baba çalisiyor, aksam eve geç gelebiliyor. Yorgun düsen veli çocuguna ögretmesi gerekeni nasil ögretecek.
Çocuklarin zaten ekonomik krizden dolayi birakin sosyal faaliyeti aile içi ve komsu misafirlikleri gördükleri yok. Yazin Allah’tan Metropolis ve özel spor okullari tarafindan yüzme, basketbol, voleybol ve futbol egitimi alarak gelisimlerine fayda saglaniyor.
Sonra çocuklarimiz il siralamasinda iyi derece yapamadilar. Yapamazlar tabi 15 günde bir sinifinda sinav, ayda bir dershanede sinav otomatige baglamisiz çocuklari. Bu konunun takipçisi olacagim. Ilkögretime giden bir çocuk velisi gibi bilgi edinecegim.
Rehber ögretmenlerle, psikologlarla, Milli Egitim’le görüsecegim ve bunun yararlarini zararlarini siz degerli velilere aktaracagim. Eger zarari var, yarari yok ise ben biliyorum ne yapacagimi…
Çocuklarimiz bizim en degerli hazinemiz. Gün geçtikçe degerlenen, büyüdükçe memleketine sahip çikma arzusu ile büyüyen, memleketin gerçek sahipleri, memleketin askeri onlar. Vatan onlara emanet. Benden ve benim gibilerden geçti, biz dünyaligimizi yaptik.
Çocuklarimizin önünü açmamiz gerekiyor. Siyasette önünü açmiyorsunuz, zaten ben gençlerin siyasete girmesini istemiyorum. Uzak dursunlar siyasetten iyi bir sey degil artik yalan karisti siyasete. Ve gençlerin siyasete ihtiyaci yok. Onlarin neye ihtiyaci var biliyor musunuz? Sevgiye, ilgiye, sefkate ve en önemlisi güler yüze. Ben iki evlat büyüttüm birini okuttum biri hala okuyor. Çocuk benim istedigim gibi yetistiririm demek yok. O çocuklar bizim gelecegimiz. Geçmisimize nasil sahip çikmamiz gerekiyorsa gelecegimize de ayni sekilde sahip çikacagiz. Geçmisimizle nasil övünüyorsak gelecegimizle de övünmemiz gerek.
Allah’a emanet olun.