DUN gazetecilik hayatimin enteresan günlerinden birisini yasadim ve hiç konusmadigim kadar telefonda konusmak, birilerine meram anlatmak zorunda kaldim.
Masamda soguyan aksam yemegine mi yanayim, onca degerli vakti mi bosuna harcadigima mi bilmiyorum.
Olur olmaz insanlari kendime düsman ettigim için bu isi birakmayi bile düsünmedim degil.
Olmuyor, Torbali’da bu isler olmuyor.
Nüfus çok fazla, 150 bin’i astigi söyleniyor, bu dogru ama biz hep kabak gibi ortadayiz iste.
Gazetenin üçüncü sayfasinda, kirli sakalli fotografimizla haftanin dört günü kabak gibi siritiyoruz.
Yaziyor, çiziyor, fikirlerimizi ifade ediyor, görünmeyene temas etmeye çalisiyoruz.
Herseyden önce sunu söyleyelim, muhabir degiliz, yazar olarak daha çok yorumcuyuz.
Isin bakis açisi kismiyla ilgiliyiz, muhabir gibi haber yazmiyoruz.
Bu nedenle de haberciligin olmazsa olmazi sayilan ve literatür’e 5 N 1K olarak geçen norma bagli degiliz, böyle bir mecburiyetimiz yok.
Yaziyi kaleme almadan önce hiç kimseyi arama zorunlulugumuz da bulunmuyor ama yazdiklarimizin da sonuna kadar arkasindayiz.
Yanlis olsa bile bunlar bizim fikirlerimiz çünkü.
Baskalari katilmasa da kendi fikirlerimizi savunma cesareti göstermemiz gerektigini biliyoruz.
Düsünen bir kafa, yorumlayan bir beyin için bu bir zorunluluk.
Bu köseyi takip edenler hatirlayacaklardir, Torbali’da yeni kurulan Alevi Dernegi ile ilgili iki makale yazdim.
Yazilarin yayinlanmasinin ardindan da müthis bir telefon trafigi yasadim.
Kimi yazdiklarimdan ötürü beni tebrik etti ve düsüncelerimi destekledigini belirtti, kimisi de yazdiklarima ates püskürdü, beni provokatörlükle suçladi.
Neydim ben?
Bir provakatör mü yoksa bir kahraman mi?
Kimileri için kahraman, kimilerinin gözündeyse bir provakatör, iste gazetecilik de bu zaten.
Cep telefonum olduguna hiç bu kadar bozulmamistim.
Ben sadece düsüncelerini ifade eden, bunu yaparken de kimseye hakaret etmeyen, yalana dolana basvurmadan gördügünü yazmaya çalisan bir adamim.
Herkesin bunu böyle bilmesini istirham ediyorum.
Düsüncelerim size iki beden fazla gelebilir, o halde okumayin bu köseyi kardesim.
Ya da internet denilen bir olgu var.
Bana düsüncelerinizi içeren bir mail gönderin, eger noktasina virgülüne dokunmadan sizin düsüncenizi buradan yayinlamazsam o zaman yargilayin beni.
Sayet birilerinin iddia ettigi gibi provakatör olsam, hiç onlara kendilerini ifade etme sansi verir miyim?
Onlar susuyorlar ben ne yapayim kardesim?

BANA DAG YOLLARI GÖRUNDU

MUSAIT bir vakit bulabilirsem kendimi tekrar daglara atacagim. Köpek yavrularini sevip, hür esen rüzgârin ugultusunu dinleyecegim. Yörük çadirlarinda mola verip, çam agaçlarinin kokusunu içime çekecegim.
Son yasadigim bu hadiselerden epey bunaldim. Anlayacaginiz bana dag yollari göründü. Kimsenin beni provokatörlükle itham etmeyecegi yerlere gidecegim. Tabi kisa bir süreligine…