Torbali’nin son hasircilarini, cenazeler ayakta tutuyor. Çaybasi’nda son temsilcilerinin kaldigi ve unutulmaya yüz tutan bu meslegi icra eden ustalar, artik sadece cenazelerde hasir alindigini söyledi.

GUNUMUZDE unutulmaya yüz tutan mesleklerin basinda geliyor hasircilik. Dere kenarlarindan toplanan sazliklar, bu meslegi yapan maharetli ellerde sekil aliyor. Bu meslegin yavas yavas unutulmaya baslamasindaki en büyük etken, yasanan ekonomik kriz nedeniyle hasircilarin baska mesleklere yönelmeye baslamasi. Izmir Torbali’da bu isi yapan son ustalardan olan Hasirci Mustafa Ilgen, dedesinden kalan bu meslegi halen devam ettirmeye çalistigini, ancak gençlerin artik hasircilik yapmak istemediklerini söyledi. Eskiden birçok yerde kullanilan hasirlarin artik cenazeler için alindigina da deginen Ilgen, “Cenazeler olmazsa halimiz duman” dedi.

“OSMANLI’DA DERSLERI VERILIYORDU”

HASIR, kurumus bitki saplari ve saz gövdelerinin birbirine geçirilmesiyle örülen, genellikle taban dösemesi bazen duvar ve tavan kaplamasi olarak kullanilir. Hasirlar, yapildigi sazin incelik, kalinlik ve türüne göre Trablus Hasiri, Misir Hasiri adlarini alirdi. Boyanmis sazlarla yapilan hasirlara desenler yapilarak, ortaya göze hos gelen bir eser çikartilirdi. Yaklasik 15 yil öncesine kadar her iki evden bir tanesinde bulunan hasirlar, fabrika ürünü halilarin çikmasiyla artik tercih edilmiyor. Simdilerde agirlikli olarak turistik bölgelerde kullanilan hasirlar, ayrica cenazelerde tercih ediliyor. Selanik göçmeni bir aileden gelen Mustafa Ilgen, atalarindan devraldigi meslegin son temsilcilerinden. “Bu meslege yazik oldu” diyen Ilgen, “Osmanli döneminde bu meslegin okulu bile vardi, simdi yüzüne bakan yok. Keske bu meslege sahip çiksalar” dedi.

3 NESIL HASIRCI

DEDESININ ve babasinin da hasircilik yapti-gini ve çocuklugundan beri bu sektörün içinde oldugunu belirten 68 yasindaki Ilgen “Bu ha-sirlari hazirlamak emek ve sevgi istiyor. Biz hasircilar her yil yaz aylarinda Söke ve Mene-men gibi yerlere giderek bu sazliklari toplamak amaciyla 1 buçuk ay evimizden uzakta kaliyo-ruz. Topladigimiz bu malzemeleri de kis ayi boyunca hasir dokuyarak degerlendiriyoruz. Bu kadar emekle yapilan hasirlar artik eskisi gibi ilgi görmüyor. Rutubeti önledigi için he-men her evde hasir mutlaka vardi. Tarlaya çalismaya giden çiftçi yaninda hasirini da götürürdü. Önceleri her evde hasir bulunurken simdilerde sadece cenazeler için aranir hale geldi. Cenazeler de olmazsa hasirlari alacak kimse kalmayacak. 5 yil sonra bu hasircilik diye bir meslek kalmayacak” dedi.