15 Aralık 1995 yılında vatani görevini yaptığı Kayseri Komando Taburu’nda silah arkadaşının temizliğini yaptığı silahtan çıkan kurşunla ağır yaralanan ve daha sonra hayatını kaybeden Torbalılı Piyade Er Erdem Ulaş’ın ölümünün ardından ailesine şahadet belgesi verildi. Kendilerine teslim edilen şahadet belgesiyle birlikte şehitlik haklarından faydalanmak amacıyla Torbalı Kaymakamlığı’nın yolunu tutan baba Feyzi Ulaş, burada şok gerçekle sonradan karşılaştı. Evladının devlet kayıtlarında şehit olarak geçmediğini öğrenen baba Feyzi Ulaş’ın dünyası başına yıkıldı. Yıllarca evladının şehit sayılması için mücadele eden talihsiz baba, bir süre sonra kaderine razı geldi. Aradan geçen 20 yılın ardından Şehit ve Gazi Aileleri Derneği’nin kendisiyle yaptığı görüşme sonucu yeniden harekete geçme kararı alan emekli baba Feyzi Ulaş, şahadet belgesiyle birlikte önce Torbalı Askerlik Şubesi’ne başvurdu. Daha sonra Orgeneral Işık Koşaner imzalı resmi belgeyi İç İşleri Bakanlığı’na gönderdi. Yaptığı başvuru sırasında Sosyal Güvenlik Kurumu Genel Müdürlüğü, ilk olarak acılı baba Feyzi Ulaş ve acılı anne Emine Ulaş’a ayrı ayrı aylık 900 lira vazife malulü maaşı bağlanmasına karar verdi.

KENDİ ELLERİYLE TESLİM ETTİ

Tek isteklerinin evlatlarının şehit sayılması olduğunu gazetemize açıklayan baba Feyzi Ulaş, “Ben evladımı bu vatana kurban verdim. Bir askerin şehit olması için çarpışması gerekmiyor. Benim oğlum, silah arkadaşının temizlemeye çalıştığı silahtan çıkan kurşunla hayatını kaybetti. Üzerinde askeri kamuflaj bulunurken, son nefesini verdi. Çok uğraştım çocuğumun şehit sayılması için. Kendi ellerimle birliğine teslim ettim. 17 Kasım’da teslim ettim, 15 Aralık’ta hayatını kaybetti. Hayat dolu ve neşeli verdiğim çocuğumun aynı birlikte 28 gün sonra cenazesini aldım ben. Evlat acısı kadar ağır bir acı olabilir mi? Ben zaten emekliyim. Ne zaman evladımla ilgili bir gelişme olsa gözyaşlarımı tutamıyorum. Şu an 72 yaşındayım. Bazen hanımla beraber oturup konuşuyoruz. Bu dünyadan göçüp gitmeden evladımızın şehit sayılacağını görebilecek miyiz diye. Belli mi olur. Yaptığımız şehitlik başvurusu belki birilerinin dikkatini çeker. Zaten vazife malulü maaşı bağlandı hem bana hem de eşime. Oradan gelen gelirle evladımız için ölüm yıl dönümü olan 15 Aralık’ta hayır yapıyoruz toplu olarak. Garibanları sevindiriyoruz. Allah kimseyi acısıyla sınamasın” ifadesinde bulundu.

“ OĞLUM ŞEHİT OLDU”

Çok zor günler geçirdiklerini belirten acılı anne 71 yaşındaki Emine Ulaş ise, “Allah kimseye evlat acısı vermesin. Onun bu dünyadan göçüp gidişini kabullenemedim tabii bir anne olarak. Hatta hiç unutmam. Evladımın şehit olduğu gün ben Atatürk Sanayi Sitesi’nde bir fabrikada çalışıyordum. Uykum gelmemesine rağmen üzerime bir ağırlık çöktü. Sonra sakin uyumuşumda rüya görüyormuşum gibi bir hisse kapıldım. Ve evladım yüzü paramparça olmuş şekilde bana ‘Anne hakkını helal et’ diye seslendi. Ben de çığlık attım. İş arkadaşlarım ne oluyor diye yanıma geldiler. Bir şey olmadığını sadece daldığımı söyledim. Aynı gün akşam saatlerinde evladımın şehit olduğu haberi geldi. Kahroldum, ben öleydim de evladım yaşasaydı. O daha çok gençti. Yaşayacak, evlenecek ve çocukları olacaktı. Kendi işini kuracak sonra da bizi Umreye gönderecekti. Biz neyin hayalini kurarken, neyle karşılaştık. Üstelik evladımı şehit saymıyorlar. Normal bir mezarı var onun. Elimden gelseydi askeri üniforma ile toprak altına koyacaktım onu. Benim evladım bu vatana kurban oldu. Pişman mıyım? Asla. Şimdi olsa yine asker ederim çocuğumu. Biliyorum ki, Allah katında şehittir o. Rabbim Peygamber efendimize komşu eylesin” diye konuştu.  Murat CAN