HER yıl olduğu gibi bu yıl da Temmuz ayı itibariyle Şanlıurfa, Gaziantep, Adıyaman, Mardin ve Batman gibi illerden 500’e yakın tarım işçisi ekmek parası kazanmak için Torbalı’ya geliyor. Binlerce kilometrelik yolu kat ederek ekmeklerini çıkartmaya gelen işçiler günde ortalama 60 lira yevmiyeyle domates kesimi, toplama ve kurutma işini yapıyor. Torbalı’nın en çok hasadı yapılan ürünü olan domates hasadının son günlerinde işçiler zorlu yaşam koşullarında geçimlerini sürdürüyor. Çadırda kalan kalabalık aileler neredeyse ilkel koşullarda yaşam mücadelesi veriyor. Gün boyunca güneşin altında büyük zorlukla çalışan mevsimlik işçilerin çadır hayatı da bir o kadar çileli. İşçilerin en büyük sıkıntısı ise susuzluk. Adeta bir köyü andıran çadırlarda işçiler su ihtiyaçlarını her gün getirilen tankerler ile karşılıyor. Çok sayıda küçük çocuğun da bulunduğu çadırlarda minikler küçük yaşlarda hayatın zorluluğuyla tanışıyor.
ZORLU YAŞAM MÜCADELESİ

Torbalılı çiftçilerin ürettiği tonlarca domates, kurutularak Avrupa başta olmak üzere birçok ülkeye ihraç ediliyor. Sofraların olmazsa olmazı olan domatesin sofraya gelene kadar ki öyküsü ise yürek burkucu. Günde 50 ile 60 lira arasında günlük yevmiye alarak ekmek paralarını kazanan mevsimlik işçiler hem sıcak havada çalışmanın zorluğunu hem de yaşam koşullarının elverişsizliği ile savaşıyor. Sabahın erken saatlerinde çalışmaya başlayan işçiler akşama kadar tarlalarda 40 dereceye varan güneşin altında yaşam mücadelesi veriyor. Torbalı’da domates hasadı için gelen mevsimlik işçiler için hasattan sonra rota ise Antalya’ya dönüyor. Pamuk hasadı için Antalya’ya gidecek olan mevsimlik işçiler kış ayında geçimlerini sağlayacak olan paralarını biriktiriyor. Çadırlarda en çok olumsuz etkilenen ise çocuklar oluyor. Her yaştan çocuk gündüzleri ailelerine tarlalarda ufak olsa yardımda bulunurken geri kalan vakitlerde çocuk olduklarını hatırlayarak oyunlar oynuyor.
 EKMEK KAVGASI

Yılın neredeyse 7 ayını memleketlerinden uzak bir şekilde ekmek kavgası verdiklerini söyleyen mevsimlik işçiler, “Hayat şartları çadırlarda oldukça zor. Herkes eşini, çocuğunu alıp memleketinden binlerce kilometre uzaklıktan çalışmaya geliyor. 2-3 ay kadar burada kalıp daha sonra pamuk hasadı için Akdeniz Bölgesine gidiyoruz. Bizim de hayatta kalmak için tek şansımız bu. Gurbet ellerde ekmek kavgası veriyoruz. Yaşam şartlarımız çok zor ve maalesef hak ettiğimiz değeri görmüyoruz. Biz de isterdik biraz daha insancıl koşullarda çalışmayı ancak ne yapıl kimse elimizden tutmuyor. Helal yoldan ekmek paramızı kazanıyoruz kimseye de muhtaç değiliz. En çok çocuklarımız etkileniyor. Biz de isterdik onlara çok iyi bir hayat sunmayı ancak elimizden bu geliyor. Önümüzdeki yıl yine Torbalı’ya geleceğiz” dedi. Hamza BODUR