Selanik’ten 100 yil önce Çaybasi’ya tasinan Sayar ailesinin icra ettigi hasircilik meslegi can çekisiyor. 100 nüfuslu Sayar sülalesinin tamami hasir dokuyor. Iliginn git gide azaldigi hasirlar sadece turistik bölgelerde alici buluyor.

TARIHIN en eski mesleklerinden olan hasircilik meslegi günümüzde maalesef pek yaygin degil. Gün geçtikçe yok olmaya baslayan bu meslek gençler tarafindan pek tercih edilmiyor. Kullanim alani çok yaygin olan hasirlar özellikle turistlik bölgelerde çok tercih ediliyor. Izmir’de ise bu meslek sadece Çaybasi Mahallesi’nde yapiliyor. 100 yil önce Selanik’ten göç edip Torbali’ya yerlesen Sayar Ailesi’nin hemen hemen bütün fertleri bu meslekten geçimini sagliyor. 12 yasindan bu yana hasircilik meslegi yapan Saliha Türkan Sayar, atalarindan kalan bu meslegi devam ettiriyorlar.

100 YILDAN FAZLADIR HASIRCILIK YAPIYORLAR

HASIR, kurumus bitki saplari ve saz gövdelerinin birbirine geçirilmesiyle örülen, genellikle taban dösemesi bazen duvar ve tavan kaplamasi olarak kullanilan bir cins yaygindir. Hasirlar, yapildigi sazin incelik, kalinlik ve türüne göre Trablus hasiri, Misir hasiri, Kaba hasir vb adlar alirdi. Boyanmis sazlarla hasirlara desenler yapilirdi. Osmanlilarda hasircilik, XVII. yy’dan baslayarak önemli zanaat kollarindan biri durumuna geldi. Istanbul’da Hasircilar Çarsisi adiyla çarsisi bile vardi. Günümüzde hasircilik sadece kirsal kesimde belli oranda devam etmekte. Selanik’ten 100 yil önce Torbali’ya gelen Süleyman Sayar’in torunlari Saliha ve Türkan Sayar, dedelerinden kalan hasircilik meslegini bikmadan ve usanmadan gelecek nesillere ögretmek için çalisiyorlar. Çaybasi Mahallesi’nde 8 aileden olusan Sayar ailesi ortalama 100 nüfusu bulunuyor. Aile fertlerinin bir çogu bu meslekle büyümüs. Atalarindan kalan bu meslegi yapan Sayar ailesi, binbir zahmetle dokuduklari hasirlari tarlalara, plajlara, restourantlara ve turistlik bölgelere satiyor. Göl kenarindan topladiklari sazliklar ile hasir ve sandalye üretiyorlar.

HASIRCILIK MESLEGI YOK OLUYOR

YENI yetisen neslin bu meslege burun kivirdigini dile getiren 41 yasindaki Saliha Sayar, gençlerin bu meslegi begenmedigini söyledi. Hasircilik mesleginin çok temiz ve bir o kadar da helal kazanç sagladigini dile getiren Sayar: “Ben 12 yasimdan buyana bu meslegi yapiyorum. Benim annemde babamda, hasirciydi. Onlarda bu meslekle büyümüsler. Biz bu meslegi severek yapiyoruz. Yeni yetisen gençler bu meslegi yapmak istemiyor. Utaniyorlar. Bu meslek zor oldugu kadar zevkli bir meslektir. 2 metrelik bir hasiri dokumak insanin 3 saatini aliyor. Çok zahmetli ve özveri isteyen bir istir. Zor olmasinin yani sira ekmegi bir o kadar da helal olan bir istir” dedi. Izmir’de sadece Torbali Çaybasi Mahallesi’nde hasircilik yapildigini dile getiren Sayar: “Bizim mahallemizin hemen hemen yarisindan fazlasi hasirciydi. Düsünün herkes burayi Çaybasi degil de Hasircilar Mahallesi olarak biliyordu. Ama artik bu meslek ölüyor. Eskisi kadar insan bu meslekle ugrasmiyor. Göl kenarindaki sazliklarda azalma var. Sazlik üremiyor. 5 yil sonra bu meslek ortadan kaybolur”