ADAMIN birisinin Havva isminde bir hanımı varmış. Kocasına hizmet etmede de kusursuzmuş. Devamlı olarak, kocasına sofra hazırlar fakat kendisi yemezmiş. Kocası “Neden yemiyorsun” dediği zaman, ezilip büzülür ve “ben biraz hastayım galiba, sen buyur” dermiş.

Fakat hanım oldukça topluymuş. Bundan dolayı kocası duruma bir anlam veremezmiş. Çünkü bu durum günlerce, haftalarca devam etmesine rağmen hanımın durumunda bir değişme yokmuş. Durumdan şüphelenip işe gidiyorum diyerek evin bir köşesine saklanmış.

Kocasının gittiğini sanan hanım, hemen ocağa tavayı oturtup bolca tereyağını ilave etmiş. Yağ kızınca dört tane yumurta kırıp, ağlayan çocuğunu susturmaya koşmuş. Adam saklandığı yerden çıkıp aceleyle dört yumurta da o ilave etmiş ve tekrar saklanmış. Daha sonra mutfağa dönen hanım sofrayı kurup yemeye başlamış. Fakat yumurtalar çok gelmiş, yiyip bitirememiş.

HAVVA AYNI HAVVA

Kendi kendine “Havva aynı Havva, tava aynı tava, acaba hasta mıyım hasta mı olacağım” diyormuş. Adam saklandığı yerden çıkıp “Belki şimdi gerçekten hasta olacaksın” demiş. Ne mi yapmış? Bilmiyorum. Ama iç açıcı bir şey yapmamış gibime geliyor.

İşin şakası bir tarafa, bir takım dostlar, sonunu düşünmeden, bir zamanlar her halde yeme konusunda ölçüyü kaçırmışlar. Yenilen şeyler buhar olup uçmayacağı için bedenlerinde ete ve yağa dönüşmüş. Bu durum kendilerini rahatsız etmeye başlayınca da “diyet” adı altında çeşitli yollara baş vuruyorlar. Yemek konusunda kendilerini frenleyemedikleri içinse bir bahaneleri var, bir şey yediğim yok su içsem yarıyor birader.

Fakat ben inanmıyorum. “Yalan söylüyorlar” demiyorum. Ama “İnanıyorum” dersem, ben yalan söylemiş olacağım. Her neyse, kimsenin yediği ve içtiğinin hesabını tutmak bize düşmez. Ama mademki biz dostuz, o zaman diyet yapma sınırına gelmemek ve bu sıkıntılara girmemek için bir diyet de ben sunmak istiyorum. Dostlarımdan bir ücret istemeyeceğim.

Diyet yapma sıkıntısına düşmemek için önce rabbimize başvuruyoruz. O bize, önce Dünyadaki tüm rızıkları hazırladığını, onların bir kısmını helal bir kısmını ise haram kıldığını hatırlatıyor. Sonra da helal kıldıklarından “yememizi ve içmemizi fakat israf etmememizi, çünkü kendisinin israf edenleri sevmediğini” bildiriyor.

Demek ki. İsraf etmezsek, fazla yemezsek hem diyet yapma derdinden kurtulur hem de Allah’ın sevmediği kul olmaktan kurtulmuş oluruz.

KARATAYI BIRAKIN KARATAŞA BAKIN

İkinci olarak Kur’anı Kerim’in uygulayıcısı olan Peygamberimiz’in (SAV) yaşantısında ki uygulamaya bakıyoruz. Buyuruyor ki, Sofradan doymadan kalkınız. “Midenizin üçte birini yemekle, üçte birini suyla doldurunuz, üçte birini ise boş bırakınız.” “Allah’ın en sevmediği mide, tıka basa doldurulmuş midedir.”

     Peygamberimiz bu söylediklerini hayatına aynen uyguladı. Onu gerçekten sevenler de onun yaptıklarını aynen uyguladılar. Diyet yapmak gibi bir dertleri olmadı. Bu gün bizler de aynı yolu takip etsek aynı hedefi kesinlikle yakalarız. Çünkü Allah’ın sünnetinde bir değişme olmaz.

Mevlana hazretleri diyor ki, “sen bedenini yağlı ve tatlı yemeklerle besledikçe, asıl varlığını, ruhunu, kıymetli cevherini, kendi gerçek hakikatini güçlü bulamazsın.” Ve devam ediyor , “Mideyi bırak ve gönül tarafına yönel ki Allah’tan sana perdesiz bir selam gelsin.”

Durmadan, az çok demeden yersek mutlaka bir tarafımızdan bunun yan etkilerini görürüz. Bu yeme tarzıyla kesinlikle bir gün “Hasta mıyım, hasta mı olacağım” dememiz kaçınılmazdır. Bana sorarsanız siz “Karatay’ı bırakın Karataş diyetine başlayın” derim. Hayırlı cumalar.