BASLIGI böyle atinca aklima Özdemir Asaf’in bir siiri geldi.
“Kendi bahçesinde DAL
Olamayanin biri
Kalkmis
Benim bahçemde
AGAÇLIK tasliyor.”
Anlayan için çok sey ifade eder bu siir. Anlamayana destan yazsan ne çare!

SARIGUL’UM SOLDU MU?

BUNDAN bilmem kaç hafta önce Sarigül (YDH) hareketiyle ilgili bir yorum yazmis-tim. Sarigülcülerin en istahli dönemleriydi. Ben bu hareketin toplumda bir “RUZGÂR” olusturamadigini olsa olsa ciliz bir “YEL” den bahsedilebilecegini yazmistim. Sevdi-gim bir insan olan Faik Ustünol abimiz bana bu nedenle biraz sitem etmisti. Ben de ken-disine, toplumda tutan bir partinin kisa süre-de üç tane ilçe baskani degistiremeyecegini ayrica Ayrancilar gibi 15 bine yakin seçme-nin oldugu bir yerde kimsenin bu hareketi sahiplenmediginden bahsetmistim. Nitekim biz hakli çiktik. Sarigül soldu. Faik abi de baska diyarlara uçtu. Hayirlisi. Bu memle-kette “MILLETIN” sahiplenmedigi hiçbir hareket varligini sürdürememistir. Sürdüre-mezde. Düsünün DERVIS-CEM-HUSA-METTIN ÖZKAN üçlüsüne kurdurulan partinin akibetini. Ilk çikista iktidar gibi su-nulmustu millete. Yerle yeksan oldular. Cumhurbaskanligi seçimi, 367 krizi döne-minde ANAP-DYP birlesmesini süper bir sey olarak sunmuslardi topluma. Ama top-lumda karsiligi olmayinca birlesememislerdi bile. Gerçi simdi birlestiler de ne oldu. Yine toplumda karsiliklari yok. Darbelerden mag-dur bir hareketken darbe methiyecisi oldular vesselam. Bir de son dönem “balonlari” var. Onlardan da daha sonra bahsedecegim. An-cak toplumumuz çok uyanik olmali. Müthis tertipler sürüyor. Toplum mühendisleri me-saisine devam ediyor.

TERÖR

EN büyük oyun, en büyük tehlike. Bu mille-tin kardesligine suikast. Bu cografyada yüz-yillarca kardesçe yasamisiz. Bu oyunda tut-mayacak. Simdi son terör olaylarindan etki-lenerek duygularini satirlara dökmüs karde-sim Murat Yalçin’in bir siirini paylasaca-gim sizinle.

FIGAN

Ölüm kokuyor her taraf.
Duvarlar dökülmüs, her yer karanlik.
Sahneler bombos, hiçkiriklar boguyor,
Yeni temizlenmis tomurcuklari.
Hüzün, Bir dag gibi çöküyor
Omuzlarima.
Mermiler, yagmur damlasi gibi düsüyor
Avuçlarima.
Susmak bilmeyen silahlar konusuyor,
INSAN sesleri yerine.
Efkar, annelerin yüreginde,
Bir çiban gibi büyüyor büyüdükçe.
Hasret pinarlari kurumus,
 Sevda yüklü gelinler almakta,
Son figürleri.
Küçücük bedenler kaliyor,
Elleri kinali, yetim olanlara.
Bagrimiz yanmis, sözümüz gitmis
Her sey bitmis gibi bir dünya
Ayna tutuyor insanlara.
Kim ki dogru olan!
Kim ki bagri yanan! Kim ki yetim!
Öksüz, yalniz, bir basina kalan.
Nedir ki bu kavga, bu figan
Bu isyan. Nedir ki insanligi
Insanliktan uzak tutan
Nedir ki! Bir perdedir inmis gözlerine
Serpilir sokaklarda bedenler.
Cani, candan edenler var
ANNE.
Sözler anlamsiz, kelimeler kifayetsiz
Anlamlar manasiz kalmistir.
Var midir ötesi ölümün! Var midir fazlasi
Hançer gibi ve kalkan gibi,
Konusur olmus insan.
Nasil yapar bir insana bunu
Bir Müslüman! Dört koldan bir taciz gibi
Aklimiz karisik, ellerimiz açik
ALLAH’a yalvariyoruz hepimiz.
Kimiz biz kim!
Kardes mi? Düsman mi?
Ayni peygamberin, ayni ALLAH’in
Ayni Kuran’in Inanci altinda olan
Kisiler degil miyiz?
Tek BAYRAK, tek VATAN
Degil mi bizi içinde barindiran!
Tek DIL
Degil midir bizi birbirimize anlatan!
Yanlis insanlarin, yanlis düsüncelerin
Yanlis zihinlerin ve yanlis bilenlerin degil
TEK dogrunun arkasindan
Gitmek degil midir
KARDESLIK!
Ama eger KARDESSEK
(MURAT YALÇIN)

Bu muhtesem siiri yazan kardesimiz Diyarbakirli bir genç. Ne denecekse demis bu konuda. Evet hepimiz KARDESIZ. Saygilarimla…