Yıl 1970-1980’ler, dünyada gelişmiş, az gelişmiş ülkeler yanında kapitalist ve sosyalist ülkeler de vardı. O dönemlerde ülkeler arasındaki temel mücadele kapitalist sistem ile sosyalist sistemarasındaydı… Bu mücadelenin Türkiye’deki yansıması önceleri fikir boyutundayken daha sonraları silahlı mücadele boyutuna-şekline dönüştü. Türkiye’de kapitalist düşünce veya sosyalist düşünce yönünde mücadele veren örgütleri-partileri kendine yakın bulan ülkeler açıktan veya gizli bir biçimde destekliyordu.

Bu mücadelenin Türkiye’de ki açık yansıması sağ ve sol çatışmaları şeklindeydi. Sağda devletin ve vatanın sahibi olduğu iddiasında olan özellikle MHP; aynı doğrultuda yürüyen ve düşünen devletin silahlı koruyucu güçleri ile birlikte vatanı vatan hainlerinden temizlemeye çalışıyorlardı. Bu konuda oldukça da iddialıydılar. Kafaları kızdığında sol kesime “Ya sev, ya terk et”, “Komonistler Moskova’ya” şeklinde attıkları sloganlarla da, ülkenin sol düşünen bir kısım vatandaşını bu şekilde dahi tehdit ediyorlardı. Çünkü onlar vatanı tüm geçmişiyle kucaklıyorlardı. Vatan Osmanlı’dan (büyüklerinden) onlara miras kalmıştı. Buna böyle inanmışlardı/inanıyorlardı… Bu şekilde bir taraftan da Atatürk Türkiye Cumhuriyetiyle (büyükleri bilerek, küçükleri bilmeden)çatışıyorlardı.

İşlerine geldiği gibi propaganda yapıyorlardı. Devrimci Solcular hakkında topluma kabul ettirebilecekleri en can alıcı propagandaları ise; “Bunlar komonist, ana – bacı bilmezler. Komünist ülkelerde istediğin eve gir, ayakkabılarını kapıda bırak, ayakkabılarını dışarıda görenler sen içeridesin diye içeri girmezler… Zenginlerin malını yoksullara dağıtacak bu koministler vb…” Bazen öyle de bir abartıyordu ki bazı çokbilmiş büyükleri “Bu kış kominizim gelecek” kehanetinde (bilerek isteyerek) dahi bulunuyorlardı. Bu şekilde toplumu daha da korkutup keskinleştirerek saflarınısıklaştırıyorlardı.

Zenginin malının bölünmesine en çok karşı çıkıp onu silahlarıyla canları pahasına koruyanlar bir kısmı yoksul aile çocuklarıydı. Bu da kendi içinde ayrı bir çelişki, ayrı bir doğruluktu, zamanımızda olduğu gibi…

Sağ-sol çatışması o kadar tırmandırıldıki hemen hemen her gün çatışmalar oluyor, her iki taraftan da yaralananlar; ölenler oluyordu. O zamanlar da yine aynı vatan toprağında doğu büyümüş hatta aynı mahallede daha dün komşu olan iki kişiden biri ölünce şehit, diğeri ölünce de komünist vatan haini oluyordu… Sermaye; servet düşmanı bu vatan hainikomünistlerin hepsinin ipte sallandırılması gerektiğine inanıyor, bu şekilde telkinlerde bulunuyordu. “Sallandır birkaç tanesini bak bakalım ne oluyor…” diyordu.

Bu sıralardabazı kesimler tarafından da; Amerika’nın başını çektiği bir hareketin Orta Doğuda Yeşil Kuşak oluşturma projesi ve çalışmalarının olduğu dillendiriliyordu…

Karşılıklı yoğun çatışma içinde olan sağ-sol taraflar yanında, bir taraftan sessiz sedasız herhangi bir olaya karışmadan, hem sağcılarla hem de solcularla arası iyi olan bir grup (Müslüman grup, Milli Türk Talebe Birliği)örgütleniyordu. Bunlar kendilerini Necmettin Erbakan öncülüğündeki küçük bir parti (MNP-Milli Selamet Partisi) ileMilli Görüş, İslamcılık ve Muhafazakârlık ideolojisi ile ifade ediyorlardı. Milli Selamet Partisi paralelinde örgütlenen öğrenci gençlik kendisini Akıncılar diye tanımlıyordu. Sağcılarla Solcular yurtlarda çatışırken Akıncıların lideri bağırıyordu “Akıncılar çatı katına, akıncılar çatı katına…”. Bu kesim bu tür kavgaların yanında yer almıyor henüz fiili durum yaratmıyordu. Bir anlamda kuluçka dönemi yaşıyorlardı… Milli Selamet Partisi ve paralelindeki örgütler içte ve dışta (Avrupa ya iş bulmak nedeniyle göç etmiş Türkler arasında) örgütleniyordu. Bu grup yavaş yavaş, sessizceve derinden gelişiyordu. Bunlar için kişinin milliyeti (MHP de olduğu gibi) önemli değildi, önemli olan o kişinin Müslüman olmasıydı… Örneğin Müslüman olmayan bir Türk yerine, Müslüman olan bir Alman’ı tercih ediyorlardı. Bunlar ümmetçiydi…

(Devam edecek)