HER yaz mevsiminde Torbali mevsimlik isçileri agirliyor. Gözlerden irak daglarin etegine kurduklari çadirlarda yasam mücadelesi veren yoksul ailelerin drami hep perde arkasinda kalsa da onlarin devletten tek bir istegi var, kalici bir is, göçebelik etmeyecekleri bir yasam. Hayatlarini idame ettirebilmek adina yilin belirli tarihlerinde gurbet yollarina düsen ve agirlikli olarak dogu ve güneydogu illerinden gelirler. Çesitli bölgelerden göç eden mevsimlik isçiler Torbali’ya gelmeye basladi. Günlük yevmiye ile zor sartlar altina saatlerce çalisarak ekmek kazanma telasina düsen isçilerin kaldiklari ortam, insanin içini yakacak cinsten. Her yil Temmuz ayinda ilçeye gelen isçiler, önceki yillarda pamuk tarlalarinda çalisirken, pamuk topluyordu. Ama tarimda makinelesmenin baslamasiyla birlikte domates ve fasulye tarlalarina yönelmeye basladilar. Her yil 34 ay ilçede kalan isçiler, bin bir zorlukla mücadele ediyor.

25 TL IÇIN 15 SAAT ÇALISIYORLAR

HER yil yüzlerce isçi, günlük 22 lira ile 25 lira arasinda degisen rakamlarla para kazanmak için yasadiklari yerlerden uzak kentlere göç etmek zorunda kaliyor. Birçogu için yasadiklari yerde kalarak yasamlarini sürdürecek gelir elde etmek, bazilari içinse artik oralarda yasamak imkânsiz hale gelmis. Mevsimlik isçi konusu yoksunluk ve yoksulluk, etnik ayrimcilikla iç içe geçmis bir konu. Gezici ve geçici tarim isçileri Türkiye’nin en yoksul insan grubunu olusturmakta. Önceki yillarda pamuk tarlalarinda çalisarak ekmeklerini kazanan isçiler, zamanla pamuk makinelerinin çikmasiyla birlikte, domates ve biber tarlalarinda çalismaya basladilar. Isçiler, yilin belirli tarihlerinde Aydin, Manisa, Afyon, Kayseri gibi illerde çalistiktan sonra domates ve biber hasadina yakin Torbali’ya geliyor. Isçilerin kaldiklari ortamlar ise içler acisi. Erkekler ve kadinlar gündüz 3540 derece sicaklikta tarlalarda çalisarak domates toplarken, çocuklar ise yasamin zorluklarindan habersiz kurduklari çadirlarin gölgesinde çesitli oyunlar oynayarak günlerini geçiriyor. Tarim sezonunun açilmasi ile her yil okullarindan 3 erken ayrilan ögrenciler, hasadin bitmemesinden dolayi yine okullarina 3 ay geç baslamak zorunda kaliyor. Isçilerin hayati çile ile geçiyor.

Göçün ana sebebi: Issizlik

TORBALI’DA genel olarak Özbey Mahallesi, Yeniköy ve Subasi Mahallesi’nde kurduklari çadirlarda kalan isçiler zor sartlarda yasam mücadelesi veriyor. Gün boyu zor sartlarda çalisan isçilerin en büyük sikintilarinin basinda ise su olmadigi için banyo yapamamalari geliyor. Bir diger önemli konu ise gidebilecek bir tuvaletin bölgede bulunmamasi. “Memleketimizde is yok, issizlik yüzünden bu çileleri çekiyoruz” diyen Urfa’nin Siverek ilçesinden olan Seydo Dogan, “49 yasindayim 30 yila yakindir göçebe yasiyoruz. Memleketimizde is yok, issizlik yüzünden buralara geliyoruz. Keske oralarda çalisabilecegimiz bir isimiz olsaydi da gelmeseydik. Kaldigimiz ortamlarda hiçbir insan kalmaz. Çoluk çocugumuzun rizki için geliyoruz. Ömrümüz marabalikla geçiyor” dedi.