Hz. Musa zamanında, bir beldede yaşayan, biri birine komşu iki çiftçi yaşarmış. Çiftçilerin birisi ektiği her üründen kat kat kazanırken diğeri çok daha az ürün alırmış. Üstelik az ürün kazanan çiftçi diğerinden çok daha fazla çalışıyormuş.

Az kazanan çiftçi, az kazandığı için üzülüyormuş. Ama onu daha da üzen şey, komşusunun az çalışmasına rağmen çok kazanmasıymış. Neden onun çok, benim az diye kahrolup duruyormuş. Yine kafası haset duygularıyla meşgul iken Hz. Musa’nın yanından geçtiğini görmüş.

Hemen yanı koşup derdini anlatmış ve “Rabbine sor neden ben komşumdan daha fazla çalışmama rağmen daha az kazanıyorum?” demiş.

Bir müddet sonra Hz. Musa ile karşılaşıp sorusuna Allah’ın ne cevap verdiğini sormuş. Hz. Musa demiş ki, Cenabı hak buyurdu ki, “O kulum komşusuna haset ediyor, komşusunu çekemiyor. Şayet o kulum “Allah’ım komşuma iki ver bana bir ver” diye dua ederse duasını kabul ederim, kazancını da artırırım” diyor, demiş.

Adam o günden sonra söylenen şekilde dua etmeye başlamış, çalışmasına da devam etmiş. Duası kabul olmuş ama komşusunun kazancı ikiye katlanmaya başlamış. Çünkü duasında komşusuna iki, kendine bir istiyormuş. Bunun neticesi olarak komşunun malı daha çok artıyormuş.

ALLAH’IM ONUN İKİ GÖZÜNÜ AL

Haset duyguları daha da artan komşu, oturup komşusundan daha üstün olabilmek için bir çare düşünmeye başlamış. Ve sonunda şöyle dua etmeye başlamış “Allah’ım komşumun iki gözünü al, benim bir gözümü al.” Böylece hasedini duasına katmış. Çünkü duası kabul olursa komşusunun tek gözü kalacakmış, kendisi de iki göze sahip olup komşudan üstün olacakmış.

Sevgili dostlar! Yaratılışımızda var olan haset etmenin tarihi, insanın yaratılışı ile başlar. İblis, Adem (as) haset edip, “ o çamurdan yaratıldı, bense ateşten yaratıldım öyle ise benim üstün olmam gerekir “ diyerek, içinde bulunduğu makamdan uzaklaştırıldı ve lanetlenenlerden oldu.

Hz. Adem’in oğlu Habil kardeşini kıskanıp, “onun olacak şey benim olmalı” diyerek Allah’ın emrini dinlemedi. Bu konuda babasına bile karşı geldi. Bu haset duygusu onu kardeşini öldürmeye kadar götürdü. Kardeşinin katili oldu. Pişman oldu fakat pişmanlığı kardeşini geri getirmedi. Ve insanlık tarihi boyunca o “kardeş katili” olarak anıldı ve anılacak.

Kardeşleri hazreti Yusuf’u kıskanıp ona haset ettiler. “Babamız onu değil bizi sevsin” diyerek tuzak kurup onu kırlara götürüp yüzü gözü kanlar içinde kalana kadar dövdüler. Sonrada kuyuya atıverdiler. Neticede pişman ve rezil oldular.

EBUL HAKEM EBU CEHİL OLDU

Ebu Cehil de bir bakıma Dünya’nın en şanslı insanlarından birisiydi. Çünkü Ahir zaman nebisi Hz. Muhammed sav gibi zirvelerin zirvesindeki bir şahsiyeti görme şansına sahip oldu. Bu şansı yakaladığı zaman Mekke’nin ileri gelenlerindendi. Hatta adı Ebul Hakemdi. Bu defa adı Ebu Cehil (Cahilliğin babası) oldu. Kıyamete kadar da öyle anılacak.

Bu gün Dünya üzerindeki zulmün bütün temsilcileri bu haset hastalığının çıkmaz sokağında kıvranıp durmakta, hem kendilerini huzursuz etmekte hem de günahsız insanlara kan kusturmaktadırlar. Bu korkunç düşünceye düşmemek için Rabbimizin emrine uyarak “Haset ettiği zaman hasetçinin şerrinden Allah’a sığınırım” diyoruz

Rabbim her şeyi en iyi bilendir. Hepimizi bu hastalığa düşmekten muhafaza etsin. Haset ederek dinimize, vatanımıza ve milletimize zarar verenleri de ıslah eylesin. Hayırlı cumalar.