Çaybasi’da Hasirci Mahallesi’nde yasayan hasircilar meslegin bitme noktasina gelmesinden yakiniyor. Artik sadece cenazelerde hasir alindigini söyleyen hasircilar, firma-larin kendilerinden mal almasini istiyor

GUNUMUZDE unutulmaya yüz tutan mesleklerden bir tanesidir hasircilik. Bu meslegin yavas yavas unutulmaya baslamasindaki en büyük etken yasanan ekonomik kriz nedeniyle hasircilarin baska meslek-lere yönelmeye baslamasi. Çocukluk yillarindan beri hasircilik yapan Çaybasili Mustafa Ilgen, kendisinin dedesinden kalan bu meslegi halen devam ettirmeye çalistigini ancak gençlerin artik hasircilik yapmak istemediklerini söyledi. Eskiden birçok yerde kulla-nilan hasirlarin artik sadece cenazeler için alindigina da deginen Ilgen, hasirlarin ününü dünyaya yayilma-sini saglamak ve tekrar degerlenmesini saglamak amaciyla firmalardan destek beklediklerini belirtti.

HASIR IÇIN EVIMIZDEN UZAK KALIYORUZ
DEDESININ ve babasinin da hasircilik yaptigini ve çocuklugundan beri bu sektörün içinde oldugunu belirten 68 yasindaki Ilgen “Bu hasirlari hazirlamak emek ve sevgi istiyor. Biz hasircilar her yil yaz aylarinda Söke ve Menemen gibi yerlere giderek bu sazliklari toplamak amaciyla 1,5 ay evimizden uzakta kaliyoruz. Topladigimiz bu malzemeleri de kis ayi boyunca hasir dokuyarak degerlendiriyoruz. Bu kadar emekle yapilan hasirlar artik eskisi gibi ilgi görmüyor. Rutubeti önledigi için hemen her evde hasir mutlaka vardi. Tarlaya çalismaya giden çiftçi yaninda hasirini da götürürdü. Önceleri her evde hasir bulunurken simdilerde sadece cenazeler için aranir hale geldi. Bu hasirlari bir de camilerde görebiliyoruz.” seklinde konustu.