“HAYATTA hiçbir seyden çekmedi,
Nasirindan çektigi kadar”… diye baslayip,
“ Yazik oldu Süleyman efendiye” diyerek biten, pek çogumuzun bildigi Orhan Veli’nin “Kitab-i Seng-i mezar” adli siiri.

Evet, geçtigimiz Cuma günü sabah, her zamanki gibi saat dörtte önce kahvehaneye gidiyor. Çayini içiyor. Oradan camiye. Sabah namazini kiliyor. Evine dönüyor. Biraz uzaniyor. Kahvalti için sesleniyorlar. Ses yok. Abdestiyle gidiyor…

“Uyudun, uyanmadin olacak
Bir nefeslik saltanatin olacak o musalla tasinda” dedigi gibi sairin, uyuyor, uyanamiyor. Cuma namazi sonrasi müthis kalabalik bir cemaat kiliyor cenaze namazini. Imam cenaze namazina baslamadan önce; “Bu gördügünüz (tabutu göstererek) bes vakit cami cemaatiydi. Sabah namazini birlikte kildik. Simdi ise burada. Allah herkese böyle ölüm nasip etsin” dedi.

O tabuttaki, uzun boylu, aksakalli, hos sohbet, siradan bir insandi.
Insaat ustasiydi. Bizim Nazim Ustamiz.
Allah rahmet eylesin, bana takilmadan geçmezdi. Siki bir Tayyip Erdogan hayraniydi. “Haberlerde ne var ne yok; bu sefer dörtyüz milletvekili ile gelecegiz insallah” der, sag yumrugunu sikardi.

Her seçim AK PARTI’nin sandik kurullarinda görev yapardi. O yasina ragmen “beni sandiga yedek falan yazmayin ha” diyerek delikanlilik yapardi.
Atilla Kaya kardesim ve dostumla, kaybettigimiz seçimler sonrasi sakallarindan süzülen yaslarla aglamisti. Atilla’yi çok seven, içten ve samimi bir insandi.

Arayacagimiz, özleyecegimiz bir insani ugurladik sizin anlayacaginiz. Siradan, samimi, saf, sevecen ve ehl-i namazdi. Her nefis gibi ölümü tatti…

Uzandi ebed yolculuguna,
Kanatlandi cennetlere,
Yazik olmadi,
Bizim Usta
NAZIM Efendiye…
Saygilarimla…