Onlara ‘mevsimlik isçi’ diyorlar ve Torbali kent merkezine bir kaç dakika uzaklikta çalisiyorlar. Oysa çoluk çocuk, kadin erkek hayatlari bin bir zorluk içinde geçen bu insanlarin 365 günü, en olumsuz kosullarda, çile çekerek geçiyor

ASIRI sicaklarin hakim oldugu Torbali’da, mevsimlik tarim isçilerinin görüntüleri yürekleri parçaliyor. Özellikle sanayi kenti Torbali’daki isçiler ve aileleri, tarladaki çilelerinin yani sira, sagliksiz derme çatma çadir ve baraka bozmalarinda yasam savasi veriyor. Dogu ve Güneydogu’dan domates hasadi için gelen yüzlerce isçi, 40 günlük is temposunun ardindan Türkiye’nin bir baska kentine çalismaya gidiyor. Yilin 6 ayi boyunca çalisan mevsimlik isçiler, kis aylarinda is olmamasi nedeniyle memleketlerinde bombos oturuyor.

EN BUYUK KORKU HASTALANMAK

TURKIYE’NIN çesitli illerinden Torbali’ya domates ve fasulye hasadi için gelen, günde 10 ile 30 lira arasinda ücretle çalistirilan yüzlerce mevsimlik isçiden çogu naylondan yapilmis barinaklarda yasamaya çalisiyor. Tuvaletleri bile bu naylon çadirlardan olusan isçiler, sagliksiz yasam sartlari yüzünden özellikle çocuklarin perisan oldugunu söylüyor. 40 derecelik günesin kavurdugu Torbali’da, günde 15 saat çalisan isçiler, yazin çalisip kisin yatiyor.  Bu kadar sagliksiz bir ortamda yasayan isçiler çogu zaman hastaliklara yakalanip yataga düsüyor. Isçilerin en büyük korkusu hastalanmak. Çünkü hastalanan bir kisi ortalama 10 gün çalisamiyor. Bu da kazancin azalmasina yol açiyor.

DERME ÇATMA ÇADIRLARDA KALIYORLAR

HAYATLARINI kazanmak için bu isi yapmaya zorunlu olduklarini belirten isçiler, “Kestigimiz domatesin miktarina göre yevmiye aliyoruz. Aldigimiz 25 ila 30 lira arasinda. Bunun 2 lirasini ‘dayibasi’ dedigimiz, isveren ile bizim aramizdaki bagi kuran kisiye veriyoruz. Tarlaya yakin yerlere kurulan ve kendi imkanlarimizla olusturmaya çalistigimiz çadirlarda kaliyoruz. Metrelerce uzakliktaki fabrikadan çekilen sebeke ile su ihtiyacimizi karsiliyoruz. O su da bulasik, çamasir ve temizlik gibi ihtiyaçlarimiz için kullaniyoruz. Çesme suyu o kadar çok sicak ki içemiyoruz. Çocuklarimiz tozun topragin içinde yedigi yemekler yüzünden hastalaniyor. Tuvalet ihtiyacimizi yattigimiz çadirin biraz ilerisinde kurdugumuz bir çadirda karsiliyoruz. Oradan da etrafa pislik, mikrop saçiliyor. Tek arzumuz, çalistigimiz bölgelerde geçici olarak prefabrik evler olusturulmasi” dedi.

IS YOLCULUGU 6 AY SURUYOR

80 yasinda olan ve 70 yildir mevsimlik isçi olarak çalisan Ahmet Yüksel sicaklardan ve sivrisinekten muzdarip. Geceleri sivrisineklerin yatirmadigini söyleyen Yüksel: “Uzerimizi örtmeye kalksak çok sicak oluyor. Açsak, bu sefer de sivrisineklerin saldirisina ugruyoruz. Sicak havalar nedeniyle bu yil vantilatör aldim. Aksamlari çalistirip serinliyorum” dedi. Is yolculuklarinin Antalya’da basladigini ifade eden 36 yasindaki Sedat Yildizoglu: “Antalya’ya pamuk çapalamaya gidiyoruz.1 aylik çapalama islemi sonrasinda Torbali’ya domates hasadina geliyoruz. Buradaki maceramizda yaklasik 50 gün sürüyor. Son olarak yine Antalya’ya gidiyoruz. Önce 2 ay boyunca pamuk topluyoruz ardindan da 40 gün süren portakal hasadinda çalisiyoruz. 6 ay boyunca disarida çalisirken, 6 ayda memleketimizde yatiyoruz. Kisin is yok. Bu nedenle yazin kazandigimizi, kisin yiyoruz. Ne yapalim, ekmek parasi için burada olmaya mecburuz” seklinde konusarak sözlerini tamamladi.