Ölen mi bizi terk etti, yoksa biz mi yalnız kaldık. Hangimiz hangimizin hayatından çıktı. İçinden çıkılmaz karmaşık bir duygu. Ölüm karmaşık bir durum hem ayrılan, hem de kalanlar için. Ancak yaşam kadar da gerçek…

Medifema Hastanesi acil servisine kaldırıldıktan iki gün sonra haberim oldu. Duyar duymaz koşturdum hastaneye… Eşi, yakınları ve dost çevresi oldukça üzgündü. Durumun ciddi olduğu anlaşılıyordu. Biz de çok üzüldük. Bir umut belki atlatır diye bekleniyordu.

Sol ve devrimci bilincinin yüklediği toplumsal duyarlılığı, endişeleri ve üzüntüleri hiç eksik olmadı… Üstüne üstlük bir de devrimci düşüncesi nedeniyle uzun süre yattığı cezaevinde aldığı ciğer yarası… Bu sonu gelmez olumsuzlukların hepsi birbirine karışıp, birbirini tetikledi ve sonuç…

Dost Hikmet Uygur’u on yıl kadar önce tanımıştım. Kırtasiyesine uğradığım zamanlarda Torbalı gündemine ve Türkiye geneline dair siyasi değerlendirmelerimiz olurdu. Genellikle aynı sonuçlarda buluşurduk. Çünkü olaylara o da materyalist açıdan bakıyordu ben de… Bakış açımız aynı olunca da uyumlu sonucu birlikte yakalayabiliyorduk. Onun CHP ile zorunlu organik bağı nedeniyle yerel sorunların çözümü konusunda zaman zaman farklı düşündüklerimiz de oluyordu. Yereldeki bazı olumsuzlukları yerelin özel durumuna bağlıyordu. Ancak yereldeki değerlendirmelerinde genellikle haklı çıktığını da buradan itiraf etmem gerekiyor.

Kardeşi iki dönem üst üste güçlü bir şekilde Belediye Başkanlığı yapmış olmasına rağmen çevresini, hizmet aldığı veya hizmet verdiği insanlardan hiçbirisini kırmadığını ve suiistimal etmediğini, fırsatı ganimete çevirmediğini gördük buna hep birlikte şahit olduk.

Hikmet Uygur beyefendi bir insandı. Yüzünü hep güleç görürdüm. İşyeri bir dost meclisi gibiydi. Torbalı’da sağdan veya soldan ya da ortadan olsun onunla sohbet etmemiş, bir bardak olsun çayını içmemiş hemen hemen hiç kimse yoktur… İşyerinin önündeki sandalyeler çoğunlukla dolu, içerideki çay da demli ve sıcak olurdu. Misafir ve dostlarına çay servisini özellikle kendisi yapardı. Bundan da büyük bir haz duyardı. Sohbetlerde genellikle yerel ve genel siyasi değerlendirmeler yapılırdı. Önemli gördüğü sohbetlere katılır, ortadan ve geyik muhabbetlerinde genellikle dinleyici olurdu.

İşini ibadet hassasiyetinde özenerek yaptığına, insan sevgisinin olağanüstü olduğuna şahit oldum. Mükemmel bir insan, iyi bir devrimci olduğu gibi ailesine karşı da sorumluluk sahibi bir babaydı. Özellikle eşi ile ilişkileri bir arkadaş-dost ilişkisi şeklindeydi.

Zamanımızda çoğunlukla bönleşen, bencilleşen insanlara karşı dahi olağanüstü sevgisi vardı. Çok nazik bir insandı… Küçükle küçük, büyükle de büyük olurdu. O artık yok…

Ölümü nasıl tarif edebiliriz ki! Nasıl kabullenebiliriz ki! Sevdiğimiz birini toprağa verdiğimizde ölüm o zaman geliyor aklımıza… Mezarlığın çevre duvarını atladıktan on dakika sonra unutup her şeyi tekrar meşakkatli gerçek hayatımıza dönüyoruz.

Torbalı için önemli bir değerdi Hikmet Uygur. Birçok yöreden gelen sevenlerinin çoğunluğundan da anlaşıldı bu durum. Her kesimden insan, fikirdaşları geldiği gibi fikren rakip olduğu insanlar dahi gelmişti onu uğurlamaya sonsuzluğa…

Gökyüzüne çekilip de kendisini uğurlamaya gelen değişik renkteki insanların kalabalıklığını gördüğünde o da bizim gibi gurur duymuştur hem geçmişinden hem de kendisinden her halde… Yaşamı boyunca on numara aldığı gibi final sınavında da yıldızlı on almıştı onu tanıyan, tanıma fırsatı bulan herkesten böylece…

Toplumda örnek kişilik olduğunu ispatlayan dost Hikmet Uygur’un anısına bu örnek kişiliğin Torbalı bilincinde yaşatılması vefa borcumuz olsa gerektir. Belediye başkanı Sayın Adnan Yaşar Görmez ve Belediye meclisinden bunu hasretle bekliyoruz.

Başta kardeşi Sayın İsmail Uygur olmak üzere tüm ailesine, dost ve sevenlerine baş sağlığı diliyorum. Başımız sağ olsun… Yiğit ve örnek insan biz senden memnunduk… Örnek kişiliğinle herkesin bilincine yerleştin. Işıklar içinde yat.