Bizlere bu gün dost görünmeye çalışanlar, bir asır önce Çanakkale’ye gelerek kanımıza ekmek doğraya çalıştılar. Fransız’ı, İngiliz’i, Anzak’ı kandırılan Müslümanlarla beraber dünyanın dört bir yanından gelmişlerdi. Aylarca kudurdukça kudurdular.

      Seyyit Onbaşı’ın namluya sürdüğü son mermi son ümitlerini de bitirmişti.

Silahla istediklerine ulaşamayan İngilizler ve aveneleri, askerimize karşı son derece hain bir plan kurdu. Silahla yenemediği kahraman Mehmetçiğe zehirli gaz verecekti. İngiliz Denizcilik Bakanı Wiiston Churcehill bunu hiç utanmadan ve sıkılmadan İngiliz parlamentosunda açıkça söyledi. Kendisine karşı çıkıp ‘Zehirli gaz savaş suçudur’ diyen muhaliflere ise kendini Müslüman bilen her ferdin aklından asla çıkarmaması gereken şu sözleri söyledi:

‘Zehirli gazı insanlara karşı kullanmak savaş suçudur. Türkler, Müslümanlar insan sayılmaz. Dolayısıyla onlara karşı zehirli gaz kullanmakta bir sakınca yoktur.’ Evet, aynen böyle diyordu. Onun Türkler dediği Osmanlıydı, Yani Müslümanları kastediyordu. Kudurmuş bir köpek gibi, bileğini bükemediği yiğitlerimize böyle hakaret ediyordu. Aslında kendini anlatıyordu.

   ALLAH’IN DA BİR HESABI VARDI

Düşündüğünü işleme koydu. Zehirli varilleri gemilerle Çanakkale boğazına getirdiler. Bütün hazırlıklar tamamlandı. Rüzgâr Mehmetçiğin bulunduğu yöne, denizden karaya doğru esmekteydi. O mevsimde hep o yöne eserdi. Plan tamamlandı. Varillerin kapakları açılacak, rüzgar zehirli gazı Mehmetçiğin üzerine taşıyacaktı ve tüm askerimiz zehirlenecekti.  Gazın verileceği sabah beklendi. Bu onların son şansıydı. Fakat o sabah, hiç beklenmeyen bir şey oldu. Rüzgâr, hiç beklenmedik bir şekilde yön değiştirmiş, karadan denize doğru, İngiliz donanmasına doğru esiyordu.

Bir gün önce toplu halde namaz kılınmış dualar edilmişti. Dualar kabul edilmiş rabbimizin yardımı ulaşmıştı. Rabbim yüce kitabında ‘Onlar tuzaklarını kuruyorlar, ben de tuzak kuruyorum’ , ‘Ben tuzak kuranların en hayırlısıyım.’ demiyor muydu?

Ama Çörçil olayı hala doğru okuma yolunu seçip, ‘Bizim ne işimiz vardı Çanakkale’de’ demesi gerekirken, ‘Biz Çanakkale’de Türklerle değil Tanrıyla savaştık’ diyordu. Evet, bu sözün sahibi de oydu. Ama bu sözünde de ikiyüzlüydü. Şayet bu sözünde samimi olup hata ettiğini itiraf ediyorsa inandığı tanrısından özür dilemeliydi. Veya şayet gerçekten tanrıya inanıyorsa papazlara tanrıyla savaşılıp savaşılamayacağını sormalı, sözünün eriyse önce Allah’tan sonrada tüm insanlıktan özür dilemeliydi.

YAVUZ HIRSIZ İNGİLİZ

Zehirli gaz kullanamayan İngilizler bir başka kalleşlik yaptılar. ON SEKİZ BİN YARALI ASKERİMİZİN bulunduğu gemilerimizi bombalayarak; bu on sekiz bin, yerinden kalkamayacak durumdaki, yaralı askerlerimizi şehit ettiler.

Dünyanın değişik İslam beldelerinden ‘Sizin halifenizi almanlar kaçırdı. Geliniz Almanların elinden halifenizi kurtaralım’ diye kandırıp getirdikleri askerlerle birlikte yenilgiye uğrayan İngilizler ülkelerine döndüler. İngiliz’in değişmez oyunuydu bu. Bir milleti kendi halkına kırdırmak. Bu gün değişen bir tek virgülü bile değişmeden aynı oyunlar İslam milleti üzerinde devam etmektedir. Görebiliyorsak.

Ülkesine mağlup dönen saldırgan İngilizler Oxford ve Cambiridg’de birer heykel diktiler. Bugün hala ayakta olan bu heykeller bir türk askerini tasvir etmektedir. Türk askerinin önünde birer İngiliz askeri yatmakta, Türk askeri ise süngüsünü ona saplamaktadır. Heykelin altında ki yazı ise oldukça ders alınacak bir ifade içermektedir. ‘TÜRKLER BABANI İŞTE BÖYLE ÖLDÜRDÜ.’ Yavuz hırsız ancak böyle tanıtılır.

İngilizler bu münafıkça davranışlarını hep yapa gelmişlerdir. Ve devam etmektedirler. Rabbim bizlere basiret versin, uyanmak nasibeylesin. Şehitlerimize hak ettiği makamı yüce Rabbimiz zaten vermiştir.  ONLARA ÜZÜLMÜYOR İMRENİYORUM. Hayırlı cumalar